Iran in news: April 2013

Zob Ahan

Zob Ahan

Elite Member
#41
Feb 4, 2005
17,481
2,233
#41
روز انرژی هسته ای و سومین سال حبس بی وقفه امید کوکبی در زندان اوین
اشتراک Donbaleh بالاترین Facebook Twitter Delicious سه شنبه, ۲۰ فروردین, ۱۳۹۲
چکیده :در شرایطی امید کوکبی در زندان به سر می برد و هر روز اتهام جدید و خطرناکی به وی نسبت داده می شد، مجددا با وی مذاکره شد و از وی خواستند در پروژه***های نهادهای نظامی و امنیتی همکاری کند که وی باز هم نپذیرفت و اعلام کرد من علاقه***ای برای کار در پروژه***هایی که دارای اطلاعات طبقه بندی و محرمانه هستند ندارم. پس از این جواب بود که دادگاه او برگزار و حکم ۱۰ سال حبس تعزیری برای وی صادر شد. حکمی که همان زمان به اجرا در آمد و او اینک درحال سپری کردن این حکم است. ...



امید کوکبی، دانشمند هسته ای محبوس در بند ۳۵۰ زندان اوین، که سال ۸۹ زمانی که دانشجوی دوره فوق دکترا در دانشگاه تگزاس آمریکا در رشته فیزیک هسته***ای گرایش لیزر بود و برای دیدار با خانواده خود به ایران آمده بود بازداشت شد، سه سال است که در زندان اوین به سر می برد.

به گزارش خبرنگار کلمه، کوکبی از داشجویان ممتاز و المپیادی دانشگاه صنعتی شریف که همزمان در دو رشته فیزیک و مکانیک در این دانشگاه تحصیل کرد، پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه شریف به دلیل موقعیت***های مناسب علمی از چند دانشگاه خارجی پیشنهاد بورس تحصیلی دریافت کرد و نهایتا دوره فوق لیسانس و دکترای خود را در رشته فیزیک اپتیک و فوتونیک در اسپانیا به اتمام رساند و سپس برای طی دوره فوق دکترا به دانشگاه تگزاس، که معتبر***ترین دانشگاه در این رشته است، دعوت شد و تحقیقات فوق دکترای خود را از سال ۸۹ در آن دانشگاه شروع کرد. در طول سال های تحصیلی مقالات متعددی از کوکبی در نشریات معتبر علمی بین المللی چاپ و از وی در کنفرانس***های بین المللی متعددی برای ارایه مقالاتش دعوت شده است.

در دوران تحصیل، چندین بار از طرف نهادهای نظامی و امنیتی دعوت به همکاری شد و از وی خواسته***اند که با پروژه***های مورد نظر آن***ها همکاری کند که از طرف او پذیرفته نشد.

این نخبه ی جوان که می خواست در دانشگاه فعال باشد، در پاسخ به اینگونه دعوت***ها اعلام کرده که من تمایلی به ورود به پروژه***های طبقه بندی شده ندارم و می خواهم فعالیت***های علمی خود را در دانشگاه ادامه دهم و در دانشگاه هم می***توانم سرمایه علمی خود را در اختیار پژوهشگران شما قرار دهم، که نهایتا این عدم تمایل وی به همکاری به بازداشت وی منجر شد و کوکبی که بهمن ماه ۱۳۸۹ برای دیدار خانواده اش به ایران آمده بود، هنگام خروج از فرودگاه امام خمینی بازداشت شد.

در این سفر آخر با توجه به اینکه وی آخرین سال های تحصیل خود را طی می***کرد در مذاکره با دانشگاه***ها و مراکز تحقیقاتی برای همکاری پس از بازگشت هماهنگی***های لازم را انجام داده بود و چند مرکز علمی در داخل از وی برای تدریس دعوت کرده بودند.

این بازداشت ابتدا به اتهام اجتماع وتبانی علیه امنیت کشور انجام شد، ولی پس از مدتی با توجه به اینکه وی هیچ گونه فعالیت سیاسی نداشت، بازجویان این اتهام را کنار گذاشته و با اتهام جاسوسی به فشارهای خود بر این دانشمند جوان در بند ادامه دادند.

بر اساس این گزارش، پس از مدتی این اتهام نیز بی نتیجه ماند و اتهام جدید همکاری با دولت متخاصم را در پرونده ی وی وارد شد و مصداق این اتهام از نظر بازجویان وزارت اطلاعات، شرکت در کنفرانس***های علمی در دانشگاه***ها و ارایه مقالات علمی همکاری با دولت متخاصم بوده است.

در شرایطی امید کوکبی در زندان به سر می برد و هر روز اتهام جدید و خطرناکی به وی نسبت داده می شد، مجددا با وی مذاکره شد و از وی خواستند در پروژه***های نهادهای نظامی و امنیتی همکاری کند که وی باز هم نپذیرفت و اعلام کرد من علاقه***ای برای کار در پروژه***هایی که دارای اطلاعات طبقه بندی و محرمانه هستند ندارم.

پس از این جواب بود که دادگاه او برگزار و حکم ۱۰ سال حبس تعزیری برای وی صادر شد. حکمی که همان زمان به اجرا در آمد و او اینک درحال سپری کردن این حکم است.

همبندیان و دوستان امید کوکبی معتقدند که در واقع جرم اصلی امید استعداد فوق العاده اوست که باعث شده مدارج بالای علمی را در کمترین زمان و در معتبر***ترین دانشگاه های جهان طی کند و به دلیل همین استعداد با اصرار از وی خواسته شده در نهادهای نظامی امنیتی کار کند و مجازات جواب منفی وی محکومیت به ۱۰سال زندان شده است.

امید کوکبی سرمایه ای که یکی از اساتید وی در خارج از کشور در اظهار نظری درباره یه او گفته بود: من از ایران تعجب می***کنم، چنین فردی در هر کشوری که بوده بالا***ترین احترام را برای او قایل می***شدند و از دانش او استفاده می***کردند. در ایران این سرمایه را زندانی کرده اند.
 
Bi-honar

Bi-honar

Coach
#42
Jun 9, 2004
13,753
1
Canada
#42
رژیم ایران در رده دوم اجرای اعدام در جهان

رادیو فرانسه: سازمان عفو بین الملل در تازه ترین گزارش خود در خصوص اجرای احکام اعدام، از کاهش تمایل به اجرای احکام اعدام در سراسر جهان خبر داده است. ایران با تعداد 314 اعدام، در رده دوم فهرست این سازمان قرار دارد.

این سازمان گزارش می دهد که کشورهای چین و ایران همچنان بیشترین میزان اجرای احکام اعدام در سراسر جهان را دارا هستند.

ایران، که در فهرست این سازمان در رده دوم قرار دارد، 314 حکم اعدام را در سال گذشته به اجرا درآورده است. این سازمان در عین حال تاکید می کند که رقم واقعی تعداد اعدامها در سال گذشته در ایران بیش از آمار اعلام شده از سوی مسئولان جمهوری اسلامی است.

سازمان عفو بین الملل می گوید گزارشهائی از اجرای برخی احکام اعدام بدست آمده که از سوی مقامات رسمی جمهوری اسلامی تائید نشده است.




 
#8

#8

Coach
#45
Feb 7, 2004
13,568
0
#45
یکی دیگر از مجروحان سرکوب ۸۸ درگذشت


​
• «حسن میرزاخان» که در زمان فوت تنها ۲۶ سال داشت، در روز ۲۶ خرداد ۸۸ در میدان ونک در اثر اصابت گلوله از پشت به مهره کمرش در محل ستون فقرات دچار قطع نخاع شد ...

 اخبار روز: www.akhbar-rooz.com
پنجشنبه ۲۲ فروردين ۱٣۹۲ - ۱۱ آوريل ۲۰۱٣




سایت کلمه از درگذشت یکی دیگر از آسیب دیدگان اعتراضات خرداد ٨٨ خبر داده است.
به گزارش کلمه، «حسن میرزاخان» که در زمان فوت تنها ۲۶ سال داشت، از آسیب دیدگان قطع نخاعی بعد از انتخابات ریاست جمهوری دهم بود که در روز ۲۶ خرداد ۸۸ در میدان ونک در اثر اصابت گلوله از پشت به مهره کمرش در محل ستون فقرات دچار قطع نخاع شد.
وی در اثر عوارض بعد از این حادثه، پس از تحمل نزدیک به ۴ سال رنج و سختی، به شهادت رسید و روز گذشته در قطعه ۵۰ بهشت زهرا که از قطعه های متعلق به شهدا و در اختیار بنیاد شهید است، به خاک سپرده شد.
بنیاد شهید و امور ایثارگران برای این آسیب دیده حوادث سال ۸۸ کارت جانبازی صادر کرده بود و پس از درگذشت وی نیز قبری را در قطعه شهدا به وی اختصاص داد. خبرگزاری و سایت های حکومتی هم خبر درگذشت حسن میرزاخان را منتشر کردند و او را «جانباز فتنه ۸۸» نامیدند.
پیش از این و در جریان کشته شدن صانع ژاله و محمد مختاری در تظاهرات روز ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ هم رسانه ها و نهادهای حکومتی تلاش کردند با صدور کارت و صحنه سازی، تلاش کنند به معرفی قربانیان سرکوب ها به عنوان بسیجی و حامی حاکمیت فعلی بپردازند و بدین ترتیب تلاش کنند خون این شهیدان را مصادره کنند.
اکنون این آسیب دیده مظلوم پس از چهار سال رنج بی وقفه، به شهادت رسیده و مراسم ختم وی عصر پنجشنبه از ساعت ۱۴ الی ۱۵:۳۰ در مسجد نور واقع میدان فاطمی تهران برگزار خواهد شد.
لازم به ذکر است که تعدادی از خانواده های زندانیان سیاسی نیز شب گذشته با حضور در منزل شهید حسن میرزاخان شهادت وی را به خانواده اش تسلیت گفتند.
پروین فهیمی مادر شهید سهراب اعرابی در گفت و گوی ماه قبل خود با سایت کلمه به نام حسن میرزاخان اشاره کرده و با اشاره به فشارهایی که از سوی حکومت بر آسیب دیدگان بعد از انتخابات سال ۸۸ وارد بوده و هست، از شهدا و جانبازان سبزی که تحت همین فشارها و رعب و وحشت ها، هنوز بعد از سه سال و نیم نامی از آنها به میان نیامده، سخن گفته بود.
امید عزیزی، بهزاد یزدان پناه، حسن میرزاخان و وحید ایرانی مقدم از جمله جانبازان سبز بودند که خانم فهیمی به نام آنها اشاره و تاکید کرده بود که ظلم روا داشته شده در حق این جوانان، پنهان نخواهد ماند.
 
Zob Ahan

Zob Ahan

Elite Member
#46
Feb 4, 2005
17,481
2,233
#46
Death of a political prisoner shackled and handcuffed in a hospital. Who is responsible?

Wednesday, 10 April 2013 13:30














inShare.




Universal Tolerance Org - Pressure on political prisoners continues to be one of the most controversial issues among lawyers as well as politicians for many years. The right of political prisoners to have access to health care is the most important right which has been hugely neglected by judicial system in Iran. Organization of prisons which works under supervision of judiciary is obliged to provide health care services for prisoners especially in emergency needs.
It is sad to mention that a photo from a political prisoner in RajaiShahr prison in Iran has been published in some websites in which he is shackled and handcuffed lying in a hospital bed. The photo belonged to Mr.Alireza Karami Kheirabadi who went in to coma for 10 days after being tortured brutally and passed away accordingly. The photo shows the handcuffs had wounded his hands.
Fereshteh Ghazi, Roozonline journalist, interviewed Alireza’s brother and asked how he was informed about his brother’s death. Mr. Karami said that he found out about the news through a television channel. Usually, when a prisoner is sick, his or her family should be the first to know about his/her situation to provide help for further treatment of the patient. I have spoken to many political prisoners in this regard; they told me if a prisoner requires going to hospital for treatment, the prisoner is responsible for the expenses. However, the law says that organization of prisons should be in charge to pay any kind of expenses for prisoner’s medical treatment. Mr. Karami Kheirabadi said: “We visited my brotherone week before he transferred to hospital; he was fine at that time. He had heart problems for which he previously had gone under operation. He sometimes complained they don’t give him the medicine he needs and don’t take him to see the doctor to check his heart’s condition. Apart from that he didn’t have any specific illness.” This shows clearly that Mr.Karami was not physically able to be in prison, and knowing that, prison’s officials didn’t care about his health condition which proves he was murdered as a patient prisoner due to lack of medical treatment.
The judiciary of Iran is responsible for his death. Alireza’s family is entitled to sue the ones responsible to murder him and prosecute them in criminal prosecution office. Is the government of Iran actually aware of its responsibility? Although Alireza is passed away, his family can investigate and take action against the murderers not to let this happen to others.
Finally, we should emphasize that state should be responsible for the health of its citizens no matter where they live, under what conditions. It is necessary that states increase their level of tolerance and be more responsible about their duties.
 
Zob Ahan

Zob Ahan

Elite Member
#47
Feb 4, 2005
17,481
2,233
#47
Features & Opinion

‘Lesser Satan’ Yourself: How Iran Channels the Soviet Union


Topic: Iran in the Spotlight














TEHRAN/MOSCOW, February 22 (Alexey Eremenko, RIA Novosti) – There is a feeling Russians above a certain age tend to get, one they cannot immediately pinpoint, after spending some time in Iran, where BBC broadcasts are jammed and “dear leaders” stare down from cyclopean murals.

That feeling is déjà vu.

Though the atheistic Soviet Union was Islamic Iran’s “lesser Satan” (America, notoriously, being the “great Satan”), the two global troublemakers may have more in common than either would be willing to admit.

“The parallels are astounding,” said Vladimir Sazhin, Russia’s foremost expert on Iran, who works at the Institute of Oriental Studies of the Russian Academy of Sciences.

Some similarities, like the treatment of foreigners, were surface symptoms of a deeper likeness.

Others ran straight to the heart of the two regimes.

“Both are propaganda-heavy countries with a single state ideology,” Sazhin said.

Both easily qualify as authoritarian, with geopolitical ambitions underpinned by considerable human and technological potential. And both, in the West, had the image of monolithic bad guys, dubbed “evil” by US presidents, while much of their populace harbored an unknown receptiveness for Western values, and certainly Western living standards.

The comparison shouldn’t be stretched too far, given the many differences between the Communist empire and the Islamic Republic, and it surprises Iranians.

But it surprised the Soviets, too. When Sazhin first delivered a paper noting parallels between the Soviet political system and the newly created Iranian theocracy at a conference in Moscow in 1982, “it caused quite a little scandal,” he recalled with a laugh.

Big Brother vs. Rock ‘n’ Roll

The similarity that is the hardest to overlook – literally – is the ubiquity of the nation’s leaders in public places. The late Supreme Leader Ayatollah Ruhollah Khomeini and his incumbent successor Ali Khamenei look out from every street and every administrative office in Tehran, from billboards and portraits – exactly like Karl Marx, Vladimir Lenin and Leonid Brezhnev in the late Soviet Union.




But the Soviet Union redux hits visitors to Tehran even before they hit the streets, through the intent stares of border guards and the extra paperwork they pull out at the word “journalist.”

At the hotel, police come regularly to check passports, exchanged for room keys at reception.

There is no hostility in officials' actions, and you can walk a street without attracting glances, at least in cosmopolitan Tehran, which itself looks like a perfectly regular – and secular – global city, once you get used to women in headscarves and murals of ayatollahs.

But stop for a bite, and you'll feel curious stares at your back, and if you pause for a smoke, a motorcyclist lounging nearby may ask you, in the language of gesture, what cigarettes you’re smoking. (Decent smokes are hard to come by in the sanction-hit country, as they were in the non-consumer-oriented USSR, albeit for very different reasons.) The biker has too much self-respect to bum a cigarette outright, but when offered one, he cups it in both hands and stares at it long enough for you to finish yours and go about your business.

The seeming lack of interest toward the rare foreigners allowed into the country, masking curiosity and a dash of suspicion, smacks strongly of the way visitors from behind the Iron Curtain were treated in the Soviet Union post-1945.

Iranians’ use of English also rings bells for connoisseurs of Soviet textbooks and foreign-language propaganda. Anti-Western slogans are often rendered in English to ensure they reach the target audience, but translators’ grasp of the language is tenuous, as is their relationship with capitals: “Unknown about the name of khomeini, this revolution is not recognized throughout the world,” proclaims a particularly striking example on a city billboard.

Subversive Western media are not to be trusted: The BBC and Voice of America, whose Russian-language broadcasts were once targets of the KGB’s jamming efforts, are banned in Iran, along with many other media outlets and – in a touch of modernity – online social networks, which the Soviet Union did not live to see.

What the Communist country did see were special commissars stationed in army units and factories to ensure soldiers’ and workers’ adherence to the party line on current events; Iran’s armed forces and state-run companies have officials with similar tasks – plus, allegedly, informants reporting sedition to law enforcement, said Sazhin, the Iran scholar.



Western music is banned in Iran, and Hollywood production sieved by censors – another page from the Soviet playbook, where lists of forbidden performers from the Billboard charts were circulated among youth organizations with explanatory comments (a 1985 memo prohibits Kiss for neo-Fascism and Tina Turner for “sex”).

But walk down a street in Tehran, and you will meet plenty of vendors openly offering Modern Talking CDs (after all these years) and “Ice Age: Continental Drift” DVDs – just like Soviet black market dealers who always had those Kiss and Pink Floyd LPs if you knew whom to ask.

Even the vice police, whose job is to bust Iranian women for wearing overly close-fitting pants or exposing too much hair, had brethren in the Communist lands: In the 1950s, volunteer squads roamed Moscow's streets hunting men who wore flashy American-style clothes to forcefully cut their pompadours and rip the bottoms of their checkered drainpipe jeans.

Spirit of Politburo

Broader similarities exist in the two countries’ political and economic systems.

The four councils of Islamic experts that are Iran's second level of power, directly beneath the Supreme Leader, are tasked with the same array of political, economic and electoral issues as the Central Committee of the Communist Party, according to Sazhin.

Iran’s economy remains state-controlled and heavily relies on central planning, though small business is allowed, unlike in the Soviet Union. The state has direct control of more than 40 percent of Iran’s GDP, according to Iranian PressTV, and the country still relies on five-year economic plans, though the International Monetary Fund labeled it a transition economy in 2007.

The limitations on political freedoms in Iran are also reminiscent of KGB crackdowns on dissidents, said Viktor Mizin, a former diplomat and an expert on Iran with the prestigious Moscow State Institute of International Relations.

Political dissenters in Iran are subjected to extrajudicial punishment or convicted on political charges often enough to get the country labeled “non-free” in the latest Freedom in the World survey by US-based rights watchdog Freedom House and rank it 174th out of 179 countries in the 2013 Press Freedom Index by Reporters Without Borders.

At the same time, Iran’s technological progress is blazing ahead at lightning speed, Mizin said. Iran increased its scientific output by a factor of 18 between 1996 and 2008, judging by the number of academic publications, according to Britain’s New Scientist magazine.

In addition to its nuclear program, which earned it international sanctions, Iran is developing its own ballistic missiles and runs a space program that already ferried a monkey to space and back last month. Compare to the Soviet Union: an agrarian country at its inception in 1922, but the first to send a human into space some 40 years later – after first experimenting with dogs and other animals.

“The ruling establishment was archaic and obscurantist in both cases, but the average qualification of [Iranian] scientists, diplomats, spies and army men is very high,” Mizin said.

Waiting for Gorbachev

One difference between the Soviet Union and Iran is that the latter has more freedom, said Sazhin.

Iranians are mostly free to travel abroad, unlike citizens of the Soviet Union, where overseas trips were a luxury afforded to the select few who had to prove their loyalty to the regime and cut through miles of red tape just to lounge a week at a Bulgarian beach.

Also, while the Soviet legislature was a rubberstamping body controlled by a single party (no others were allowed), Iran has more than 200 parties, and its parliament, the Majlis, wields considerable political influence, especially in forming the government.

But political freedoms remain limited – and the reformist drive of Iran’s educated urbanites may yet add more parallels to the Iran/Soviet Union pairing if the clerical establishment’s hold on power gets eroded like the Communist Party’s in the 1980s, both experts said.

“A new perestroika is coming, or at least a weakening of the clerics running the country – a process that will only be gaining momentum,” Mizin predicted.

Iranian President Mohammad Khatami, in office from 1997 to 2005, was in fact called the “Iranian Gorbachev” by foreign media for his liberalization policies. However, after his replacement by the current hardline president, Mahmoud Ahmadinejad, Khatami’s rule looks more like the Soviet “thaw” of the 1960s, which gave way to stagnation under Brezhnev – and only then to Perestroika.

Dissent in Iran is brewing, driven by big-city residents who are sympathetic to the West and would prefer their democracy without clerical supervision, analysts agree.

Alleged vote fraud by Ahmadinejad in the 2009 presidential vote triggered the biggest street protests since the Islamic revolution of 1979. And though the protests were suppressed, the millions of people who participated in them or supported them have not gone anywhere.

If anything, displeasure with the regime is expanding to the politically passive part of the population because of Iran's economic troubles – yet another similarity to the Soviet Union, where the Communists lost popular support after oil prices plummeted in the late 1980s, crippling its economy, much as Western sanctions and botched domestic reforms have done in contemporary Iran.

“The process of change [in Iran] has been launched, same as under Gorbachev, and it will be very hard to stop,” Mizin said.

“It’s just that they don’t have their own [Boris] Yeltsin yet, so the ruling establishment has no powerful challengers,” he added, referring to the man who formally dissolved the Soviet Union and became the first president of post-Soviet Russia.


RIA Novosti reporter Mikhail Gusev contributed to this report.
 
Last edited:
biAzar

biAzar

Coach
#55
Oct 18, 2002
14,471
5
Antelope Valley,California
#55
سه شنبه، 27 فروردین ماه 1392 = 16-04 2013


توهین به خلفای اهل سنت در مجلس رژیم و درگیری

به گزارش باشگاه خبرنگاران، نوبت عصر امروز (سه***شنبه 27فروردین***ماه) جلسه علنی مجلس در حالی آغاز شد که اولین حاشیه بودجه رقم خورد.

ماجرا از آنجایی آغاز شد که محمدقسیم عثمانی نماینده بوکان به عنوان مخالفت رد کلیات بودجه در جایگاه ناطقین قرار گرفت و به ایراد سخنرانی پرداخت.

وی در ابتدای نطق خود به برگزاری همایش صدهزار نفری آزادی اشاره کرد و گفت:*** دولت هزینه برگزاری این همایش را نه از بودجه دولت بلکه از حقوق بازنشستگان، بیمه تامین اجتماعی کارکنان دولت و حقوق کسانی که دارو به آنها نمی***دهد تامین می***کند و آیا این موضوع با عدالت هم***خوانی دارد که صد میلیارد تومان خرج انتخابات کند؟ آیا عدالت بازی پرچم به پرچم که از این طرف و آن طرف مبادله می***شود هم***خوانی دارد.

عثمانی در ادامه این شعر را خواند:

یاد دارم در غروبی سرد سرد/ می***گذشت از کوچه ما دوره***گرد
داد می***زد کوزه خالی می***خرم/ دست دوم جنس عالی می***خرم
کاسه و ظرف سفالی می***خرم/ گر نداری کوزه خالی می***خرم
اشک در چشمان بابا حلقه بست/***عاقبت آهی کشید بغضش شکست
اول ماه است و نان در سفره نیست/ ای خدا شکرت این هم زندگی است
بوی نان تازه هوشش برده بود/اتفاقا مادرم هم روزه بود
خواهرم باروسری بیرون دوید/ گفت آقا سفره خالی می***خرید

در ادامه مهدی کوچک***زاده نماینده تهران با صدای بلند خطاب به عثمانی گفت؛ می***خواهی نامزد ریاست جمهوری شوی، الکی جوسازی نکن، از زمین لواسان و ورامین بگو.

عثمانی در پاسخ کوچک***زاده گفت:*** شما هر چه به نفع***تان است از فرمایشات رهبری استفاده می***كنید و می***گویید گوش دهید اما هر جا خواستید می***گویید این صحیح نیست اما هر جا دوست داشتید هر چه خواستید می***گویید، که این کار شما صحیح نیست.

پس از این موضوع تعدادی از نمایندگان به نشانه اعتراض از صندلی***های خود بلند شده و در جایگاه هیات رئیسه جمع شدند.

نماینده بوکان در ادامه گفت:*** آقای لاریجانی اجازه بدهید برای تغییر جو مجلس یک موضوعی را بیان کنم؛ یکی به من گفت شنیده***ام برای انتخابات ریاست جمهوری کاندیدا شدید، گفتم آره من هم می***خواهم کاندیدا شوم، گفت؛ آخر یکی از شرایط کاندیدا شدن این است که شیعه 12 امامی باشید، گفتم اگر آقای مشایی رجل سیاسی محسوب می***شد حتما خلیفه سوم هم جزء شیعه 12 امامی محسوب می***شد.

اما این سخن نماینده بوکان به مذاق برخی نمایندگان مجلس از جمله روح***الله حسینیان خوش نیامد و با صدای بلند اعتراض کرد به طوری که حسینیان در داخل صحن علنی و با صدای بلند با لحن تندی به خلیفه دوم برخی کلمات ناروا گفت و این موضوع با واکنش شدید سیدباقر حسینی نماینده زابل روبرو شد و کار تا مرز درگیری فیزیکی پیش رفت.
 
biAzar

biAzar

Coach
#56
Oct 18, 2002
14,471
5
Antelope Valley,California
#56
روزنامه: کشف يک کارخانه مرموز رژيم تهران در آلمان

به نوشته روزنامه واشنگتن پست، يک کارخانه مرموز رژيم تهران در آلمان که مشغول توليد سانتريفيوژ و قطعات موشک بود کشف شد.

اين کارخانه به نام ام.سی. اس تکنولوژی (MCS Technologies) تحت پوشش توليد مخازن گاز فشار قوی فعاليت می کرد.

مقامات امنيتی اروپا می گويند ممکن است فعاليتهای اين کارخانه برای کمک به برنامه اتمی رژيم تهران باشد.

به نوشته واشنگتن پست، تا همين اواخر يک وزير سابق اطلاعات رژيم تهران در مالکيت اين کارخانه نقش داشته است
 
biAzar

biAzar

Coach
#57
Oct 18, 2002
14,471
5
Antelope Valley,California
#57
رفسنجانی : سپاه به کمتر از کل کشور راضی نیست / رهبری به من اعتماد ندارد، نامزدی من به صلاح نیست'
سحام نیوز: سه روز پیش تعدادی از استانداران دوران سازندگی و اصلاحات به دیدار رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام رفتند.
این دیدار در آستانه انتخابات ریاست جمهوری و با هدف دعوت از هاشمی رفسنجانی برای حضوردراین عرصه برگزار شده است. در این دیدار که چند ساعت به طول انجامید، استانداران سابق تلاش کردند آیت الله هاشمی رفسنجانی را برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری قانع نمایند. به گزارش سحام نیوز آقای هاشمی در این دیدار طی سخنان مبسوطی به نقد روند جاری کشور پرداختند و شرایط را برای حضور خود؛ به واسطه عدم اعتماد رهبری منتقی دانستند.

یکی از استانداران دوران اصلاحات به سحام نیوز گفت که آقای هاشمی با نقل سختان مفصل خود با رهبری در مورد مسائل و چالش های اساسی کشور که اتفاقا شب قبل از ملاقات ما بود به اختلاف دیدگاه خود و ایشان اشاره کردند و گقتند اساسا ایشان طور دیگری فکر می کند و اشکالات موجود را قبول ندارد. هاشمی به رابطه ویژه خود با رهبری و نقش ویژه در معرفی ایشان به امام، شورای انقلاب، ریاست جمهوری و رهبری در دهه های گذشته پرداخت و گقت: “من آقای خامنه ای را از مشهد به تهران آوردم و با دوستان در شورای انقلاب صحبت کردم و به شورا بردم”. بسیاری از دوستان با سابقه انقلاب از این کار من گله کردند اما من گقتم “حضور ایشان لازم است”. مراحل بعد را هم که خود می دانید چگونه بوده. رابطه ما مثل دو برادر بوده اما مسائلی که در این سال ها پیش آمده موجب شده که ایشان دیگر به من اعتماد نداشته باشند، اگرچه من برادرانه راه برون رفت کشور را گفته ام.

هاشمی رفسنجانی بر اساس این سخنان و این دیدار انجام شده نتیجه گرفت در این وضعیت نمی توان کاری کرد و تاکید نموده بود که حضور من هم به صلاح نیست.

آفای هاشمی همچنین به وضعیت کشور و حاکمیت نظامیان بر عرصه های مختلف کشور پرداختند و گفتند: شرایط امروز تغییر کرده است.

ایشان با اشاره به دوران سازندگی گفتند: “مهندسی رزمی سپاه امکاناتی از جنگ داشت که در سازندگی کشور می توانست موثر باشد و ما در آن زمان پروژه هایی مثل راه سازی به آنان دادیم؛ هم برای کشور مفید بود و هم برای سپاه، اما حالا سپاه نبض اقتصاد، و سیاست خارجه و داخله را در دست گرقته و به کمتر از کل کشور راضی نیست.”

رئیس جمهور دوره سازندگی همچنین افزوده است: “اصلاح این وضعیت بدون هماهنگی آقای خامنه ای امکان پذیر نیست.”

هاشمی همچنین انتقادی هم از عدم پایبندی در دعوت ها کرد. ایشان گفتند: “در ۸۴ استانداران و برخی از چهره های اصلاحاتی آمدند و از من دعوت کردند؛ ما که آمدیم رفتند کاندیدای خودشان را آوردند و بسیاری از آنها را ما دیگر ندیدیم.” ایشان افزودند: “البته از آن دسته افراد در میان شما نیست و شما حتما مصمم هستید اما این هم واقعیتی است.”

اشاره آقای هاشمی به دعوت کسانی بود که در سال ۱۳۸۴ نیمه راه ایشان را رها کردند و دکتر معین را به صحته آوردند و با شکاندن آرا زمینه دخالت نظامیان و روی کار آمدن احمدی نژاد را فراهم ساختند.

خردادماه، رئیس دولت منصوب خواهد شد. طی روزهای پس از نوروز، رایزنی برای دعوت از هاشمی و خاتمی برای اعلام کاندیداتوری شدت گرفته است.
 
Zob Ahan

Zob Ahan

Elite Member
#58
Feb 4, 2005
17,481
2,233
#58
Leaked US cables show Iran hardliners sending feelers to United States

Posted on April 15, 2013 by Laura Rozen







Share

In 2007, an Iranian doctor who claimed to treat members of the Supreme Leader’s family met with a U.S. diplomat in Dubai and suggested the US government help fund the prospective presidential candidacy of a top aide to Supreme Leader Khamenei, according to a US diplomatic cable released by Wikileaks.

The US diplomat dismissed the proposal, which she described in the cable as bewildering, and in the end, Ali Akbar Velayati, Iran’s former foreign minister and the long-time foreign affairs advisor to Ayatollah Ali Khamenei, did not run in Iran’s contentious 2009 presidential race, though he is expected to run in Iran’s June polls this year.

But the cable offers an intriguing glimpse into how some in Iran’s stridently anti-US hardline political camps privately demonstrate more complex dealings with the United States than their public reputations would suggest.

The unidentified Iranian doctor, described as a “pro-Velayati conservative” who had spent 15 years in the United States and consulted the Supreme Leader’s family on various health ailments, met with the US diplomat in Dubai in March 2007. In the meeting, he extolled “the positive influence of former Foreign Minister Velayati, who he maintained wanted to build bridges with the West,” the US diplomat, Jillian Burns, then director of the US’s Iran Regional Presence Office in Dubai, reported in the March 2007 cable, which cautioned several times that such political assessments by Iranian interlocutors were highly subjective and should not be considered definitive.

“While he did not in any way seek a ‘channel’ between Velayati and the US, at one point he solicited [US government] USG financial backing for Velayati’s next campaign run, a subject [the US's Iran regional presence office] IRPO did not pursue,” Burns continued.

“In what was otherwise a normal conversation with a new contact, at one point the doctor changed tacks and said the US should help pave the way for better relations by playing a role in deciding who wins the 2009 elections,” the cable continued.

“He said that it will take money to win the elections, and Velayati needs some,” Burns wrote. “He gave IRPO Director the business card of a company he said was a trading company he set up to raise funds for Velayati’s campaign. He suggested that the US allow this trading company to import goods normally blocked by sanctions to allow Velayati to start compiling funds. IRPO Director did not pursue the matter.”

Burns, currently the United States’ Senior Civilian Representative in Herat, Afghanistan, did not respond to email queries from Al-Monitor about the cable. US officials have generally declined to comment on information in the cables released by Wikileaks, and have warned that information in them could damage US sources and relationships.

Examination of the cable, dated March 27, 2007 and released by Wikileaks in 2011 to no apparent media attention ‘til now, comes as Iran’s June 14 presidential campaign is getting underway. Former Iran nuclear negotiator Hassan Rowhani, a member of Iran’s Expediency Council and the Supreme Leader’s liaison to the Supreme National Security Council, announced his candidacy March 11, casting himself as a moderate who can better manage Iran’s foreign affairs and economy, under strain due to mismanagement as well as tough economic sanctions meant to pressure Iran to accept a nuclear compromise.

Velayati, the foreign affairs advisor to Supreme Leader Khamenei and 1980s-era Iran foreign minister, is also expected to run in the June 14th polls. A trained pediatrician, Velayati did post-graduate medical studies at Johns Hopkins University before Iran’s 1979 Islamic revolution.

Supporters of Velayati’s candidacy, including some from Iran’s diplomatic ranks, have also in recent months suggested to foreign contacts he would as president be a moderating influence, an establishment figure with impeccable hardliner credentials and the trust of the Supreme Leader who can help calm roiling tensions between the West and Iran over its nuclear program and other matters.

A former US official who has worked on Iran wondered if Iranian interlocutors think Americans would be so easily convinced that established Iranian hardliners would morph into moderates in office–(much less that the US would be so foolish as to try to influence Iran’s elections, given that false accusations of foreign meddling are routinely used to discredit Iranian dissidents.)

“How simple do they think we are, trotting out [these candidates] as ‘moderates,’” one former US diplomat, speaking not for attribution, told Al-Monitor Monday, comparing the recent pitches to the feelers the US received from Iran in the 1980s during Iran-Contra.

Iranian contacts, asked about the 2007 Dubai cable, said they could not definitively identify the Iranian doctor.

Another US diplomatic cable, written in 2009 by then US ambassador to China Jon Huntsman, relays a conversation with a Chinese foreign ministry-linked scholar, who described alleged Velayati communications with the US ahead of Iran’s 2009 polls.

“Li said he had learned that former Iranian foreign minister Ali Akbar Velayati had discreetly contacted USG [US government] officials prior to the June 12 presidential election in Iran, agreeing to resume bilateral contacts after the election concluded, but that the turmoil and the lingering instability in Iran had prevented movement on that initiative,” Huntsman wrote.

(Photo: Ali Akbar Velayati, senior foreign affairs advisor to Iran’s Supreme Leader Ayatollah Ali Khamenei, at the Iranian Embassy in Damascus on August 9, 2010. Getty.)


Read more: http://backchannel.al-monitor.com/i...g-feelers-to-the-united-states/#ixzz2QeH4KWei
 
Zob Ahan

Zob Ahan

Elite Member
#60
Feb 4, 2005
17,481
2,233
#60
^^Iran may need to do more of this:
پلیس یک مرد را با لباس زنانه در مریوان چرخاند

کد خبر : 11302 | زمان مخابره : سه شنبه, ۲۷ فروردین , ۱۳۹۲ | اندازه متن









گروهی از نمایندگان مجلس قصد دارند با تهیه نامه***ای به خاطر پوشاندن لباس زنانه به یکی از «اراذل و اوباش» در «مریوان» و چرخاندن وی در خیابان***های این شهر به وزرای کشور و دادگستری تذکر دهند.

خبرگزاری «نسیم» روز چهارشنبه (۲۷ فروردین) توهین به شخصیت زنان از سوی چند مامور پلیس در نحوه مجازات این فرد را علت تذکر نمایندگان مجلس عنوان کرده است.

این خبرگزاری گزارش کرده «۲۶ فروردین ماه مأموران منطقه انتظامی مریوان در جریان چرخاندن یکی از اوباش در ملأ عام، به وی لباس زنانه پوشانده و او را در خیابان***ها چرخانده***اند.»

نمایندگان امضا کننده این نامه، از جمله نماینده مریوان در مجلس، این اقدام را خلاف شئونات اسلامی و تحقیر لباس و شخصیت زن مسلمان عنوان کرده***اند.

ابوالفضل ابوترابی٬ عضو کمیسیون حقوقی مجلس در این زمینه گفته که «پوشاندن لباس زنانه بر اراذل و اوباش توسط ماموران و چرخاندن آنان در شهر به نوعی وسیله***ای برای تحقیر زنان است.»

ابوترابی افزوده است: «پوشاندن لباس زنان بر مردان از نظر شرعی مشکل داشته و این امر یک نوع عمل غیرقانونی است.»

این اقدام پلیس با اعتراض «انجمن زنان مریوان» نیز مواجه شده است.
 
You must log in or register to reply here.