Article is by Mr. ghiasabadi ( http://ghiasabadi.com/ and with a short look I can't tell what his motivation is) and practically denies existence of our beloved king. I know we got pasargad but have you run into this argument before and seen the opposing view? Are we informed enough to refute the claim? Is he a paid con-artist?
THis is from ghiasi's site;
اسناد بابلی از عصر پادشاهی کورش از این جهت اهمیت بسزایی دارند که منابع ایرانی، کورش را نادیده گرفته و در مورد او ساکت هستند. نام کورش و یا اقدامات مربوط به او بطور کلی در مجموعه متون اوستایی (اعم از یسناها، یشتها، ویسپرد، وندیداد و خردهاوستا) نیامده است. نه تنها در متون اوستایی، که حتی متون پهلوی اشکانی، پهلوی ساسانی (اعم از کتابها و کتیبهها)، متون دینی زرتشتی، متون مانوی، متون شرق ایرانی (اعم از سغدی، بلخی، خوارزمی، سکایی و جز آنها) در این زمینه ساکت هستند و یادی از کورش نکردهاند. این در حالیست که حتی شاهنامه فردوسی که گنجینهای ممتاز از نامها و فعالیتهای شخصیتهای تاریخی و اسطورهای ایران باستان است، کورش را بطور کلی نادیده گرفته است. دیگر متون ادبیات فارسی نیز همین رویه را در پیش گرفتهاند.
در متون فارسی باستان هخامنشی اطلاعاتی باره کورش وجود ندارد، اما در دو جا نام او به شکلهای زیر آمده است. یکبار در کتیبههای کوتاه و مکرر مشهد مادرسلیمان (پاسارگاد احتمالی): «من کورش، شاه هخامنشی» که با توجه به ابداع خط میخی فارسی باستان در زمان پادشاهی داریوش یکم، نمیتوانند قدیمیتر از عصر او باشند؛ و دیگری در کتیبه داریوش در بیستون که کمبوجیه و بردیا پسران کورش معرفی شدهاند: «پسر کورش به نام کمبوجیه از دودمان ما در اینجا شاه بود»، «مغ گئومات به دروغ چنین میگفت که من بردیا پسر کورش هستم»، «وَهیَزداتَه به دروغ چنین میگفت که من بردیا پسر کورش هستم».
در متون تاریخی عصر اسلامی نام کورش چند بار به شکلهای کورش، قورش، قورس همراه با شرح مختصری از او در آثارالباقیه ابوریحان بیرونی، تاریخ پادشاهان و پیامبران حمزه اصفهانی و چند متن دیگر آمده که بازتاب و تلخیصی از کتاب تورات یهودیان است. حمزه اصفهانی در همان اثر نام کورش را یک نام عبرانی یهودی میداند.
این همه آن چیزی است که در متون ایرانی در باره کورش آمده است. سکوت منابع ایرانی در قبال نام کورش نشان میدهد که ایرانیان با اینکه اندکی با نام او آشنا بودهاند، اما کورش در بهترین حالت شخصیتی ناچیز بوده است که ایرانیان برای او اهمیتی قائل نبودهاند. از همین بابت است که توجه به متون بابلی اهمیتی مضاعف مییابند.
yahudi site jumping all over this; http://jscenter.ir/slave-jews/cyrus/1725/1725/
THis is from ghiasi's site;
اسناد بابلی از عصر پادشاهی کورش از این جهت اهمیت بسزایی دارند که منابع ایرانی، کورش را نادیده گرفته و در مورد او ساکت هستند. نام کورش و یا اقدامات مربوط به او بطور کلی در مجموعه متون اوستایی (اعم از یسناها، یشتها، ویسپرد، وندیداد و خردهاوستا) نیامده است. نه تنها در متون اوستایی، که حتی متون پهلوی اشکانی، پهلوی ساسانی (اعم از کتابها و کتیبهها)، متون دینی زرتشتی، متون مانوی، متون شرق ایرانی (اعم از سغدی، بلخی، خوارزمی، سکایی و جز آنها) در این زمینه ساکت هستند و یادی از کورش نکردهاند. این در حالیست که حتی شاهنامه فردوسی که گنجینهای ممتاز از نامها و فعالیتهای شخصیتهای تاریخی و اسطورهای ایران باستان است، کورش را بطور کلی نادیده گرفته است. دیگر متون ادبیات فارسی نیز همین رویه را در پیش گرفتهاند.
در متون فارسی باستان هخامنشی اطلاعاتی باره کورش وجود ندارد، اما در دو جا نام او به شکلهای زیر آمده است. یکبار در کتیبههای کوتاه و مکرر مشهد مادرسلیمان (پاسارگاد احتمالی): «من کورش، شاه هخامنشی» که با توجه به ابداع خط میخی فارسی باستان در زمان پادشاهی داریوش یکم، نمیتوانند قدیمیتر از عصر او باشند؛ و دیگری در کتیبه داریوش در بیستون که کمبوجیه و بردیا پسران کورش معرفی شدهاند: «پسر کورش به نام کمبوجیه از دودمان ما در اینجا شاه بود»، «مغ گئومات به دروغ چنین میگفت که من بردیا پسر کورش هستم»، «وَهیَزداتَه به دروغ چنین میگفت که من بردیا پسر کورش هستم».
در متون تاریخی عصر اسلامی نام کورش چند بار به شکلهای کورش، قورش، قورس همراه با شرح مختصری از او در آثارالباقیه ابوریحان بیرونی، تاریخ پادشاهان و پیامبران حمزه اصفهانی و چند متن دیگر آمده که بازتاب و تلخیصی از کتاب تورات یهودیان است. حمزه اصفهانی در همان اثر نام کورش را یک نام عبرانی یهودی میداند.
این همه آن چیزی است که در متون ایرانی در باره کورش آمده است. سکوت منابع ایرانی در قبال نام کورش نشان میدهد که ایرانیان با اینکه اندکی با نام او آشنا بودهاند، اما کورش در بهترین حالت شخصیتی ناچیز بوده است که ایرانیان برای او اهمیتی قائل نبودهاند. از همین بابت است که توجه به متون بابلی اهمیتی مضاعف مییابند.
yahudi site jumping all over this; http://jscenter.ir/slave-jews/cyrus/1725/1725/