Ayatolloh Montazeri and His Letters/Lectures

[raminio05]

I've been searching for transcripts or audio/video of Montazeri and his criticism of Khomeini in 1988 and before. I have not really been able to find anything. The reason that this is of interest to me is because i had a discussion with someone who said that Montazeris criticism of Khomeini's order to kill the 4500 political prisoners in 1988 was in the lines of "don't kill these prisoners now, because its moharram. Kill them after moharram." as apposed to "don't kill these prisoners indiscriminately without a just trial."

It should be said that the person i was discussing this with is old enough to have witnissed it and He is someone who i trust. But i want to know if he is mistaken.

Does anyone know where to find the letters or lectures of his criticism of Khomeini?

 

[Behrooz_C]

Ramin jan, I don't know where you can find these but I doubt you will find exactly what went on between Khomeini and Montazeri that resulted in him being cast aside. There will always be a lot of stories most of which is not to be believed.

You know the funny thing is most of the people who jumped on the Montazeri bandwagon after his death couldn't care less about him while he was alive. Montazeri was imprisoned in his own home but most people didn't care. Once he died they used it to demonstrate against the regime.

For the record, in 1981 when Khomeini ordered the execution of Ghotbzadeh for treason and accused Ayatollah Shariatmadari of being an accomplice and made him read that false confession on TV and then put him under house arrest, Montazeri simply sat aside and watched. Why didn't he say anything? Shariatmadari was a critic of the concept of velayate fagih and believed that clerics should stay out of politics.

It was only when the regime did the same to him that Montazeri turned against them.

What I am saying is that a mollah is a mollah is a mollah.

 

[Fatso]

Ramin jan, I don't know where you can find these but I doubt you will find exactly what went on between Khomeini and Montazeri that resulted in him being cast aside. There will always be a lot of stories most of which is not to be believed.

You know the funny thing is most of the people who jumped on the Montazeri bandwagon after his death couldn't care less about him while he was alive. Montazeri was imprisoned in his own home but most people didn't care. Once he died they used it to demonstrate against the regime.

For the record, in 1981 when Khomeini ordered the execution of Ghotbzadeh for treason and accused Ayatollah Shariatmadari of being an accomplice and made him read that false confession on TV and then put him under house arrest, Montazeri simply sat aside and watched. Why didn't he say anything? Shariatmadari was a critic of the concept of velayate fagih and believed that clerics should stay out of politics.

It was only when the regime did the same to him that Montazeri turned against them.

What I am saying is that a mollah is a mollah is a mollah.

But he turned against them before they kicked him out. That is why people have respect for him. He could have shut his mouth and he would have been supreme leader and even more powerful in a couple of months, but he had reached his breaking point.

 

[Abedzaadeh]

But he turned against them before they kicked him out. That is why people have respect for him. He could have shut his mouth and he would have been supreme leader and even more powerful in a couple of months, but he had reached his breaking point.

Exactly.

Behrooz jan also Shariatmadari's son was on bbc a few days ago and he also mentioned that Montazeri was very disappointed and disturbed at how his father was treated. Why he didnt speak out I don't know.

He says the instigators for Shariatmadari's ousting (and later Montazeri's) were Ahmad Khomeini and Rafsanjani.

 

[raminio05]

Behrooz jaan there is no doubt that Montazeri was a staunch supporter of velayateh faghih. But the fact that he DID speak out against the treatment of prisoners and against the way people were being killed without anykind of trial before he "fell from grace" is usually not disputed.

I was just trying to see if there was any "hard evidence" of how he exactly criticized khomeini when it came to the murders of 1988, because i'm getting conflicting views.

I noticed that in one of the videos posted of Montazeri in the other thread, where he is giving his account of his criticism of khomeini in 88, Montazeri himself mentions that he said "Moharrameh! Nakosheen!" This is different then "Alal moharrameh, feylan nakosheen". I'd be surprised if such a letter or speech was not documented somehow, cuz in the video Montazeri himself says that it is.

 

[#8]

I've been searching for transcripts or audio/video of Montazeri and his criticism of Khomeini in 1988 and before. I have not really been able to find anything. The reason that this is of interest to me is because i had a discussion with someone who said that Montazeris criticism of Khomeini's order to kill the 4500 political prisoners in 1988 was in the lines of "don't kill these prisoners now, because its moharram. Kill them after moharram." as apposed to "don't kill these prisoners indiscriminately without a just trial."

It should be said that the person i was discussing this with is old enough to have witnissed it and He is someone who i trust. But i want to know if he is mistaken.

Does anyone know where to find the letters or lectures of his criticism of Khomeini?

You could find or I should say you could have found all Montazeri’s speeches, lectures and also his memoirs on his website But I just learned that his site has been blocked by Sepah.
If I find anything, I will post it here
PS, as far as I know Montazeri’s criticisms and condemnation of human rights violation was clear and he questioned the whole process including the “trials” and 3 member committee appointed by Khomeini to conduct summery trials of prisoners and do what they see fit (massacre)

 

[raminio05]

Thank you very much #8 jaan.

 

[Agha Shojaa]

Ramin jan,

Take a look at post #90 in:
http://forums.iransportspress.com/showthread.php?t=63312&page=6

It's a post by my man, #8.

 

[JazzedUp]

Ramin jaan,

I don't exaclty remember or know (as I was fairy young back then) the content of the open letter to Khomeini but I remember it was a big thing and it was published in Keyhan even.

As I recall he mentioned the mass execution without trials and he also was very worried about the image that IR was portraying around the world.

He was still in a position of power when he wrote the letter so it wasn't out grudge for being cast aside. He was pushed away afterwards. I have a feeling he reached a breaking point and just couldn't take it anymore. Sometimes you stay in thinking it's a beginging of the revolution and things will settle down but that didn't happen and he turned agaist them. He was no saint or anything but I think all and all he was a good human being.

 

[deerouz]

I was just trying to see if there was any "hard evidence" of how he exactly criticized khomeini when it came to the murders of 1988, because i'm getting conflicting views.

His memoir is probably the best source. You can download it here (but hurry up before they take it off!)

http://www.seapurse.ir/contents.php?ID=300

 

[#8]

نامه آیت الله العظمی منتظری به امام خمینی (ره) در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ۶۸
تاریخ : ۲۹ آذر ۱۳۸۸ • شاخه : گزارش ها
نامه آیت الله العظمی به امام خمینی به مناسبت ایراد برخی اتهامات و شایعات در جراید و مطبوعات،مورخه ۶۸/۲/۱۸

بسم الله الرحمن الرحیم

محضر مبارک آیت الله العظمی امام خمینی مدظله العالی

پس از سلام و تحیت و تبریک به مناسبت عید سعید فطر به عرض می‎رساند: نسبت به مسائل اخیر که در نوشتجات و سخنرانیها و جرائد تعقیب می‎شود بنا بر سکوت و محول نمودن امور به خدا داشتم، ولی چون ممکن است ابهاماتی وجود داشته باشد سکوت مطلق را روا ندیدم و امرم دائر بود بین نامه نوشتن به حضرتعالی یا خطاب به مردم که استخاره با قرآن شریف با اول مساعدت کرد لذا ناچار شدم مصدع شوم ; و هر چند برای حضرتعالی خواندن نامه من بسیار تلخ است ولی اجازه دهید نامه کسی که حدود چهل سال افتخار شاگردی و تعقیب اهداف حضرتعالی را داشته چند دقیقه وقت شما را اشغال کند:

۱ – من از همان اول مبارزات که به رهبری حضرتعالی شروع شد صادقانه همچون سربازی فداکار انجام وظیفه می‎کردم و در همه مراحل و سختیها خود و خانواده و فرزندانم استقامت کردیم، بر کسی هم منت ندارم که پاداش دهنده اعمال خداست .

و الان نیز اهداف انقلاب و پیاده شدن اسلام اصیل با گوشت و پوست من عجین است و یک قدم هم عقب نشینی نکرده ام و از مسیر انقلاب جدا نیستم منتها به قدر شرائط و امکانات ; و اگر در ضمن صحبتها می‎گفتم : “من در کنارم ” برای رفع مسئولیت در مقابل مراجعات و توقعات و انتظارات زیادی بود که قادر بر انجام آنها نبودم، و بسا بعضی از مراجعین را ذی حق هم می‎دانستم . چطور می‎شود من مخالف نظامی باشم که چهار سال است با تدریس ولایت فقیه در حوزه به نظر خودم پایه های علمی آن را محکم کرده ام ؟!

۲ – تعیین من به عنوان قائم مقام رهبری از همان ابتدا بر خلاف نظر و میل من بود و به مجلس خبرگان هم همان اول نوشتم، و به طور کلی من شخصا به پست و مقام علاقه نداشته و ندارم مگر اینکه وظیفه شرعی ایجاب کند. در نامه حضرت امیر(ع) به استاندار آذربایجان آمده است : “ان عملک لیس لک بطعمه و لکنه فی عنقک امانه ” ( نهج البلاغه، نامه ۵) و قهرا انسان عاقل حتی المقدور از تحمل امانت و مسئولیت سنگین گریزان است مگر اینکه ناچار باشد. چنانچه هیچ وقت آرزوی مرجعیت هم نداشته ام تا اینکه حساب کنم چه اقشاری به من می‎گروند یا نمی گروند. من اگر شرعا جائز بود از اجتماع و اجتماعات به طور کلی منزوی می‎شدم .

۳ – من حتی یک دقیقه با منافقین همکاری نداشته ام . برخوردهای تند ما با آنان در زندان و پس از انقلاب بر همه روشن است . اینان علاوه بر انحراف فکری و اخلاقی و نداشتن عواطف انسانی سرمایه های انقلاب و چهره های ارزنده آن و از جمله فرزند عزیز من را از ما گرفتند، و هزاران افراد بی گناه را به شهادت رساندند، و در جنگ تحمیلی با دشمنان ما همگام و همصدا شدند. با این وضع کدام انسان عاقل و متعهدی به آنان اعتماد می‎کند و حاضر است با آنان همکاری کند؟

راستی حضرتعالی تصور می‎کنید که من یا حتی افراد بیت من منافقین و یا لیبرالها را بر مسئولین فعلی نظام که نوعا از دوستان و همکاران صمیمی من هستند مقدم می‎دانیم، و اگر به بعضی از مسئولین اعتراض شود این به معنی مقدم داشتن منافقین و لیبرالها است ؟!

۴ – کانال اطلاعاتی من نه منافقین بودند و نه لیبرالها، من علاوه بر خواندن نامه های مختلف مردم و بولتن های خبری کشور هر روز با اقشار مختلف مردم از وزرا و نمایندگان مجلس و فرماندهان ارتش و سپاه و سایر ارگانها و ائمه جمعه شهرستانها و مردم عادی کشور ملاقات داشتم، و همه آنان اشکالات و شکایات را مطرح می‎کردند و به خیال خودشان از من چاره جوئی می‎کردند، آیا اینان همه نفوذی بودند؟! من با اینکه با دکتر پیمان هم زندانی بودم حدود چهار سال است ایشان را ندیده ام و از او و کارش هیچ خبر ندارم، آقای مهندس بازرگان حدود یک سال و نیم قبل یک مرتبه به منزل من آمده و ظاهرا آقایان صباغیان و توسلی با ایشان بودند، و آقای دکتر یزدی هم دو بار یا سه بار در ظرف چندین سال به منزل من آمده، و معمولا صحبتهای آقایان مربوط به محل حزب و روزنامه شان که توقیف است و برخوردهائی که با آنان می‎شده دور می‎زده است، و مرحوم دکتر سامی با اینکه در رژیم سابق هم به من و هم به بسیاری از طلاب و مبارزین خدمات شایانی کرد پس از زمان وزارتش در بهداری من اصلا او را ندیدم تا کشته شد، فقط یک مرتبه که کتک خورده بود در محل حزبشان به وسیله نامه از من استمداد کرده بود که من نه جواب دادم و نه کاری از من ساخته بود که برایش انجام دهم .

و معمولا آقایان طالب ملاقات، پس از چند مرتبه تلفن به مسئول ملاقات و دفع الوقت من بالاخره از قبل خود من وقتی به افراد داده می‎شد، بیت من نه در اختیار منافقین بوده است و نه اینکه لیبرالها آنجا صف کشیده بودند به نحوی که جای دیگران در آنجا نباشد چنانچه در سخنرانیها گفته شد. مسئول ملاقات که قبلا آقای امیری بود و فعلا آقای متقی است از خود من سئوال می‎کرد، افراد دیگر بیت در ملاقاتها هیچ نقشی نداشتند. البته نظر من به طور کلی در ملاقاتها نسبتا وسیع است و معتقد بودم انسان باید همیشه حرفها را از موافق و مخالف بشنود تا بهتر بتواند تصمیم بگیرد.

آیا خدا راضی است بیتی که همیشه در مسیر انقلاب قدم برمی داشته و در مسائل اسلامی و انقلابی ایران و لبنان و فلسطین و هندوستان و افغانستان و آفریقا و اروپا و امثال ذلک به نفع اسلام و انقلاب فعالیت داشته و اظهار نظر می‎کرده و اهداف انقلاب و مقام معظم رهبری را تعقیب می‎کرده و فرضا گاهی هم بر حسب احساس وظیفه و از روی دلسوزی اشکالاتی را هم تذکر می‎داده است و همیشه مورد حمله ضد انقلاب بوده یکدفعه به اتهام واهی نفوذ و نفوذیها مورد بی مهری واقع شود؟!

آیا شایعات بی اساس و یا بافته های سید مهدی که معلوم نیست در چه شرائطی و با چه انگیزه هائی این مقدار رطب و یابس به هم بافته صحیح است ملاک قضاوتها واقع شود؟!

و شاید او چون از ناحیه نظام ضربه خورد می‎خواسته است انتقام بگیرد و نیروهای فعال نظام را به یکدیگر بدبین کند -چنانچه شد- آیا درست است ما به بافته های او ترتیب اثر بدهیم ؟! اصلا در آن شرائط اعترافات آدم مورد اعتماد هم شرعا منشا اثر نیست تا چه رسد به اعترافات مثل او. حالا من در شناخت او اشتباه کرده بودم و ماهیت او برای من شناخته نبود – و کم لذلک من نظیر لیس هنا محل ذکرها- آیا آقایانی که او را شناخته اند و بر تناقض گوئیهای او واقفند صحیح است با بافته های او معامله وحی منزل کنند، در صورتی که اشاعه کذب هم حکم کذب دارد مخصوصا اگر موجب بدبینی ها و دشمنی ها گردد؟! و علی فرض الصدق ما کل ما یعلم یقال، ولا کل ما یقال یکتب فی الاوراق و یبث فی الافاق .

جاداشت آقایان به آیه شریفه : “ان جائکم فاسق بنبا فتبینوا ان تصیبوا قوما بجهاله فتصبحوا علی ما فعلتم نادمین ” توجه می‎کردند. به علاوه چرا نامه های او به من و به برادرش را به ما نرساندند تا موجب شناخت و آگاهی ما گردد ولی در اختیار بعضی افراد دیگر قرار گرفته بود؟ ضمنا سید مهدی یک روز هم عضو دفتر و بیت من نبود، این مطلب را همه کسانی که در قم با دفتر و بیت من سر و کار دارند می‎دانند، او فقط از طرف من مسئول نهضتها بود و مرکز جدائی داشت، و وقتی که من فهمیدم روی او حساسیت هست به او پیغام دادم به بیت من رفت و آمد نکند، البته تا قبل از مصاحبه او از او دفاع می‎کردم ولی پس از مصاحبه او طی نامه ای به حضرتعالی از او کاملا تبری جستم و از موضع گیریهای حضرتعالی نسبت به او تشکر کردم که لابد حضرتعالی اجمالا به یاد دارید و صورت آن ضمیمه است . بالاخره شخص من پس از این حوادث نفس راحتی کشیدم، و در این ماه مبارک رمضان علاوه بر انجام وظائف عبادی ماه بیش از هر ماهی دیگر به کارهای علمی اشتغال داشتم و لذت هم بردم -خدا را شکر- و پدر من هم پس از شنیدن جریان خدا را شکر کرده بود که مسئولیت از من برداشته شده است . ولی آیا صحیح بود که با بزرگ کردن بافته ها و القائات برای رهبر معظم ذهنیتی درست کنند که موجب ناراحتی شدید ایشان گردد. و جلو فعالیتهای اسلامی من هم گرفته شود، و دشمنان اسلام و انقلاب در داخل و خارج خوشحال شوند و برای توده مردم هم مساله ایجاد کنند؟! من به سهم خود فرضا از غیبت ها و اهانتها بگذرم ولی از تهمت ها و اشاعه اکاذیب هرگز نمی گذرم . و چون معتقدیم روزی به گفته ها و نوشته ها و همه حسابها رسیدگی می‎شود برای شخص خودم هیچ ناراحت نیستم .

از باب مثال عرض می‎کنم : در نامه بعضی از آقایان آمده بود که دختر من در حضور من عکس حضرتعالی را پاره کرده است . به همه مقدسات عالم این امر دروغ محض است، حالا فرض می‎کنیم این امر راست باشد آیا پخش آن به قداست حضرتعالی هم لطمه نمی زند؟!

من طلبه فرضا مقصر باشم آیا باید به اسم دفاع از مقام معظم رهبری کاری کرد که مردم به فقه و روحانیت و به همه چیز بدبین شوند؟! یا مثلا آقای سید هادی قبل از ماه رمضان در اثر بحران از قم به قصد مشهد رفت ولی بعدا ترسیده بود و به مشهد نرفته بود تا اول ماه رمضان برای روزه ها به قم آمد و به منزل من هم رفت و آمد نداشت ولی دیدیم در بولتن مجلس به مشهد رفتن او را و چند سخنرانی هم از او نوشتند و یکی از مسئولین مشهد هم تایید کرده بود، و شاید در بولتن های دیگر هم نوشته باشند، این است سنخ اخبار و شایعات !!

فی روضه الکافی (ج ۸ ص ۱۴۷) بسنده عن ابی الحسن الاول (ع) قال : قلت له : جعلت فداک الرجل من اخوانی یبلغنی عنه الشی الذی اکرهه فاساله عن ذلک فینکر ذلک و قد اخبرنی عنه قوم ثقات ؟ فقال لی : یا محمد کذب سمعک و بصرک عن اخیک، فان شهد عندک خمسون قسامه و قال لک قولا فصدقه و کذبهم، لاتذیعن علیه شیئا تشینه به و تهدم مروته فتکون من الذین قال الله فی کتابه : “ان الذین یحبون ان تشیع الفاحشه فی الذین آمنوا لهم عذاب الیم “، و فی اصول الکافی (ج ۲ ص ۳۵۵) بسند صحیح عن ابی عبدالله (ع) قال : قال رسول الله (ص): “لاتطلبوا عثرات المومنین فان من تتبع عثرات اخیه تتبع الله عثراته، و من تتبع الله عثراته یفضحه ولو فی جوف بیته ” الی غیر ذلک من الاخبار الوارده فی هذا المجال .

۵ – صحبتهائی که من می‎کردم یا نامه های مختلفی را که در موضوعات مختلف به حضرتعالی می‎نوشتم خدا را گواه می‎گیرم که هدفی جز خدمت به اسلام و انقلاب و موقعیت مقام رهبری و ولایت فقیه نداشتم، و النصیحه لائمه المسلمین را یکی از وظائف مهم همه مسلمین می‎دانستم . البته مدعی عدم خطا و اشتباه هم نیستم که بر حسب حدیث نبوی : “کل ابن آدم خطاء فخیر الخطائین التوابون “; ولی طبق تشخیص خودم سعی داشتم به وظیفه خود عمل کنم، و در عین حال اگر حضرتعالی جدا به من می‎فرمودید تو دیگر حق نداری صحبت کنی من هرگز تخلف نمی کردم . نامه من به حضرتعالی راجع به اعدامها مورخه ‏۶۷/۵/۹ در اثر اطلاعاتی بود که از بعضی تندرویها و تندروها در زندانها داشتم، و هدفی جز حفظ حقوق و حریم اسلام و انقلاب و مقام معظم رهبری نداشتم، نه نفوذی در کار بود و نه محرکی . پس از اطلاع از دستور اعدامها به وسیله بعضی از قضات که خودشان جدا ناراحت بودند و برای چاره جوئی به من مراجعه کرده بودند من شب تا به صبح به جای خواب به عواقب کار می‎اندیشیدم و در روز بعد با آقایان قاضی خرم آبادی و سید هادی هاشمی مشورت کردم هر دو آنان با نامه نوشتن به حضرتعالی مخالف بودند به عذر اینکه امام ناراحت می‎شود و به خیال خودشان مرا قانع کردند. ولی من پس از خواندن نماز ظهر و عصر و صرف غذا فکر کردم با وصفی که من اطلاع دارم تندرویهائی می‎شود و به حریم اسلام و مقام معظم رهبری لطمه خواهد زد، در اثر احساس وظیفه نامه را نوشتم، و چون شورایعالی قضائی را در این


http://tagheer.cz.cc/fa/archives/1388,09,29/2348

​