هیچی یه حیوون فرصت طلب که با سرکوب و قتل یک سری از انسان های پاک جبهه ملی خود شیرینی کرد و خودش رو بالا کشید . من رو دکتر فاطمی حساسیت خاصی داشتم چون میون تمام اون گرک های ایران, یک انسان پاک و وطن پرست بود و یکی از جنایات شاه این بود که دکتر فاطمی رو اعدام کرد. اعدامش رو هم همین دیوس تیمور بختیار ترتیب داد. بعد یه مدت هم خودش شد خیانتکار به سلطنت و به نظر من به حق ترور شد. یکی از سهل انگاری ها و کوته فکری های شاه باز این بود که آدم فرستاد تو بغداد بختیار رو کشتن در صورتی که خمینی هم همونجا بود و دولت عراق همچین دل خوشی هم از حضورش تو عراق نداشت, تازه خوشحال هم میشد اگه یکی شرشو کم میکرد, ولی اون حیوان رو زنده گذاشت.
بله اون افراد انجمن حمایت از حیوانات خیلی درست میفرمایند منتها من دیگه واژه هام ته کشیده. دیگه خشمم با دیوس و پفیوز و مادر قحبه فروکش نمیکنه, دنبال یه واژه میگردم که این جانور پلید رو از نژاد انسان جدا کنم و در این راستا فقط حیوان به ذهنم میرسه. از طرفی من تا به حال به هیچ حیوانی بر نخوردم و حتی در موردش نشنیدم که به انسان چنین ضرری برسونه, چه برسه به هم نوع خودش. پس اسم این جانوران رو چی بزارم؟ از اون جناب سوال کن شاید راه حلی واسه این مطلب داشته باشه .
اصلا کلا شاه اشتباه فاحش زیاد کرد و با همون اشتباهات کشور رو دو دستی تقدیم ملایان کرد. از دید سیاست داخلی بزرگترین اشتباهش این بود که دوست و دشمن رو تا روز آخر نتونست تشخیص بده. زمانی که انسان های قوی, سکولار, ایراندوست و پاک مانند مصدق و فاطمی و بعد ها بختیاربارها دست دوستی به سمتش دراز کردن و علنا میگفتن آقا شما رو سر ما, شما شاه باش, باید هم باشی, منتها بیا یک شاه مدرن باش, تصمیمات کشور رو بزار به عهده دولتت, یک مقدار برای مجلس و دولت خودت احترام قائل شو, شاه به اقتدار و غرورش بر میخورد. من با اطمینان میگم, اگه شاه به جای جنگ و سرکوب بیمورد جبهه ملی میومد از کسانی مثل مصدق, و فاطمی و بختیار به نحو احسن استفاده میکرد و با اینها میجوشید . ملا ها هیچوقت نمیتونستن نفاق ایجاد کنند ولی چون آدم سستی بود و گرفتاری مذهبی هم داشت همیشه گوشش بیشتر حرف ملا رو میشنید تا حرف امثال فاطمی و بختیار. آخوندا هم چون این جریان رو میدونتن, مرتب میونه شاه و جبهه ملی رو خراب میکردن. شاه در و ورش پر از خائن بود, کسانی که جلوش دولا راست میشدن ولی از اینگلیس پول میگرفتن که تو مجلس رأی بر ضد ملی کردن نفت بدن و منافع اینگلیس رو پیش ببرن. به گفته و نوشته خود کارکنان سفارت اینگلیس و امریکا عده زیادی از نمایندگان مجلس مزدوران انگلیسی بودند که برای منافع اینگلیس و بر ضد مصدق و منافع ایران عمل میکردن ولی شاه این رو نمیدید. نمیفهمید که باید مصدق رو تقویت کنه. خیلی هم تو گوشش میخوندن. اشتباه بعدی شاه دیگه فقط اشتباه نبود, خیانت بود و اون این بود که دست در دست آخوند ها گذاشت. حیوان پلیدی مانند اون آخوند تروریست نواب صفوی از قبل از کودتا انقدر قوی شده بود که علنا سیاستمداران کشور رو تهدید به ترور میکرد و اینکار رو هم انجام میداد, کسی که کسروی رو کشت, کسی که هیچکدوم از درباریان جرات گرفتن و زندانی کردنش رو نداشتن. هر جنایتی که فداییان اسلام به سردستگی این آخوند تروریست میکردن, شاه چشم پوشی میکرد و ملایمت میکرد. تنها کسی که جرات این رو داشت که این آخوند تروریست رو دستگیر و زندونی کنه مصدق بود. نامه های سراسر تهدید و فحش نواب صفوی به مصدق از درون زندان رو من دارم و خوندم. از درون زندان خون مصدق رو میخواست بهش میگفت ضد اسلام, کافر, مشرک. همون نواب صفوی آخوند تروریست که لیست ترور نویسندگان و سیاستمداران کشورش بلند بود, بعد از کودتا ١٣٣٢ و بازگشت شاه به مملکت اولین کسی بود که رفت دستبوسی شاه و ازش تعریف و تمجید کرد و اظهار خوشحالی کرد که مملکت رو از دست مصدق کافر نجات داده. شاه انقدر به این تروریست و دار و دسته فداییان اسلام بها داد, تا قصد جون خودش رو هم کرد. اسد الله علم نزدیک ترین فرد به شاه بود. برید خاطراتشو بخونید, ببینید چقدر لیلی به لالای آخوندا میزاشت. هر آخوند بلند رتبه ای واسش کسالت ایجاد میشد, الا حضرت پزشک شخصی خودشون رو میفرستادن بالا سرش. مشاورش بهش میگفت بابا دست ور دار, بیخیال شیعیان لبنان شو, یعنی چی ما باید واسشون بیمارستان بسازیم , تازه بهشون میپرید که برید فوری این کار رو انجام بدید و به اتمام برسونید. برای کار های بسیار کوچیک تر آدم اعدام وترور کرده بود, ولی خمینی که بر علیهه جونش فتوا داده بود, سال های سال زهر پاشی کرده بود و میکرد, مرتب ملت رو بر علیهه دولت ایران کوک میکرد و همه کار رو هم علنی و آشکار میکرد رو هیچ کاری بهش نداشت. احمق بود, نمیفهمید, موقعیت خودش رو درک نمیکرد. نمیفهمید که خمینی تنها مهره آشوب گران بود. خمینی رو اگه کارش رو تموم میکرد این جانور ها هیشکی رو نداشتن بزارن جاش. تمام فکر و ذکر این آشوبگران شده بود خمینی, شده بود "آقا". انقدر با این آدم و آشوب گراش و تروریست هاش مدارا کرد تا اومدن مفت و مجانی مملکت رو از دستش گرفتن و به کمک آمریکای ها و به قول جنرال ربیعی "عین موش از مملکت انداختنش بیرون".
Chinaski, thank you for posting this. I don't see we have yet to have anyone like Dr. Mossadegh and Dr. Fatemi again. These are the type of people that come around once or few times in the history of a country. If a country uses them, they can transform into a powerhouse. Unfortunately, they were killed by the Shah's regime.
There are people like Teymour Bakhtiar in every country. It is ones that are able to have power and a say that become brutal killers. One can assume Teymour Bakhtiar was following orders mostly. He was a man of war and asked to put down all resistance. At the time, Shah's biggest threat was the nationalists. Shah's problem was not earlier realizing he had too much power and making peace with the nationalists. But then was that possible without foreign forces killing or getting rid of him?
I think Shah lost control after the coup against Mossadegh. Nothing comes for free and when you get your power through others you are in their merci forever as they control people around you. That coup destroyed Shah, Mossadegh, Fatemi and ended up in the Islamic revolution.
It took Shah decades to transform himself but then the people around him, especially his sister, were all agents and corrupt. I think Shah found himself in a place that he realized and tried to form a bond with nationalists, but very likely too late or a distrust was too high.
We can blame Shah, Teymour or others but the only one to blame and fully responsible are people of Iran. Whether through selling themselves to arabs after their invasion centuries ago and never able to recover as they became Islamicized (the religion of the invaders), they continue to struggle and suffer.
There are people like Teymour Bakhtiar in every country. It is ones that are able to have power and a say that become brutal killers. One can assume Teymour Bakhtiar was following orders mostly. He was a man of war and asked to put down all resistance. At the time, Shah's biggest threat was the nationalists. Shah's problem was not earlier realizing he had too much power and making peace with the nationalists. But then was that possible without foreign forces killing or getting rid of him?
I think Shah lost control after the coup against Mossadegh. Nothing comes for free and when you get your power through others you are in their merci forever as they control people around you. That coup destroyed Shah, Mossadegh, Fatemi and ended up in the Islamic revolution.
It took Shah decades to transform himself but then the people around him, especially his sister, were all agents and corrupt. I think Shah found himself in a place that he realized and tried to form a bond with nationalists, but very likely too late or a distrust was too high.
We can blame Shah, Teymour or others but the only one to blame and fully responsible are people of Iran. Whether through selling themselves to arabs after their invasion centuries ago and never able to recover as they became Islamicized (the religion of the invaders), they continue to struggle and suffer.
shah was definitely a good guy for this country but unfortunately his weaknesses proved to be more fatal for the future of iran. His complete lack of insight, his lack of sense for what situation he was in, his lack of the ability to recognize friends and enemies, really damaged the future of this country. Here is a excerpt of one of Dr. Bakhtiars interviews:
سئوال - آقای بختيار،*** ميگويند - و خود شاه نيز در خاطراتش و همچنين در مصاحبه ای با مجله مصری اكتبر تأييد كرد - كه بدون اجازه واشنگتن كاری نميكرد و تصميمی نمی گرفت. مخالفان شما هم ميگويند بختيار مرد آمريكائی ها بود و آنها او را بشاه تحميل كردند تا نقش محلل را بازی كند. در اين مورد چه ميگوئيد؟
دكتر بختيار - بنده نميدانم كه محلل اينجا چه مفهومی دارد و شايد چون در زمينه صحبت آخوند هستيم يك معنائی داشته باشد كه من نميدانم. ولی من وقتی قبول كردم بعنوان محلل نبود. بعنوان يك رفورماتور بود. برای اينكه می بينيم هميشه انقلاب ضد انقلاب ميآورد. همينطوركه حالا هر كس را اعدام ميكنند ميگويند ضد انقلاب است. ولی نظر من اين بود كه تمام اين كارها اگر از مسير قانونی و بر روی اصولی كه ما هميشه در جبهه ملی بعد از سقوط مصدق اعلام كرده بوديم، انجام شده بود اين مسئله پيش نمی آمد.
اينجا به نكته ای اشاره كرديد كه شاه در خاطراتش نوشته، مسئول اين امر خود اوست كه نوشته است. ولی من ميتوانم عرض كنم كه متأسفانه يك مقدار زيادش صحيح است. برای اينكه وقتی مردم در داخل كشور ناراضی بودند. دولت اعم از اينكه بوسيله شاه اداره بشود يا يك نخست وزير يا يك ديكتاتور يا هر كس ديگر، در صورت ناراضی بودن مردم،*** دولت احتياج دارد كه پايگاهی در خارج از كشور برای خودش دست و پا بكند، شاه اگر بخواسته های ملت گوش شنوا نشان داده بود، شايد احتياج نداشت كه امريكائی ها تصميم بگيرند و شايد امريكائی ها هم خودشان را در مقامی نميديدند كه از او تقاضای غير مشروع داشته باشند.
اينجا هم باز مسئله دمكراسی و قانون اساسی مطرح ميشود. مرحوم دكتر مصدق بخود من اين افتخار را داد كه با حضور عده ای فرمود اگر سفير يك مملكت خارجی از شاه چيزی خواست كه بر خلاف مصالح بود، بايد بگويد كه به دولت مراجعه كنيد و وقتی كه به دولت گفتند بايد بگويد با نظر مجلس بايد بشود. عوض اينكه فشار تمام تقاضاهای غير مشروع روی يك نفر باشد، اين منعكس ميشود روی نمايندگان ملت و روی تمام ملت. فراموش نكنيد كه سالها و سالها قبل از تولد شماها، وقتی كه منهم خيلی كوچك بودم، سلطان احمد شاه در ضيافتی كه در لندن ملكه انگليس بافتخار او ترتيب داده بود، وقتی كه از او خواستند در نطقش به قرارداد 1919 اشاره ای بكند، گفت پادشاه مشروطه نبايد چنين كاری را بكند برای اينكه از وظائف او نيست. حالا البته ميتوانيم بگوئيم كه به او آن رسيد كه ديديم. ولی او شرافتمندانه قانون را مراعات كرد. بنظر من محمد رضا شاه اگر متكی ميشد به يك دولتی كه آن دولت نماينده ملت بود،*** يعنی مورد تأييد نمايندگان واقعی ملت بود، هرگز احتياج پيدا نمی كرد كه برای كمترين چيز با سفير اين دولت يا آن دولت مشورت بكند. باز بر ميگرديم كه اگر قانون اساسی مراعات ميشد اين اختلافات پيش نمی آمد و برای همين موضوع و بدليل همين دخالت های مستمر دربار در امور دولت بود كه دكتر مصدق سقوط كرد.
دولت مصدق در سال 31 مخصوصاً 32 مستمراً مورد حمله يك عده آخوند ديگر برياست بهبهانی سيد ابوالقاسم كاشی و عده ای افراد معلوم الحال بود كه خوشبختانه زمانه همه را معرفی كرد. اينها وقتی كه ميخواستند آزاری به دولت بدهند يا بلوائی بر پا كنند به كمك پول دربار، اين عمال يعنی آخوند و اوباش دور هم جمع ميشدند و آن الم شنگه هائی كه شنيديد يا ديديد، براه می انداختند. بنظر من اگر كه شاه خودش را مبری ميداشت از اين چيزها، خودش را دور ميكرد از اين دخالت ها،*** خيلی خيلی بيشتر مورد احترام بود.
سئوال - آقای بختيار،*** ميگويند - و خود شاه نيز در خاطراتش و همچنين در مصاحبه ای با مجله مصری اكتبر تأييد كرد - كه بدون اجازه واشنگتن كاری نميكرد و تصميمی نمی گرفت. مخالفان شما هم ميگويند بختيار مرد آمريكائی ها بود و آنها او را بشاه تحميل كردند تا نقش محلل را بازی كند. در اين مورد چه ميگوئيد؟
دكتر بختيار - بنده نميدانم كه محلل اينجا چه مفهومی دارد و شايد چون در زمينه صحبت آخوند هستيم يك معنائی داشته باشد كه من نميدانم. ولی من وقتی قبول كردم بعنوان محلل نبود. بعنوان يك رفورماتور بود. برای اينكه می بينيم هميشه انقلاب ضد انقلاب ميآورد. همينطوركه حالا هر كس را اعدام ميكنند ميگويند ضد انقلاب است. ولی نظر من اين بود كه تمام اين كارها اگر از مسير قانونی و بر روی اصولی كه ما هميشه در جبهه ملی بعد از سقوط مصدق اعلام كرده بوديم، انجام شده بود اين مسئله پيش نمی آمد.
اينجا به نكته ای اشاره كرديد كه شاه در خاطراتش نوشته، مسئول اين امر خود اوست كه نوشته است. ولی من ميتوانم عرض كنم كه متأسفانه يك مقدار زيادش صحيح است. برای اينكه وقتی مردم در داخل كشور ناراضی بودند. دولت اعم از اينكه بوسيله شاه اداره بشود يا يك نخست وزير يا يك ديكتاتور يا هر كس ديگر، در صورت ناراضی بودن مردم،*** دولت احتياج دارد كه پايگاهی در خارج از كشور برای خودش دست و پا بكند، شاه اگر بخواسته های ملت گوش شنوا نشان داده بود، شايد احتياج نداشت كه امريكائی ها تصميم بگيرند و شايد امريكائی ها هم خودشان را در مقامی نميديدند كه از او تقاضای غير مشروع داشته باشند.
اينجا هم باز مسئله دمكراسی و قانون اساسی مطرح ميشود. مرحوم دكتر مصدق بخود من اين افتخار را داد كه با حضور عده ای فرمود اگر سفير يك مملكت خارجی از شاه چيزی خواست كه بر خلاف مصالح بود، بايد بگويد كه به دولت مراجعه كنيد و وقتی كه به دولت گفتند بايد بگويد با نظر مجلس بايد بشود. عوض اينكه فشار تمام تقاضاهای غير مشروع روی يك نفر باشد، اين منعكس ميشود روی نمايندگان ملت و روی تمام ملت. فراموش نكنيد كه سالها و سالها قبل از تولد شماها، وقتی كه منهم خيلی كوچك بودم، سلطان احمد شاه در ضيافتی كه در لندن ملكه انگليس بافتخار او ترتيب داده بود، وقتی كه از او خواستند در نطقش به قرارداد 1919 اشاره ای بكند، گفت پادشاه مشروطه نبايد چنين كاری را بكند برای اينكه از وظائف او نيست. حالا البته ميتوانيم بگوئيم كه به او آن رسيد كه ديديم. ولی او شرافتمندانه قانون را مراعات كرد. بنظر من محمد رضا شاه اگر متكی ميشد به يك دولتی كه آن دولت نماينده ملت بود،*** يعنی مورد تأييد نمايندگان واقعی ملت بود، هرگز احتياج پيدا نمی كرد كه برای كمترين چيز با سفير اين دولت يا آن دولت مشورت بكند. باز بر ميگرديم كه اگر قانون اساسی مراعات ميشد اين اختلافات پيش نمی آمد و برای همين موضوع و بدليل همين دخالت های مستمر دربار در امور دولت بود كه دكتر مصدق سقوط كرد.
دولت مصدق در سال 31 مخصوصاً 32 مستمراً مورد حمله يك عده آخوند ديگر برياست بهبهانی سيد ابوالقاسم كاشی و عده ای افراد معلوم الحال بود كه خوشبختانه زمانه همه را معرفی كرد. اينها وقتی كه ميخواستند آزاری به دولت بدهند يا بلوائی بر پا كنند به كمك پول دربار، اين عمال يعنی آخوند و اوباش دور هم جمع ميشدند و آن الم شنگه هائی كه شنيديد يا ديديد، براه می انداختند. بنظر من اگر كه شاه خودش را مبری ميداشت از اين چيزها، خودش را دور ميكرد از اين دخالت ها،*** خيلی خيلی بيشتر مورد احترام بود.
This is an unrelated note.
Though I am big fan of Dr. Mossadegh (especially relative to all other Iranian politicians).
I am not here to discuss his mistakes because if you make enough decision you are bound to make a few wrong ones.
Yet one thing I think we must realize is that So many people like Dr. Mosadegh because he was in power for such a short amount of time.
That is I believe the destructive power of continuous presence in power.
I sincerely believe that If Dr. Mosadegh had participated in governing regime for an extended period of time our view of him would not have been as generous these days.
It is likely that our assessment of Dr Mossadegh would have been akin to our assessment of GhavamSaltaneh or Foroughi.
in such a scenario, he would have definitely served dutifully, however we would have found severe shortcomings as well.
That is all to say there is nothing wrong with transition of personalities out of power as long it is done legally.
I am yet to find any politician that has been in power for an extended period of time that could be characterized as a good person.
Though I am big fan of Dr. Mossadegh (especially relative to all other Iranian politicians).
I am not here to discuss his mistakes because if you make enough decision you are bound to make a few wrong ones.
Yet one thing I think we must realize is that So many people like Dr. Mosadegh because he was in power for such a short amount of time.
That is I believe the destructive power of continuous presence in power.
I sincerely believe that If Dr. Mosadegh had participated in governing regime for an extended period of time our view of him would not have been as generous these days.
It is likely that our assessment of Dr Mossadegh would have been akin to our assessment of GhavamSaltaneh or Foroughi.
in such a scenario, he would have definitely served dutifully, however we would have found severe shortcomings as well.
That is all to say there is nothing wrong with transition of personalities out of power as long it is done legally.
I am yet to find any politician that has been in power for an extended period of time that could be characterized as a good person.
ببین باز چه مزخرف ارتجاعی اینجا نوشته. این آدم هزار بار هم اسم تغییر بده باز همونه. تمام حرفاش نمونه و نشونه تفکرات یک انسان آب زیر کاه است. یعنی بیایم طرف رو زیرکانه خراب کنیم بر پایه اعمالی که انجام نداده, ولی امکان داشته انجام بده اگه بیشتر وقت میداشته. درست تفکرات آخوند هایی امثال کاشانی و بهبهانی و غیره که در بسیاری مواقع جرات و مردونگی مقابله رو نداشتن ولی زیرکانه حرف خودشون رو میزدن و شخصیت های والای مملکت رو زیر سوال میبردن و در عین حال میگفتن : من ولی خیلی دوستش دارما, اشتباه نفهمیین.
از اول تا آخرش جفنگه حرفای این آدم. در تاریخ ما بسیار انسان هایی داشتیم که کلا وطن دوست بودند, به کشورشون و ملتشون خدمت کردند و هیچ دلیلی و منطقی هم وجود نداره که که بر اساسش یک انسان خوب و پر مایه با جوهر در دراز مدت به صورت اتوماتیک باید سیر نزولی داشته باشه و یا اصلا بد شه.
مصدق پتانسیل این رو داشت که در دراز مدت حتی کار های بسیار بزرگتری بکنه. تو همون مدت کوتاه دست فدائیان اسلام رو بریدن, سانسور رسانه ها رو از بین بردن, از حق و حقوق ایران و ملت ایران در دادگاه لاهه مقابل زورگویی انگلیس یک تنه دفاع کردن و دادگاه رو بردن, نفت ملت رو از دست انگلیسی ها نجات دادن , انگلیسی هایی که سال های سال به ما اجازه نمیدادن به اسناد و مدارک شرکت نفت ایران و انگلیس نگاهی بندازیم و ببینیم اینها اصلا چقدر نفت استخراج میکنند و بر اساس فروش چقدر نفت اینها ٥ درصد فروش نفت رو به ما میدادند؟...اینها کار های عظیمی بود که باید انجام میشد و این مرد با اون بنیه ضیف ولی اراده قوی انجام داد. اومدند موصل به دروغ و مغلطه شدند مخصوصا در مورد مطالب اقتصادی کشور. تیم اقتصادی که مصدق تشکیل داده بود, همشون از اقتصاد دانان برجسته اون زمان بودند. با همون بودجه و در همون مدت کوتاه عالی کار کردند با اینکه انگلیس رو بر ضد خود شورانده بودند. ایران در اون زمان یک کشور کاملا عقب مونده بود, قبل از مصدق هم این کشور یک کشور کاملا بدبخت و بیسواد و فقیر بود. تمام اون بدبختی ها رو ول کردن چسبیدن به اون دو سال مصدق که بعد از مدت ها به مردم اجازه نفس کشیدن داده بود, بهشون غرور و شخصیت داده بود . این آدم خیلی بیشتر هم میتونست انجام بده, شاه خیلی بیشتر میتونست ازش به سود ایران استفاده کنه, بعد از خودش هم انسان های والای دیگری رو تربیت کرده بود مثل دکتر فاطمی و دکتر بختیار که اونها هم انسان های جسور, درس خونده, ایراندوست و پر مایه ای بودند ولی از اونها هم استفاده نشد. یا کشته شدند یا زندانی شدند.
قوام ال سلطنه کجا بود؟ فروغی کجا بود مردک؟ اینها چه مقایسه هایی است که تو میکنی؟
از اول تا آخرش جفنگه حرفای این آدم. در تاریخ ما بسیار انسان هایی داشتیم که کلا وطن دوست بودند, به کشورشون و ملتشون خدمت کردند و هیچ دلیلی و منطقی هم وجود نداره که که بر اساسش یک انسان خوب و پر مایه با جوهر در دراز مدت به صورت اتوماتیک باید سیر نزولی داشته باشه و یا اصلا بد شه.
مصدق پتانسیل این رو داشت که در دراز مدت حتی کار های بسیار بزرگتری بکنه. تو همون مدت کوتاه دست فدائیان اسلام رو بریدن, سانسور رسانه ها رو از بین بردن, از حق و حقوق ایران و ملت ایران در دادگاه لاهه مقابل زورگویی انگلیس یک تنه دفاع کردن و دادگاه رو بردن, نفت ملت رو از دست انگلیسی ها نجات دادن , انگلیسی هایی که سال های سال به ما اجازه نمیدادن به اسناد و مدارک شرکت نفت ایران و انگلیس نگاهی بندازیم و ببینیم اینها اصلا چقدر نفت استخراج میکنند و بر اساس فروش چقدر نفت اینها ٥ درصد فروش نفت رو به ما میدادند؟...اینها کار های عظیمی بود که باید انجام میشد و این مرد با اون بنیه ضیف ولی اراده قوی انجام داد. اومدند موصل به دروغ و مغلطه شدند مخصوصا در مورد مطالب اقتصادی کشور. تیم اقتصادی که مصدق تشکیل داده بود, همشون از اقتصاد دانان برجسته اون زمان بودند. با همون بودجه و در همون مدت کوتاه عالی کار کردند با اینکه انگلیس رو بر ضد خود شورانده بودند. ایران در اون زمان یک کشور کاملا عقب مونده بود, قبل از مصدق هم این کشور یک کشور کاملا بدبخت و بیسواد و فقیر بود. تمام اون بدبختی ها رو ول کردن چسبیدن به اون دو سال مصدق که بعد از مدت ها به مردم اجازه نفس کشیدن داده بود, بهشون غرور و شخصیت داده بود . این آدم خیلی بیشتر هم میتونست انجام بده, شاه خیلی بیشتر میتونست ازش به سود ایران استفاده کنه, بعد از خودش هم انسان های والای دیگری رو تربیت کرده بود مثل دکتر فاطمی و دکتر بختیار که اونها هم انسان های جسور, درس خونده, ایراندوست و پر مایه ای بودند ولی از اونها هم استفاده نشد. یا کشته شدند یا زندانی شدند.
قوام ال سلطنه کجا بود؟ فروغی کجا بود مردک؟ اینها چه مقایسه هایی است که تو میکنی؟
Last edited by a moderator: