به بهانه سالگرد ندا آقا سلطان/ ۳۰ خرداد ۱۳۸&#1

[Kian Pars]

این شعر مرثیه***ای است از شاعر گران***قدر کشورمان شمس لنگرودی، که برای ندا سروده است.
دخترم!
سنتشان بود
زنده به گورت کنند
تو کشته شدی
ملتی زنده به گور می***شود.
ببین که چه آرام سر بر بالش می***گذارد
او که پول مرگ تو را گرفته
شام حلال می***خورد.
تو فقط ایستاده بودی
و خوشدلانه نگاه می***کردی
که به خانه***ات برگردی
اما دیگر اتاق کوچک خود را نخواهی دید دخترم
و خیل خیال***های خوش آینده
بر در و دیوارش پرپر می***زنند.
تو مثل مرغ حلالی به دام افتادی
مرغی حیران
که مضطربانه چهره***ی صیادش را جستجو می***کند
تو به دام افتادی
همچون خوشه***ی انگوری
که لگدکوب شد
و بدل به شراب حرام می***شود.
کیانند اینان
پنهان بر پنجره***ها، بام***ها
کیانند اینان در تاریکی
که با صدای پرنده***ی خانگی
پارس می***کنند.
کشتندت دخترم
کشتندت
تا یک تن کم شود
اما تو چگونه این همه تکثیر می***شوی.
آه ندای عزیز من
گل سرخی که بر گلوی تو روئیده بود
باز شد
گسترده شد
و نقشه***ی ایران را در ترنم گلبرگ***هایش فرو پوشانید
و اینانی که ندا داده***اند
بلبلانند
میلیون***ها تن که گرد گلی نشسته
و نام تو را می***خوانند.
یعنی ممکن است صداشان را که برای تو آواز می***خوانند نشنوی
یعنی پنجره***ات را بستند که صدای پیروزی خود را هم نشنوی
ببین که چه آرام سر بر بالش می***گذارد
او که صید حلال می***خورد.