چهارشنبه ۱۳ اردیبهشت ۱۳۵۱ یک روز سخت و دشوار در راه صعود به المپیک ۱۹۷۲ مونیخ برای فوتبال ملی , مقابل تیم ناشناخته کره شمالی ... نخستین تجربه , مقابل تیمی که هفتاد هزار تماشاگر خستگی ناپذیر دارد و یک زمین نا مساعد ( خاکی و سفت ) که بازیکنان ایران با شرایط بازی روی آن , بیگانه بودند ........
و فوتبال سرعتی کره شمالی که بشدت از سوی هوادارانش تهییج میشد . بازیکنان ایران : اکبر کارگر جم , کارو حقوردیان , مجید حلوایی , اصغر شرفی , علی پروین .... پس از پایان بازی پیونگ یانگ , طی گفتگو با هفته نامه ی کیهان ورزشی , کره شمالی را بهترین تیم آسیا نامیدند و شیوه تهاجمی و بویژه همکاری میان انها را , تحسین کردند .
و سپس کیهان ورزشی اشاره میکند :
در ورزشگاه "موران بونگ " هفتاد هزار کره ای , در حالی که سر بزیر داشتند , بر بخت خود لعنت فرستادند ... چرا که یک نیروی سحر انگیز , بازیکنان ایران را در بر گرفته بود که همه را به تلاش بیشتر وادار میکرد . کره ای ها که بنظر می رسید این مسابقه را خواهند برد , در مواقع نتیجه گیری , دروازه جادو شده ایران را با افسوس ترک گفتند و در این بین دروازه بان ایران ( زنده یاد ناصر حجازی ) مهمترین عامل نومیدی کره ای ها بود .