ده واکنش باورنکردنی دروازه‌بانان فوتبال ایران

oghabealborz

Elite Member
Feb 18, 2005
15,113
2,590
Strawberry field
#23
I remember some of the neighborhood kids and I were glued to the radio listening to this game. I wonder if the audio feed is available somewhere. If I remember correctly, the team was dominated by SS and PP players. It seemed like the stadium was filled up to overcapacity and there was a storm or heavy rain.

The game in Iran also tied and I think there was a third game somewhere which Iran won and made it to the Olympics. Kasra Khan can correct me as usual.
I don't remember the radio broadcast of the game, as kasra said the third game was in Pakistan and we won 2-0.
 

oghabealborz

Elite Member
Feb 18, 2005
15,113
2,590
Strawberry field
#24
View attachment 42336
آقا رحیم عزیز این همون بازی است که منصور رشیدی پنالتی را مهار میکنه.مقدماتی جام جهانی‌ ۷۴ مونیخ.بازی ۲-۱ به سود ایران میشه.
ایران و کره شمالی مقدماتی جام جهانی 1974 مونیخ - ضربه مسعود مژدهی و واکنش دروازه نامدار کره شمالی - مهندس کلانی نیز که بهمراه مسعود مژدهی زوج خط حمله ایران را تشکیل میدادند نیز در تصویر حضور دارد لازم به ذکر است دروازه بان کره ای همان دروازه بان تیم ملی این کشور در مسابقات جام جهانی 1966 ( لندن ) ابود که تیم کره ای موفق به حذف تیم ایتالیا شد . ( اردیبهشت 1352 )
Lee chan Miyong,

he was a very agile keeper, he did so well in the world cup and up to the game against us was the top goalie in Asia.
He kept a clean sheet against Italy and beat them 1-0 and caused the biggest upset and knocked them out of the world cup.
 

oghabealborz

Elite Member
Feb 18, 2005
15,113
2,590
Strawberry field
#31
Better than that is Fath Abadi's reactions. As he jumps in the air to celebrate only to see Hejazi jumps up and makes the second save. I was in the stadium in that game.
I was watching on TV live, having arrived the night before.
Lucky for you to be there in person!
I did notice Fathabadi jumping in joy and then land on his feet holding his head in disbelief!
There is a recent interview with him talking about this and he said in the next training session Ali Parvin got the Perspolis keepers try this stunt and over about 100 tries none of them could pull that stunt.
The roar of crowd in that second or two is unbelievable from "aaaaaaaaah to ooooooooooooh!
 

Chinaski

Elite Member
Jun 14, 2005
12,269
352
#33
In those times that tiny Kuwait and Iraq both played a much cleaner and more organized brand of football than IR.
 

kasra1930

National Team Player
Dec 30, 2011
5,860
1,343
#35
آن تابستان، تابستان سرنوشت‌ساز ناصر حجازی بود. تابستان گرم و طولانی ۱۳۴۸٫ تابستانی که با شکست برای حجازی سپری شد، ولی مقدمه‌ای بود بر آغاز سفر طولانی‌اش…چهل و هشت سال پیش بود که برای اولین‌بار او را دیدیم. در همان تابستان گرم و طولانی. پنجشنبه پنجم تیر ۱۳۴۸ بود. بعد از ظهری که فقط شش هفت هزار نفر روی سکوهای امجدیه نشسته بودند. جایی که او درون دروازه باشگاه نادر ایستاده و برابر آرارات به میدان رفته بود. بعد از ظهری که روشن می‌شد کدام تیم در دسته یک باشگاه‌های تهران می‌ماند و کدام تیم به دسته دوم سقوط می‌کند. طی ۱۲۰ دقیقه نبرد دو تیم دروازه‌ای باز نشد و همه‌چیز کشیده شده بود به بازی تکراری. آن بازی برای هر دو تیم “نبرد سرنوشت” بود.
او درون دروازه نادر ایستاده بود. جوان بلندبالای بیست‌ساله‌ای که هم توپ‌های بلند را جمع می‌کرد و هم مقابل شوت‌ها جانانه واکنش نشان می‌داد. نادر در دقیقه ۷ دروازه آرارات را گشود و جلو افتاد، ولی ستاره خط حمله ارامنه، آرشاویر ملکی، در همان نیمه اول با ضربه برگردانش دروازه حجازی را گشود و دو تیم باز مساوی شدند. بازی به فقط اضافی کشیده شد و باز هم گره تساوی کشیده نشد. سرانجام سرنوشت تیم باقی‌مانده در دسته اول با سکه روشن شد. هنوز نشانی از ضربه‌های پنالتی نیامده بود و همه چیز با شیر یا خط روشن شد. با منطق لاتاری و قمار. با دل بستن به شانس و تقدیر.
رئیس هیئت فوتبال تهران چند معتمد را راهی میدان می‌کند تا شاهد پرتاب سکه توسط ابوالقاسم حاج ابوالحسن داور دیدار شوند. همه به وسط زمین خیره شدند. آن هفت هشت هزار تن و حلقه مردانه سی و چند نفره بازیکنانی که پیراهن سپید و سرخ بر تن داشتند. سکه بالا رفت و پایین آمد. سرخپوش‌های ارمنی فریاد شادی سر دادند و سپیدپوش‌های نادری آه کشیده و بر زمین غلطیدند.

باشگاه نادر به آخر راه رسیده بود، ولی سفر ناصر حجازی آغاز شده بود. مرداد ۱۳۴۸ که رسید، تیم ملی به رهبری زدراکو رایکف راهی شوروی شد. دوازده‌هزار کیلومتر را طی کرد. پنج بازی انجام داد و پنج‌بار شکست خورد و پانزده گل دریافت کرد. به قول روزنامه‌چی‌ها قدم به دالان‌های تاریک گذاشت. دروازه‌بان نگون‌بخت تیم، ناصر حجازی بود. پسرکی که با انتخاب رایکف جای عزیز اصلی و فرامرز ظلی را گرفته بود. حجازی در چهار دیدار (برابر ایوانوا، مینسک، ویلنوسک، کالنین) درون دروازه ایستاده و در بازی پنجم (برای تیم یوفا) رضا قفل‌ساز، جایش را گرفت… تیم خسته برابر ایوانوا و ده هزار نفر چهار گل خورد. پرویز قلیچ ‌انی بدترین بازی عمرش را انجام داد و مهدی مناجاتی که خوب بازی می‌کرد مصدوم شد و جایش را به شرفی داد. تیم برابر مینسک ۲ -۱ شکست خورد و مقابل ویلنوسک ۳-۱٫ سپس ۳-۱ برابر کالنین. می‌گفتند حجازی دو گل از راه دور خورده. خیلی دور. یکی را از فاصله سی و پنج متری. او در چهار بازی ۱۲ گل دریافت کرده بود. روزنامه‌ها به بی‌تجربگی حجازی و قفل‌ساز اشاره کردند، به این که باید اصلی و ظلی را راهی سفر می‌شدند.
تیم ملی راهی ترکیه شد و در استانبول چهار گل از ترک‌ها خورد. خوار و خفیف شد. حجازی هر چهار گل را نیمه اول دریافت کرد. کیهان ورزشی با نیش و طعنه نوشته “مربی خارجی اگر ارسطو هم باشد هرگز نمی‌تواند ما را بشناسد”. ادعا کرد” باید تیم پیروز سال ۱۳۴۷ جام آسیا را حفظ می‌کردیم.” گفت:” باید فرزامی و یاوری و ظلی و طالبی را می‌آوردیم نه این چند بچه بی‌تجربه را”
ولی رایکف به حجازی اعتقاد داشت. می‌دانست چه گوهری پیدا کرده است. او از پاییز ۱۳۴۸ جای علی دانایی‌فرد را روی نیمکت باشگاه تاج گرفت و بلافاصله حجازی را آبی‌پوش کرد و او را جای حسین قاضی‌شعار درون دروازه قرار داد. در حالی‌که پرسپولیسی‌ها شعار “… حجازی، ترک‌ها چی کارت کردند، سوراخ سوراخت کردند” سر داده بودند. ولی تاج در پاییز راهی دهلی نو شد و جام میلز را فتح کرد. با حجازی درون دروازه. سنگربان شماره یک آبی‌ها. سنگربان شماره یک تیم ملی.

زمستان ۱۳۴۸ که رسید همه ورود یک سنگربان متفاوت به فوتبال ایران را پذیرفته بودند، همه، حتی پرسپولیسی‌ها. حجازی در زمستان ۱۳۴۸ یکی از بهترین بازی‌های زندگی‌اش را انجام داد. طی نبرد جوانان ایران و زسکا مسکو در امجدیه؛ در زمینی ناهموار، در سرمای اسفندماه. برابر چسترنف کبیر. برابر روس‌هایی که اندام‌های درشت و ساق‌های قوی دارند، که خشن و پر زور هستند. در سرمای فراوان. کنار نصراله عبدالهی، اکبر محمدی، مسعود معینی، حمید سه‌برادران، حسن مرادی، مهدی ویسی، جواد قراب، مسعود مژدهی، غلامحسین مظلومی و محمود خردبین. نزدیک به سی شوت به سوی سنگر حجازی شلیک کردند. به طرف قاب دروازه‌اش. ولی او شیرجه‌ها رفت. توپ‌ها مهار کرد. ضربه به ضربه. مشت به مشت. یک به یک. برابر آتش توپخانه ارتش مسکو تسلیم نشد. دفع ضربه فدونف از فاصله یک‌متری پس از ارسال ضربه کرنر همه را حیرت‌زده کرد. همین‌طور مهار ضربه‌های دودرانکو، کوپکین و پلیکاربف. وقتی تیم جوانان در بازی بعد ۲ – صفر مغلوب اورسلانی باریاس از مجارستان شد و حجازی در دریافت هر دو گل مقصر بود کسی خرده نگرفت و نیش نزد. هیچ‌کس جز خودش. او رو به باقر زرافشان که با دوربینش پشت دروازه ایستاده بود گفت ” باقر خان جواب بچه محل‌هایم را چی بدم؟”
حجازی از تابستان ۱۳۴۸ به زمستانی که مرد اول دروازه‌ها شد، رسیده بود.
 

kasra1930

National Team Player
Dec 30, 2011
5,860
1,343
#37
nasser hejazi55.jpg
شخصی
دومین دروازه بان برتر قرن بیستم آسیا از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان
چهل و یکمین دروازه بان برتر قرن بیستم جهان از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان
دارای رتبه 135 جهان و رتبه سوم ایران با رکورد 837 دقیقه در بسته نگاه داشتن دروازه از نگاه فدراسیون آمار و تاریخ فوتبال جهان
برگزیده روزنامه نیونیشن چاپ سنگاپور به عنوان یکی از 10 دروازه بان برتر جهان در تاریخ 27 فوریه 1980
جزو 10 بازیکن برتر قاره آسیا در تمامی ادوار مسابقات جام جهانی از نگاه سایت ورزشی و معتبر ESPN FC
ثبت رکورد شکست ناپذیری در 32 بازی متوالی داخلی و خارجی طی دوران مربیگری در باشگاه استقلال تهران فصل 76-77
کسب عنوان یکی از سه مستند پرفروش تاریخ سینمای ایران با فیلم " من ناصر حجازی هستم ... "

بازیکن باشگاهی
قهرمانی جام باشگاه های تهران- تاج (1348)
قهرمانی جام میلز هندوستان- تاج (1348)
نایب قهرمانی جام باشگاههای تهران- تاج (1349)
نایب قهرمانی جام حذفی تهران- تاج (1349)
قهرمانی باشگاههای ایران- تاج (1349)
قهرمانی جام باشگاه های آسیا- تاج (1349)
قهرمانی جام میلز هندوستان- تاج (1349)
مقام سوم جام باشگاههای آسیا- تاج (1350)
قهرمانی جام چهار جانبه فوتبال تهران- تاج(1350)
مقام سوم جام باشگاههای ایران- تاج (1350)
نایب قهرمانی جام باشگاه های تهران- تاج (1350)
قهرمانی جام باشگاه های تهران- تاج (1351)
قهرمانی جام دوستی- تاج (1351)
نایب قهرمانی جام میلز هندوستان- تاج (1351)
قهرمانی جام اتحاد- تاج (1352)
نایب قهرمانی جام تخت جمشید- تاج (1352)
نایب قهرمان جام علم- تاج (1352)
قهرمانی جام تخت جمشید- تاج (1353)
نایب قهرمانی جام باشگاههای تهران- استقلال(1361)
قهرمانی جام باشگاه های تهران- استقلال(1362)
قهرمانی جام باشگاه های تهران- استقلال(1364)

بازیکن ملی

قهرمانی در جام کوروش (1350)
کسب سهمیه حضور در بازیهای المپیک مونیخ 1972 (1350)
قهرمانی در جام ملتهای آسیا 1972 (1350)
قهرمانی در بازیهای آسیایی 1974 (1352)
قهرمانی در جام ملتهای آسیا 1976 (1354)
حضور در بازیهای المپیک مونترال 1976 (1354)
حضور در جام جهانی 1978 آرژانتین (1356)
کسب سهمیه حضور در بازیهای المپیک مسکو 1980 (1358)
مقام سومی در جام ملتهای آسیا 1980 (1358)

سرمربی
نايب قهرماني جام باشگاههاي تهران به همراه اصغر شرفی و حسن عضدی- استقلال (1361)
سه بار قهرمانی لیگ کشور بنگلادش- محمدان
صعود به جمع 8 تیم برتر آسیا- محمدان بنگلادش (1989-1988)
صعود به جمع 8 تیم برتر آسیا- محمدان بنگلادش (1991-1990)
نایب قهرمانی جام چهار جانبه هندوستان- تیم ملی بنگلادش
قهرمانی جام باشگاههای تهران- بانک تجارت (1371)
مقام چهارمی جام در جام باشگاههای آسیا به همراه منصور پورحیدری- استقلال (1375)
قهرمانی جام خزر- استقلال (1376)
نایب قهرمانی جام دوستی امارات- استقلال (1376)
قهرمانی جام پرچم ترکمنستان- استقلال (1376)
قهرماني جام چهار جانبه كيش- استقلال (1376)
قهرمانی جام آزادگان- استقلال (1376)
نایب قهرمانی جام باشگاه های آسیا- استقلال 1999 (1377)
نایب قهرمانی جام آزادگان- استقلال (1377)
نایب قهرمانی جام حذفی کشور به همراه با سوکوموروخوف- استقلال (1377)
نایب قهرمانی جام چهار جانبه قائمشهر- نساجی قائمشهر (1385)
قهرمانی جام حذفی کشور به همراه فیروز کریمی و امیر قلعه نویی- (1386)

رئیس کمیته فنی
صعود به مرحله نیمه نهایی جام حذفی کشور اسلواکی- دی استرادا اسلواکی 2009 (1388)
نایب قهرمانی لیگ برتر- استقلال (1389)
 
Likes: oghabealborz