The guy deserves his own thread for what he have achieved so far with bunch of kids, nice story. 12 goals scored and only 2 allowed in WC stage is quite an achievement.
[h=1][/h][h=1]این چهره: عباس چمنیان / ۱۳ سال انتظار برای یک عشق[/h][h=1]
[/h][h=2]سعید زاهدیان / عباس چمنیان کیست؟ چرا او را خوب نمی***شناسیم و نمی***دانیم که این مرد سبیلو از کجا آمده، اهل چه شهری است، سابقه***اش در فوتبال چیست و چگونه سر از نیمکت تیم ملی ایران درآورده است؟[/h][h=1]
ایران ورزشی آنلاین / سعید زاهدیان / حالا که تیم نوجوانان ایران در جام جهانی زیر ۱۷ سال شگفتی خلق کرده و با شکست تیم***های بزرگ برای نخستین بار در فوتبال ایران به جمع ۸ تیم برتر دنیا صعود کرده، یک نام ناآشنا بیش از همه شنیده می***شود: «عباس چمنیان!»
عباس چمنیان کیست؟ چرا او را خوب نمی***شناسیم و نمی***دانیم که این مرد سبیلو از کجا آمده، اهل چه شهری است، سابقه***اش در فوتبال چیست و چگونه سر از نیمکت تیم ملی ایران درآورده است؟ طبق برنامه***ریزی مجید جلالی – سرمربی وقت تیم جوانان – ایران به ۸ منطقه تقسیم شده بود و هر بخش از کشور طبق دستور جلالی وظیفه داشت تا استعدادهای منطقه خود را گزینش کند و سرانجام یک تیم با عنوان مثلا شمال***غرب ایران تشکیل ***شود و به کرمان بیاید تا با ۷ منطقه دیگر به صورت دوره***ای بازی کند. سیستم بازی تمام تیم***ها در تمام مناطق ۱-۳-۲-۴ در نظر گرفته شده بود.
برنامه این بود که وقتی مثلا تیم شمال***غرب با تیم منطقه مرکز بازی می***کرد، مربیان سایر مناطق در جایگاه ویژه ورزشگاه می***نشستند و به بازیکنان دو تیم – پست به پست – از ۱۰ نمره می***دادند. پس از پایان مسابقات دوره***ای که به میزبانی شهر کرمان بود، مجید جلالی نمره تمام بازیکنان – مثلا مدافعان چپ – را جمع می***کرد و هر بازیکنی در هر پستی نمره بهتری داشت، به تیم ملی دعوت می***شد. با این ملاک، ۵۰ بازیکن به اردوی تیم نوجوانان دعوت شدند و در تهران و کمپ تیم***های ملی تمرینات خود را زیر نظر مجید جلالی آغاز ***کردند.
حالا اینها را از کجا می***دانم؟ اگر اشتباه نکنم، تابستان سال ۸۳ بود که برای تهیه گزارش از پایگاه***های استعدادیابی به کرمان رفته بودم و برای تماشای بازی اولی که برگزار شد، در استادیوم حضور داشتم. یک نفر کنار دست من روی صندلی نشسته بود و با وسواس به حرکات بازیکنان نگاه می***کرد و یادداشت برمی***داشت؛ لباسی با لوگوی فدراسیون به تن داشت ؛ حس کردم حتما ربطی به پایگاه***های استعدادیابی دارد. از روی حس کنجکاوی سر حرف را با او باز کردم؛ او برایم توضیح داد که اساس کار چیست و چرا از بازی نکته برمی***دارد و چرا روی تخته شاسی شماره بازیکنان را نوشته و به آنها نمره می***دهد. او کامل توضیح داد که چه هدفی دنبال می***شود و برنامه و نقشه جلالی چیست. از او بابت اطلاعات جامع و کاملی که ارائه کرد، تشکر کردم و بعد شماره تلفنم را به او دادم، در مقابل او هم تلفنش را برایم روی یک کاغذ نوشت و گفت: «من عباس چمنیان هستم... مربی منطقه شمال***شرق... فردا بیا بازی تیم*** ما – منطقه شمال***شرق – را ببین!»
از آن روز عباس چمنیان در ذهنم حک شده؛ او در کرمان به شدت علاقه***مند به حوزه نوجوانان و جوانان بود؛ پیگیر و جدی در کارش به نظر می***رسید. سال***ها گذشت اما همکاری او با فدراسیون قطع نشد و همواره با کمیته جوانان و آموزش همکاری داشت. این ارتباط باعث شد تا برای مقطعی مسوول هیات فوتبال مشهد شود.
او می***توانست پشت میز مدیریتی هیات فوتبال بنشیند اما علاقه***اش به مربیگری باعث شد تا میز و صندلی***های مدیریتی را رها کند و به حرفه اصلی***اش برگردد. پیام مشهد و ابومسلم در دو مقطع کوتاه او را به عنوان سرمربی انتخاب کردند اما بی***پولی و بی***نظمی تیم***های مشهدی باعث شد تا او کارش را در جای دیگری دنبال کند. چمنیان به جنوب رفت. مدتی سرمربی نفت و گاز گچساران بود اما در شهرداری یاسوج جلب توجه کرد. در جام حذفی و لیگ یک نتایج خوب و قابل توجهی گرفت اما آنچنان که مستحقش بود دیده نشد چون اخلاق و روحیه***اش سازگار با لیگ یک و پشت پرده***هایش نبود تا دوباره به فدراسیون برگردد و علاوه بر کلاس***های مربیگری، موضوع کار در تیم***های پایه را دنبال کند. او در تمام این سال***ها با فدراسیون همکاری نزدیکی داشت تا سرانجام به هدفی که سال***ها دنبال کرده بود و رویایش را داشت، رسید. سرمربیگری تیم نوجوانان. شاید او سابقه بازی آنچنانی نداشته باشد و فوتبالیست مطرحی در گذشته نبوده اما از سال ۸۳ تا امروز، او همواره پای کارش سفت و محکم ایستاده؛ نه به رستوران داری فکر ***کرده و نه میز و صندلی مدیریتی فریبش داده. سال ۸۳ در کرمان حتما او با خودش فکر می***کرد که آیا روزی از راه خواهد رسید که سرمربیگری تیم جوانان یا نوجوانان را به او بسپارند؟ هر آدمی در هر حرفه***ای که وارد می***شود، حتما قله را هدف می***گیرد و آرزویش آن بالای بالا است. ممارست و پیگیری او در حرفه مربیگری باعث شد تا پس از حدود ۱۲-۱۰ سال به قله***ای که می***خواست برسد. عباس چمنیان که حالا با نتایج تیم نوجوانان ایران بر سر زبان***ها افتاده و رسانه***ها هر روز عکس و تصویرش را نشان می***دهند، می***تواند یک نمونه و الگو برای حرفه مربیگری باشد. او از اوایل دهه ۸۰ هدفش را انتخاب و برای آن تلاش ***کرد تا سرانجام بخت با او یار شد و فرصتی پدید آمد که خودش را اثبات کند.
عباس چمنیان شاید تا پیش از این برای عامه مردم و هواداران فوتبال چهره***ای شناخته شده نبود و هنگام انتخابش به عنوان سرمربی نوجوانان، خیلی***ها که او را نمی***شناختند، به این تصمیم انتقاد می***کردند اما اهالی فوتبال می***دانند که او تا چه اندازه برای کارش زحمت کشیده و پای هدفش ایستاده و حالا با این نتایج شایستگی***اش را اثبات کرده است. شاید اگر این تیم در مرحله گروهی حذف می***شد، موجی از انتقادات روانه فدراسیون می***شد که سرمربی این تیم با چه کارنامه***ای هدایت نوجوانان را برعهده گرفته اما حالا رسانه***ها در تعریف و تمجید از او در حال سبقت از هم هستند. خلاصه اینکه هر کسی در هر حرفه***ای اگر مثل چمنیان در کارش جدی و سختکوش باشد، با کمی بخت و اقبال می***تواند به هدفش برسد. چمنیان نقطه مقابل فوتبالیست***های بازنشسته***ای است که به دلیل شهرت و اعتبار دوران بازی خود، مدعی مربیگری و هدایت تیم***های بزرگ هستند و در توجیه بیکار ماندن خود، مافیا، دلالی و ناپاکی فوتبال را مثال می***زنند و هر روز از خانه***هایشان با رسانه***ها تلفنی مصاحبه می***کنند که چرا به آنها توجه نمی***شود و مدام ژست منتقد و دانای کل به خود می***گیرند و در خیال خود مربیان شاغل را قبول ندارند اما واقعیت چیز دیگری است. آنهایی که ۱۰ سال برای هدف خود کار کرده***اند و زحمت کشیده***اند، الان در جام جهانی روی نیمکت تیم ملی ایران شگفتی خلق می***کنند؛ در مقابل فوتبالیست***های بازنشسته فراوانی داریم که نه حاضر به کلاس رفتن و کار کردن هستند و نه در شأن خود می***بینند که پای درس فوتبال و آموزش بنشینند. آنها پای تلویزیون دست به تلفن نشسته***اند تا مصاحبه کنند و همه چیز فوتبال را به باد انتقاد بگیرند، بی***آنکه سر سوزنی عشق واقعی به مربیگری در آنها دیده شود.
حالا انتخاب با خود افراد است؛ می***توانند در جام جهانی بدرخشند یا تمام عمر مصاحبه کنند که مافیای فوتبال اجازه کار به آنها نداده است.
http://iran-varzeshi.com/News/76259.html
[/h]
[h=1][/h][h=1]این چهره: عباس چمنیان / ۱۳ سال انتظار برای یک عشق[/h][h=1]
[/h][h=2]سعید زاهدیان / عباس چمنیان کیست؟ چرا او را خوب نمی***شناسیم و نمی***دانیم که این مرد سبیلو از کجا آمده، اهل چه شهری است، سابقه***اش در فوتبال چیست و چگونه سر از نیمکت تیم ملی ایران درآورده است؟[/h][h=1]
ایران ورزشی آنلاین / سعید زاهدیان / حالا که تیم نوجوانان ایران در جام جهانی زیر ۱۷ سال شگفتی خلق کرده و با شکست تیم***های بزرگ برای نخستین بار در فوتبال ایران به جمع ۸ تیم برتر دنیا صعود کرده، یک نام ناآشنا بیش از همه شنیده می***شود: «عباس چمنیان!»
عباس چمنیان کیست؟ چرا او را خوب نمی***شناسیم و نمی***دانیم که این مرد سبیلو از کجا آمده، اهل چه شهری است، سابقه***اش در فوتبال چیست و چگونه سر از نیمکت تیم ملی ایران درآورده است؟ طبق برنامه***ریزی مجید جلالی – سرمربی وقت تیم جوانان – ایران به ۸ منطقه تقسیم شده بود و هر بخش از کشور طبق دستور جلالی وظیفه داشت تا استعدادهای منطقه خود را گزینش کند و سرانجام یک تیم با عنوان مثلا شمال***غرب ایران تشکیل ***شود و به کرمان بیاید تا با ۷ منطقه دیگر به صورت دوره***ای بازی کند. سیستم بازی تمام تیم***ها در تمام مناطق ۱-۳-۲-۴ در نظر گرفته شده بود.
برنامه این بود که وقتی مثلا تیم شمال***غرب با تیم منطقه مرکز بازی می***کرد، مربیان سایر مناطق در جایگاه ویژه ورزشگاه می***نشستند و به بازیکنان دو تیم – پست به پست – از ۱۰ نمره می***دادند. پس از پایان مسابقات دوره***ای که به میزبانی شهر کرمان بود، مجید جلالی نمره تمام بازیکنان – مثلا مدافعان چپ – را جمع می***کرد و هر بازیکنی در هر پستی نمره بهتری داشت، به تیم ملی دعوت می***شد. با این ملاک، ۵۰ بازیکن به اردوی تیم نوجوانان دعوت شدند و در تهران و کمپ تیم***های ملی تمرینات خود را زیر نظر مجید جلالی آغاز ***کردند.
حالا اینها را از کجا می***دانم؟ اگر اشتباه نکنم، تابستان سال ۸۳ بود که برای تهیه گزارش از پایگاه***های استعدادیابی به کرمان رفته بودم و برای تماشای بازی اولی که برگزار شد، در استادیوم حضور داشتم. یک نفر کنار دست من روی صندلی نشسته بود و با وسواس به حرکات بازیکنان نگاه می***کرد و یادداشت برمی***داشت؛ لباسی با لوگوی فدراسیون به تن داشت ؛ حس کردم حتما ربطی به پایگاه***های استعدادیابی دارد. از روی حس کنجکاوی سر حرف را با او باز کردم؛ او برایم توضیح داد که اساس کار چیست و چرا از بازی نکته برمی***دارد و چرا روی تخته شاسی شماره بازیکنان را نوشته و به آنها نمره می***دهد. او کامل توضیح داد که چه هدفی دنبال می***شود و برنامه و نقشه جلالی چیست. از او بابت اطلاعات جامع و کاملی که ارائه کرد، تشکر کردم و بعد شماره تلفنم را به او دادم، در مقابل او هم تلفنش را برایم روی یک کاغذ نوشت و گفت: «من عباس چمنیان هستم... مربی منطقه شمال***شرق... فردا بیا بازی تیم*** ما – منطقه شمال***شرق – را ببین!»
از آن روز عباس چمنیان در ذهنم حک شده؛ او در کرمان به شدت علاقه***مند به حوزه نوجوانان و جوانان بود؛ پیگیر و جدی در کارش به نظر می***رسید. سال***ها گذشت اما همکاری او با فدراسیون قطع نشد و همواره با کمیته جوانان و آموزش همکاری داشت. این ارتباط باعث شد تا برای مقطعی مسوول هیات فوتبال مشهد شود.
او می***توانست پشت میز مدیریتی هیات فوتبال بنشیند اما علاقه***اش به مربیگری باعث شد تا میز و صندلی***های مدیریتی را رها کند و به حرفه اصلی***اش برگردد. پیام مشهد و ابومسلم در دو مقطع کوتاه او را به عنوان سرمربی انتخاب کردند اما بی***پولی و بی***نظمی تیم***های مشهدی باعث شد تا او کارش را در جای دیگری دنبال کند. چمنیان به جنوب رفت. مدتی سرمربی نفت و گاز گچساران بود اما در شهرداری یاسوج جلب توجه کرد. در جام حذفی و لیگ یک نتایج خوب و قابل توجهی گرفت اما آنچنان که مستحقش بود دیده نشد چون اخلاق و روحیه***اش سازگار با لیگ یک و پشت پرده***هایش نبود تا دوباره به فدراسیون برگردد و علاوه بر کلاس***های مربیگری، موضوع کار در تیم***های پایه را دنبال کند. او در تمام این سال***ها با فدراسیون همکاری نزدیکی داشت تا سرانجام به هدفی که سال***ها دنبال کرده بود و رویایش را داشت، رسید. سرمربیگری تیم نوجوانان. شاید او سابقه بازی آنچنانی نداشته باشد و فوتبالیست مطرحی در گذشته نبوده اما از سال ۸۳ تا امروز، او همواره پای کارش سفت و محکم ایستاده؛ نه به رستوران داری فکر ***کرده و نه میز و صندلی مدیریتی فریبش داده. سال ۸۳ در کرمان حتما او با خودش فکر می***کرد که آیا روزی از راه خواهد رسید که سرمربیگری تیم جوانان یا نوجوانان را به او بسپارند؟ هر آدمی در هر حرفه***ای که وارد می***شود، حتما قله را هدف می***گیرد و آرزویش آن بالای بالا است. ممارست و پیگیری او در حرفه مربیگری باعث شد تا پس از حدود ۱۲-۱۰ سال به قله***ای که می***خواست برسد. عباس چمنیان که حالا با نتایج تیم نوجوانان ایران بر سر زبان***ها افتاده و رسانه***ها هر روز عکس و تصویرش را نشان می***دهند، می***تواند یک نمونه و الگو برای حرفه مربیگری باشد. او از اوایل دهه ۸۰ هدفش را انتخاب و برای آن تلاش ***کرد تا سرانجام بخت با او یار شد و فرصتی پدید آمد که خودش را اثبات کند.
عباس چمنیان شاید تا پیش از این برای عامه مردم و هواداران فوتبال چهره***ای شناخته شده نبود و هنگام انتخابش به عنوان سرمربی نوجوانان، خیلی***ها که او را نمی***شناختند، به این تصمیم انتقاد می***کردند اما اهالی فوتبال می***دانند که او تا چه اندازه برای کارش زحمت کشیده و پای هدفش ایستاده و حالا با این نتایج شایستگی***اش را اثبات کرده است. شاید اگر این تیم در مرحله گروهی حذف می***شد، موجی از انتقادات روانه فدراسیون می***شد که سرمربی این تیم با چه کارنامه***ای هدایت نوجوانان را برعهده گرفته اما حالا رسانه***ها در تعریف و تمجید از او در حال سبقت از هم هستند. خلاصه اینکه هر کسی در هر حرفه***ای اگر مثل چمنیان در کارش جدی و سختکوش باشد، با کمی بخت و اقبال می***تواند به هدفش برسد. چمنیان نقطه مقابل فوتبالیست***های بازنشسته***ای است که به دلیل شهرت و اعتبار دوران بازی خود، مدعی مربیگری و هدایت تیم***های بزرگ هستند و در توجیه بیکار ماندن خود، مافیا، دلالی و ناپاکی فوتبال را مثال می***زنند و هر روز از خانه***هایشان با رسانه***ها تلفنی مصاحبه می***کنند که چرا به آنها توجه نمی***شود و مدام ژست منتقد و دانای کل به خود می***گیرند و در خیال خود مربیان شاغل را قبول ندارند اما واقعیت چیز دیگری است. آنهایی که ۱۰ سال برای هدف خود کار کرده***اند و زحمت کشیده***اند، الان در جام جهانی روی نیمکت تیم ملی ایران شگفتی خلق می***کنند؛ در مقابل فوتبالیست***های بازنشسته فراوانی داریم که نه حاضر به کلاس رفتن و کار کردن هستند و نه در شأن خود می***بینند که پای درس فوتبال و آموزش بنشینند. آنها پای تلویزیون دست به تلفن نشسته***اند تا مصاحبه کنند و همه چیز فوتبال را به باد انتقاد بگیرند، بی***آنکه سر سوزنی عشق واقعی به مربیگری در آنها دیده شود.
حالا انتخاب با خود افراد است؛ می***توانند در جام جهانی بدرخشند یا تمام عمر مصاحبه کنند که مافیای فوتبال اجازه کار به آنها نداده است.
http://iran-varzeshi.com/News/76259.html
[/h]
