I thought this may deserve it’s own thread :
«علی خامنه‌ای»، رهبر جمهوری اسلامی، ۱۲مهر۱۴۰۱، مقابل جمعی از ورزشکاران گزینش شده توسط نهادهای امنیتی نشست و گفت: «ازنظر من این موضع‌گیری‌های چند ورزشکار هیچ اهمیتی ندارد. در جامعه ورزشی ما عناصر مومن و باشرف کم نیستند. موضع‌گیری چند نفر ارزشی ندارد.»
اسفند ۱۳۹۶، یکی از همین ورزشکاران پیشین که علی خامنه‌ای موضع‌گیری‌هایش را بی‌اهمیت خوانده بود، خطاب به علی خامنه‌ای نوشت: «نمی‌خواهیم در مورد رسمیت یا عدم رسمیت این رژیم (اسراییل) با شما صحبت کنیم، بلکه حرف اصلی، خطر محرومیت‌های پیاپی است که کشتی‌گیران و کشتی ایران را تهدید می کند. محرومیت مادام‌العمر در انتظار ما است.»
میان شرفی که علی خامنه‌ای در ایدئولوژی سیاسی–مذهبی‌اش تعریف کرده، با شرافتی که رسول خادم آموخته، تفاوت‌هایی از عرش تا فرش است.
رسول خادم شنبه۲۵شهریور، هم‌زمان با سالگرد کشته شدن «مهسا(ژینا)امینی» نوشت: «همین جوری که می‌سوزم، بسوزی… کفن بهر عزیزونت بدوزی… که کُشتی یار ما رو، بی‌مروّت.»
ساعاتی بعد، صفحه اینستاگرام او از دسترس خارج شد. منابع «ایران‌وایر» می‌گویند نیروهای امنیتی به او دستور داده بودند پست خود را پاک کند، اما او ترجیح داده، صفحه اینستاگرامش را از دسترس خارج کند، اما متنی که برای ژینا امینی منتشر کرده بود، پاک نشود.
***
رسول، از قهرمانی المپیک و جهان تا دنیای سیاست
ستاره‌های ورزش ایران که علیه سیاست‌های داخلی و خارجی جمهوری اسلامی طغیان کرده و با وجود زندگی در این کشور، حاضر به سکوت نشده‌اند، کم تعداد نیستند؛ «علی کریمی» و «وریا غفوری»، نمونه‌هایی روشن بودند. علی خامنه‌ای بهمن۱۳۹۷ هر دو را به‌صورت مستقیم با این جمله تهدید کرد: «فراموش نکنید امنیت‌تان را از کجا آورده‌اید.» هرچند که هر دو، زیر سایه جمهوری اسلامی، امنیتی هم نداشتند.
با این حال، رسول خادم تاکنون تنها عضو از خانواده ورزش ایران بوده و هست که در زمان حضورش در ایران، در نامه‌ای مستقیم به رهبر جمهوری اسلامی، از او خواسته در سیاست‌هایش تجدیدنظر کند. نوعی ایستادگی مقابل قدرتمندترین و البته غیرقابل نقدترین چهره رژیم.
رسول، متولد ۲۷اسفند سال ۱۳۵۰ در شهر مشهد است. پدرش، یکی از شهیرترین ورزشکاران شهر بود؛ «محمد خادم.» او از معدود کشتی‌گیران تاریخ ایران است که هم در رشته فرنگی و هم در رشته آزاد کشتی می‌گرفت. هم‌دوره مرحوم «غلام‌رضا تختی» بود و در کنار ورزش، به دو ویژگی شهرت داشت؛ گرایش‌های مذهبی، حسن خلق و خوش رفتاری.
رسول در این خانواده، کشتی را از ۸ سالگی آغاز کرد، در دوازده سالگی به اردوی تیم ملی نوجوانان کشتی ایران دعوت شد و پس‌از آن، تا سال ۱۳۷۷ به هر آنچه یک ورزشکار در سطح ملی می‌تواند و باید برسد، دست یافت؛ ۵ قهرمانی آسیا، یک قهرمانی و یک نایب‌قهرمانی بازی‌های آسیایی، دو قهرمانی و یک نایب‌قهرمانی رقابت‌های جهانی و البته قهرمانی و مقام سوم المپیک. کنار این‌ها بیش از ۲۰ قهرمانی و نایب‌قهرمانی کشوری نیز نشسته است.
پس‌از کشتی، هم‌زمان وارد سه عرصه شد؛ مربیگری، دانشگاه و سیاست.
رسول خادم مدرک کارشناسی «علوم سیاسی» خود را از دانشگاه روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه، و سپس مدرک کارشناسی ارشدش را در رشته «علوم اجتماعی»، در گرایش جامعه شناسی در دانشگاه آزاد تهران به دست آورد.
دنیای سیاست را از اسفند سال ۱۳۸۱ به‌صورت عملی با ورود به شورای شهر تهران تجربه کرد؛ او به‌عنوان یکی از اعضای حزب «آبادگران» به این شورا راه یافت؛ حزبی وابسته و نزدیک به اصولگرایان.
از گرایش‌های سیاسی رسول خادم چه می‌دانیم؟
او از نخستین اعضای حزب «ائتلاف آبادگران ایران اسلامی» بود که به اختصار «آبادگران» نامیده می‌شد. در دوره اول ریاست‌جمهوری «محمود احمدی‌نژاد»، همراه با اعضای این حزب از او حمایت کرد و از نزدیک‌ترین چهره‌ها به موسسین این حزب سیاسی تندرو محسوب می‌شد.
از مهم‌ترین شخصیت‌هایی که پایه‌های این حزب سیاسی را گذاشتند، می‌توان به «مهدی چمران»، «عباس شیبانی» و «محمود خسروی‌وفا» اشاره کرد. آخری، بادیگارد سابق علی خامنه‌ای و رییس کنونی کمیته المپیک جمهوری اسلامی است.
رسول خادم از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۲، عضو شورای شهر تهران بود. او سال ۱۳۸۶ تا یک قدمی رسیدن به مقام «شهرداری تهران» نیز پیش رفت. در دور اول انتخابات شورای شهر برای گزینش شهردار تهران، «محمدباقر قالیباف» و رسول خادم، هرکدام ۸ رای به دست آوردند و به دور بعدی راه یافتند. در دور دوم، محمدباقر قالیباف با ۸ رای به شهرداری رسید و رسول خادم با ۶ رای، به صحن شورای شهر بازگشت.
او از سال ۱۳۸۸، حمایت‌های خود از محمود احمدی‌نژاد، رییس‌جمهوری وقت اسلامی را متوقف کرد و همین باعث دور شدنش از حزب آبادگران نیز شد. او از سال ۱۳۹۲ دیگر برای شورای شهر تهران نیز نام‌نویسی نکرد.
همان سال رسول خادم، یکی از جدی‌ترین گزینه‌ها برای وزارت ورزش و جوانان دولت «حسن روحانی» شد، اما ریاست در فدراسیون کشتی را به وزارت ورزش ترجیح داد و به‌عنوان رییس این فدراسیون انتخاب شد؛ به جایی رفت که به آن تعلق داشت.
وداع با ورزش، زندگی در سیل و زلزله
زندگی ورزشی رسول خادم سال ۱۳۷۷ به پایان رسید؛ زندگی سیاسی‌اش را سال ۱۳۹۲ پایان داد، و پرونده مدیریتی و مربیگری‌اش در کشتی را سال ۱۳۹۷ بست؛ با باز کردن مهم‌ترین موضوع ورزش ایران، یعنی برداشته شدن سد مبارزه با ورزشکاران اسراییلی.
رسول خادم طی سال‌های ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷ وارد فضایی شد که رژیم آن را خط قرمز خود می‌دانست. «غلامحسین غیب‌پرور»، رییس بسیج کشور، اسفند۱۳۹۶، در واکنش به استعفای رسول خادم از فدراسیون کشتی و تلاش او برای برداشته شدن ممنوعیت مبارزه با اسراییل در تمامی رشته‌ها گفته بود: «اینجا عرصه‌ای نیست که فکر کنند حرفی بزنیم و تستی بکنیم و اگر که جواب مثبت گرفتیم، گام‌های بعدی را برمی‌داریم. قطعا گام بعدی در کار نخواهد بود، چون در همان گام اول، آن قدم‌ها و ساق پای‌شان را خرد می‌کنیم.»
پس از این رسول خادم، به‌دلیل خطری که برای ورزش کشور (نه فقط رشته کشتی) به‌دلیل مبارزه نکردن ورزشکاران ایرانی با حریفان اسراییلی می‌دید، در نامه‌های به شورای عالی امنیت ملی و علی خامنه‌ای، خواهان برداشته شدن این ممنوعیت سیاسی شده بود.
مهر۱۳۹۷، وقتی جدایی رسول خادم از کشتی ایران قطعی شده بود، علی خامنه‌ای بار دیگر تاکید کرد: «جمهوری اسلامی ایران در مسابقات ورزشی با نمایندگان رژیم غاصب شرکت نخواهد کرد و معتقدیم خود این کار، یک قهرمانی واقعی است.»
رسول خادم حالا آخرین سنگر را ساخته بود. تبدیل کردن یک هیات مذهبی قدیمی به انجمنی برای کمک به شهروندان محروم ایرانی؛ موسسه خيريه «خادمين امام علی ابن ابی‌طالب.»
این موسسه خیریه را رسول خادم بنا گذاشت، اما از سال۱۳۹۸، چهره‌هایی مانند «حسن رحیمی»، قهرمان کنونی کشتی آزاد ایران، «کمیل قاسمی»، «پرویز پرستویی»،بازیگر سینما، «هادی حبیبی»، سرمربی کشتی، «مهدی برایتی» مربی سابق تیم‌های ملی کشتی، «عزت‌الله اکبری»، ملی‌پوش کنونی تیم ملی ایران، «احسان لشکری»، قهرمان سابق کشتی جهان و دارنده مدال برنز المپیک لندن، «امیر توکلیان»، مربی سابق تیم ملی کشتی، «عباس طحان»، ملی‌پوش کنونی تیم ملی کشتی و «سجاد گنج‌زاده»، قهرمان کاراته جهان و عضو کنونی تیم ملی هم، کنار او هستند.
فعالیت آن‌ها در سیل سیستان‌وبلوچستان، خوزستان و همین‌طور مازندران میدانی بود؛ یعنی هیچ قلم جنسی را با واسطه به دست سیل‌زده‌ها ارسال نکردند. رسول خادم تقریبا به‌تمامی اعزام و ارسال‌های کالا نظارت داشت.
موج دوم این نهاد با ورود کرونا به ایران آغاز شد. جایی که خانواده‌های نیازمند در تهران و شهرستان‌ها شناسایی می‌شدند و اعضای این گروه، شخصا باید اقلام را به دست نیازمند‌ها می‌رساندند.
رسول خادم از ۲۵شهریور۱۴۰۱ به‌کرات از سیاست‌های جمهوری اسلامی در قبال مردم معترض و سرکوب آن‌ها انتقاد کرد. نتیجه‌اش شد ممنوع‌الخروج شدن و احضار به نهادهای امنیتی. اما باز هم از کنایه‌زدن به سیاست‌های نظام در کنار فعالیت‌های اجتماعی‌اش برای محرومین دست نکشید.
حساب بانکی رسول خادم مسدود شده و گذرنامه‌اش را ضبط کرده‌اند. چراکه او آخرین بار، برای سالگرد درگذشت مهسا امینی با خانواده‌اش و مردم ایران، همدردی کرده بود.
او بخشی از شرافت ورزش ایران است؛ مردی که تا آخرین نفس جنگید، شکست خورد، اما تسلیم نشد. مسیر را تغییر داد، اما با ظلم مصالحه نکرد. رسول خادم در سیستمی که «علی‌رضا دبیر» را می‌پسندد، خودش ماند.
«علی خامنه‌ای»، رهبر جمهوری اسلامی، ۱۲مهر۱۴۰۱، مقابل جمعی از ورزشکاران گزینش شده توسط نهادهای امنیتی نشست و گفت: «ازنظر من این موضع‌گیری‌های چند ورزشکار هیچ اهمیتی ندارد. در جامعه ورزشی ما عناصر مومن و باشرف کم نیستند. موضع‌گیری چند نفر ارزشی ندارد.»
اسفند ۱۳۹۶، یکی از همین ورزشکاران پیشین که علی خامنه‌ای موضع‌گیری‌هایش را بی‌اهمیت خوانده بود، خطاب به علی خامنه‌ای نوشت: «نمی‌خواهیم در مورد رسمیت یا عدم رسمیت این رژیم (اسراییل) با شما صحبت کنیم، بلکه حرف اصلی، خطر محرومیت‌های پیاپی است که کشتی‌گیران و کشتی ایران را تهدید می کند. محرومیت مادام‌العمر در انتظار ما است.»
میان شرفی که علی خامنه‌ای در ایدئولوژی سیاسی–مذهبی‌اش تعریف کرده، با شرافتی که رسول خادم آموخته، تفاوت‌هایی از عرش تا فرش است.
رسول خادم شنبه۲۵شهریور، هم‌زمان با سالگرد کشته شدن «مهسا(ژینا)امینی» نوشت: «همین جوری که می‌سوزم، بسوزی… کفن بهر عزیزونت بدوزی… که کُشتی یار ما رو، بی‌مروّت.»
ساعاتی بعد، صفحه اینستاگرام او از دسترس خارج شد. منابع «ایران‌وایر» می‌گویند نیروهای امنیتی به او دستور داده بودند پست خود را پاک کند، اما او ترجیح داده، صفحه اینستاگرامش را از دسترس خارج کند، اما متنی که برای ژینا امینی منتشر کرده بود، پاک نشود.
***
رسول، از قهرمانی المپیک و جهان تا دنیای سیاست
ستاره‌های ورزش ایران که علیه سیاست‌های داخلی و خارجی جمهوری اسلامی طغیان کرده و با وجود زندگی در این کشور، حاضر به سکوت نشده‌اند، کم تعداد نیستند؛ «علی کریمی» و «وریا غفوری»، نمونه‌هایی روشن بودند. علی خامنه‌ای بهمن۱۳۹۷ هر دو را به‌صورت مستقیم با این جمله تهدید کرد: «فراموش نکنید امنیت‌تان را از کجا آورده‌اید.» هرچند که هر دو، زیر سایه جمهوری اسلامی، امنیتی هم نداشتند.
با این حال، رسول خادم تاکنون تنها عضو از خانواده ورزش ایران بوده و هست که در زمان حضورش در ایران، در نامه‌ای مستقیم به رهبر جمهوری اسلامی، از او خواسته در سیاست‌هایش تجدیدنظر کند. نوعی ایستادگی مقابل قدرتمندترین و البته غیرقابل نقدترین چهره رژیم.
رسول، متولد ۲۷اسفند سال ۱۳۵۰ در شهر مشهد است. پدرش، یکی از شهیرترین ورزشکاران شهر بود؛ «محمد خادم.» او از معدود کشتی‌گیران تاریخ ایران است که هم در رشته فرنگی و هم در رشته آزاد کشتی می‌گرفت. هم‌دوره مرحوم «غلام‌رضا تختی» بود و در کنار ورزش، به دو ویژگی شهرت داشت؛ گرایش‌های مذهبی، حسن خلق و خوش رفتاری.
رسول در این خانواده، کشتی را از ۸ سالگی آغاز کرد، در دوازده سالگی به اردوی تیم ملی نوجوانان کشتی ایران دعوت شد و پس‌از آن، تا سال ۱۳۷۷ به هر آنچه یک ورزشکار در سطح ملی می‌تواند و باید برسد، دست یافت؛ ۵ قهرمانی آسیا، یک قهرمانی و یک نایب‌قهرمانی بازی‌های آسیایی، دو قهرمانی و یک نایب‌قهرمانی رقابت‌های جهانی و البته قهرمانی و مقام سوم المپیک. کنار این‌ها بیش از ۲۰ قهرمانی و نایب‌قهرمانی کشوری نیز نشسته است.
پس‌از کشتی، هم‌زمان وارد سه عرصه شد؛ مربیگری، دانشگاه و سیاست.
رسول خادم مدرک کارشناسی «علوم سیاسی» خود را از دانشگاه روابط بین‌الملل وزارت امور خارجه، و سپس مدرک کارشناسی ارشدش را در رشته «علوم اجتماعی»، در گرایش جامعه شناسی در دانشگاه آزاد تهران به دست آورد.
دنیای سیاست را از اسفند سال ۱۳۸۱ به‌صورت عملی با ورود به شورای شهر تهران تجربه کرد؛ او به‌عنوان یکی از اعضای حزب «آبادگران» به این شورا راه یافت؛ حزبی وابسته و نزدیک به اصولگرایان.
از گرایش‌های سیاسی رسول خادم چه می‌دانیم؟
او از نخستین اعضای حزب «ائتلاف آبادگران ایران اسلامی» بود که به اختصار «آبادگران» نامیده می‌شد. در دوره اول ریاست‌جمهوری «محمود احمدی‌نژاد»، همراه با اعضای این حزب از او حمایت کرد و از نزدیک‌ترین چهره‌ها به موسسین این حزب سیاسی تندرو محسوب می‌شد.
از مهم‌ترین شخصیت‌هایی که پایه‌های این حزب سیاسی را گذاشتند، می‌توان به «مهدی چمران»، «عباس شیبانی» و «محمود خسروی‌وفا» اشاره کرد. آخری، بادیگارد سابق علی خامنه‌ای و رییس کنونی کمیته المپیک جمهوری اسلامی است.
رسول خادم از سال ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۲، عضو شورای شهر تهران بود. او سال ۱۳۸۶ تا یک قدمی رسیدن به مقام «شهرداری تهران» نیز پیش رفت. در دور اول انتخابات شورای شهر برای گزینش شهردار تهران، «محمدباقر قالیباف» و رسول خادم، هرکدام ۸ رای به دست آوردند و به دور بعدی راه یافتند. در دور دوم، محمدباقر قالیباف با ۸ رای به شهرداری رسید و رسول خادم با ۶ رای، به صحن شورای شهر بازگشت.
او از سال ۱۳۸۸، حمایت‌های خود از محمود احمدی‌نژاد، رییس‌جمهوری وقت اسلامی را متوقف کرد و همین باعث دور شدنش از حزب آبادگران نیز شد. او از سال ۱۳۹۲ دیگر برای شورای شهر تهران نیز نام‌نویسی نکرد.
همان سال رسول خادم، یکی از جدی‌ترین گزینه‌ها برای وزارت ورزش و جوانان دولت «حسن روحانی» شد، اما ریاست در فدراسیون کشتی را به وزارت ورزش ترجیح داد و به‌عنوان رییس این فدراسیون انتخاب شد؛ به جایی رفت که به آن تعلق داشت.
وداع با ورزش، زندگی در سیل و زلزله
زندگی ورزشی رسول خادم سال ۱۳۷۷ به پایان رسید؛ زندگی سیاسی‌اش را سال ۱۳۹۲ پایان داد، و پرونده مدیریتی و مربیگری‌اش در کشتی را سال ۱۳۹۷ بست؛ با باز کردن مهم‌ترین موضوع ورزش ایران، یعنی برداشته شدن سد مبارزه با ورزشکاران اسراییلی.
رسول خادم طی سال‌های ۱۳۹۶ و ۱۳۹۷ وارد فضایی شد که رژیم آن را خط قرمز خود می‌دانست. «غلامحسین غیب‌پرور»، رییس بسیج کشور، اسفند۱۳۹۶، در واکنش به استعفای رسول خادم از فدراسیون کشتی و تلاش او برای برداشته شدن ممنوعیت مبارزه با اسراییل در تمامی رشته‌ها گفته بود: «اینجا عرصه‌ای نیست که فکر کنند حرفی بزنیم و تستی بکنیم و اگر که جواب مثبت گرفتیم، گام‌های بعدی را برمی‌داریم. قطعا گام بعدی در کار نخواهد بود، چون در همان گام اول، آن قدم‌ها و ساق پای‌شان را خرد می‌کنیم.»
پس از این رسول خادم، به‌دلیل خطری که برای ورزش کشور (نه فقط رشته کشتی) به‌دلیل مبارزه نکردن ورزشکاران ایرانی با حریفان اسراییلی می‌دید، در نامه‌های به شورای عالی امنیت ملی و علی خامنه‌ای، خواهان برداشته شدن این ممنوعیت سیاسی شده بود.
مهر۱۳۹۷، وقتی جدایی رسول خادم از کشتی ایران قطعی شده بود، علی خامنه‌ای بار دیگر تاکید کرد: «جمهوری اسلامی ایران در مسابقات ورزشی با نمایندگان رژیم غاصب شرکت نخواهد کرد و معتقدیم خود این کار، یک قهرمانی واقعی است.»
رسول خادم حالا آخرین سنگر را ساخته بود. تبدیل کردن یک هیات مذهبی قدیمی به انجمنی برای کمک به شهروندان محروم ایرانی؛ موسسه خيريه «خادمين امام علی ابن ابی‌طالب.»
این موسسه خیریه را رسول خادم بنا گذاشت، اما از سال۱۳۹۸، چهره‌هایی مانند «حسن رحیمی»، قهرمان کنونی کشتی آزاد ایران، «کمیل قاسمی»، «پرویز پرستویی»،بازیگر سینما، «هادی حبیبی»، سرمربی کشتی، «مهدی برایتی» مربی سابق تیم‌های ملی کشتی، «عزت‌الله اکبری»، ملی‌پوش کنونی تیم ملی ایران، «احسان لشکری»، قهرمان سابق کشتی جهان و دارنده مدال برنز المپیک لندن، «امیر توکلیان»، مربی سابق تیم ملی کشتی، «عباس طحان»، ملی‌پوش کنونی تیم ملی کشتی و «سجاد گنج‌زاده»، قهرمان کاراته جهان و عضو کنونی تیم ملی هم، کنار او هستند.
فعالیت آن‌ها در سیل سیستان‌وبلوچستان، خوزستان و همین‌طور مازندران میدانی بود؛ یعنی هیچ قلم جنسی را با واسطه به دست سیل‌زده‌ها ارسال نکردند. رسول خادم تقریبا به‌تمامی اعزام و ارسال‌های کالا نظارت داشت.
موج دوم این نهاد با ورود کرونا به ایران آغاز شد. جایی که خانواده‌های نیازمند در تهران و شهرستان‌ها شناسایی می‌شدند و اعضای این گروه، شخصا باید اقلام را به دست نیازمند‌ها می‌رساندند.
رسول خادم از ۲۵شهریور۱۴۰۱ به‌کرات از سیاست‌های جمهوری اسلامی در قبال مردم معترض و سرکوب آن‌ها انتقاد کرد. نتیجه‌اش شد ممنوع‌الخروج شدن و احضار به نهادهای امنیتی. اما باز هم از کنایه‌زدن به سیاست‌های نظام در کنار فعالیت‌های اجتماعی‌اش برای محرومین دست نکشید.
حساب بانکی رسول خادم مسدود شده و گذرنامه‌اش را ضبط کرده‌اند. چراکه او آخرین بار، برای سالگرد درگذشت مهسا امینی با خانواده‌اش و مردم ایران، همدردی کرده بود.
او بخشی از شرافت ورزش ایران است؛ مردی که تا آخرین نفس جنگید، شکست خورد، اما تسلیم نشد. مسیر را تغییر داد، اما با ظلم مصالحه نکرد. رسول خادم در سیستمی که «علی‌رضا دبیر» را می‌پسندد، خودش ماند.
Last edited:
Likes:
siavash_8 and Payandeh Iran
