with all due respect and love I have for Nasser Khan, I honestly think that this would rather harm his legacy than actually further cement it. He was for a couple of months at ManU, he isn't Dennis Law or something. Instead, the man needs to be honored in his own country, not by 2 European teams he has little connection with.
در سوگ ناصر حجازي
اين داستان مردي است كه كرنش را بلد نبود
اين داستان مردي است كه كرنش را بلد نبود. مردي كه هرگز سرخم نكرد و خم نشد. به برابر هيچ***كس و نه هيچ چيز حتي برابر مرگ. داستان مردي كه ستاره شد، ستاره ماند و ستاره رفت.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، مي***گويند ستارگان را خاموشي نيست و تنها از ديدگان دور مي***شوند. همانند ستاره***ها، همانند ناصر حجازي كه ديگر قامت پرصلابت او را نخواهيم ديد و دل***مان برايش تنگ خواهد شد. براي چهره مردانه***اش، حرف***هاي صريح***اش حالا بايد براي ديدن دوباره***اش به خاطره***هايمان برگرديم به عكس***ها و نوشته***ها چرا كه ناصر حجازي ديگر كنار ما نيست. ناصر خان رفت، آن «مرد» رفت.
"من ناصر حجازي هستم. سرد و گرم روزگار را چشيده***ام. عمري از من گذشته است. همواره سعي كردم از مردم جدا نباشم. هميشه با مردم بوده***ام، هرچه دارم از خدا و لطف*** و محبت مردم است. من و امثال من مديون مردم هستيم. رفتم تا شايد ديگران بتوانند..."
ناصر حجازي مردي از جنس آذر و آتش بود. آرام نبود و قرار نداشت. اهل بازي نبود و هميشه خودش بود. شماره يك آبي***ها، ايران و آسيا 28 آذر 1328 در محله آرياناي تهران چشم به دنيا گشود و 62 سال بعد زمين و زميني***ها را براي هميشه ترك كرد.
او سنگربان نخست ايران و آسيا در دهه 50 بود و در جام ملت***هاي آسيا و بازي***هاي آسيايي قهرمان شد. در بازي***هاي المپيك و جام جهاني به ميدان رفت و با آبي***هاي تهران در تخت جمشيد و جام باشگاه***هاي آسيا به بالاترين***ها رسيد. هنوز هم مانده***ايم كه چرا فدراسيون جهاني تاريخ و آمار فوتبال ناصرخان ما را دومين دروازبان قرن بيستم قاره كهن پس از محمد الدعايه عربستاني مي***داند. حجازي ما هميشه اول بود. هميشه يك بود. او فوتبالش را از نادر شروع كرد. از 1345 تا 1348 نادري بود و سپس راه تاج را در پيش گرفت. تا 1356 درون دروازه آبي***ها تهران ايستاد و پس از يك سال*** و نيم بازي براي شهباز دوباره به استقلال برگشت و تا پايان فوتبالش در سال 1365 كنار آبي***ها ماند، ولي در سال 1369 و با پيراهن محمدان بنگلادش دستكش***هايش را آويخت!
ناصر حجازي در فاصله سال***هاي 1347 تا 1359 شصت و دو بار پيراهن تيم ملي ايران را پوشيد و تنها به خاطر قانوني عجيب و معروف به قانون «29 ساله***ها» در 29 سالگي از تيم ملي كنار گذاشته شد.
حجازي پس از جام جهاني 1978 آرژانتين براي مدت كوتاهي با منچستريونايتد تمرين كرد و پنج بازي را نيز درون دروازه*** تيم ذخيره***هاي منچستريونايتد ايستاد. ولي همين مدت كوتاه و يا 5 بازي ناچيز دليلي نشد تا سرالكس فرگوسن و شياطين سرخ احوالپرسي او در دوران بيماري نشوند و از راه دور سراغ بازيكن تمريني خود را نگيرند. آن***ها از راه دور جوياي احوال بازيكن تمريني خود شدند و ما در همين نزديكي هم حال ستاره***مان را نپرسيديم! همين***ها بود كه دل «مرد» را به درد مي***آورد. چنان كه بهار هم نمي***تواند حال و هواي ابري دلش را دگرگون كند. براي همين بود كه مي***گفت و مي***نوشت كه «غم قفس به كنار، آنچه عقاب را پير مي***كند. پرواز زاغ***ها بي سر و پا است.»
ناصر خان. چهل و يكمين دروازه***بان شايسته فوتبال جهان آدم عجب و غريبي بود. عجيب و غريب ولي بزرگ، محترم و دوست داشتني. «مرد» فوتبال ما هميشه كارهاي خاص خودش را مي***كرد. مثل همان زمان در هجده سال بيشتر نداشت و به خاطر شكستن كتف نامش از سوي رايكوف مربي وقت تيم ملي خط خورد، ولي او را به صحبت قانع كرد و در نهايت هم حرفش را به كرسي نشاند.
يا همان زمان كه راه بنگلادش را در پيش گرفت. دروازه***بان و مربي محمدان شد و با اين تيم پرسپوليس مدعي در رقابت***هاي آسيايي حذف كرد و در جمع 8 تيم برتر آسيا قرار گرفت.
اين هم تصميم***هاي دور از انتظار «ناصرخان» نبود. او يكبار آبي***ها را با چيدمان 2ـ6ـ2 روانه شهرآورد تهران كرد و در نهايت هم نتيجه را 3 بر صفر واگذار به قرمزهاي تهران.
او در تهران در ديدار پاياني جام باشگاه***هاي آسيا هم تصميم عجيبي گرفت و محمدعلي يحيوي را به جاي پرويز برومند درون دروازه آبي***ها قرار داد. شايد اين تصميم باعث شد تا جوبيلو ايواتاي ژاپن در تهران و برابر هواداران آبي در ورزشگاه آزادي جشن قهرماني را برپا كند.
ناصر حجازي تمام عمرش را جنگيد و مبارزه كرد، درست همانند 15 ماه پايان عمرش با سرطان ريه. او در مدرسه عالي ترجمه، مدرك ليسانس مترجمي زبان را گرفت، همانجا با همسرش آشنا شد، گرچه آتيلا و آتوسا حاصل اين پيوند بودند، ولي دروازه***بان فراموش شدني فوتبال ايران ستارگان بسياري در فوتبال ايران و جهان به همگان شناساند از جمله علي دايي، آقاي گل فوتبال جهان و رحمان رضايي را.
فوتبال همه زندگي***اش بود، ولي او هرگز نخواست تا يك بازيكن بازنشسته ولي خوشنام بماند.
او هيچ گاه در سايه نرفت. شنا بر خلاف جهت آب عادت هميشه آقاي شماره يك ما بود. حالا او رفته است، ما مانده***ايم بدون ناصر خان حجازي. فوتبال ايران ديگر ناصر حجازي خوش پوش و خوش گفتارش را ندارد. دل***مان برايت تنگ مي***شود. براي تو، حرف***هاي صريحت و رفتار مردانه و مردمدارانه***ات.
حالا بايد ميان خاطره***هايمان آن «مرد» را جست***وجو كنيم.
حالا ما مانده***ايم و چسبيده***ها و خاطره***هايي دير و دور. به دورود آقاي هميشه شماره يك . خداحافظ ناصرخان . خدانگهدار آقاي حجازي، روحت شاد و سپاس كه اسطوره بودي، اسطوره ماندي و به دنبال باد نرفتي. ياد مردي و مردانگي***ات تا هميشه به خير باد.
اين داستان مردي است كه كرنش را بلد نبود
اين داستان مردي است كه كرنش را بلد نبود. مردي كه هرگز سرخم نكرد و خم نشد. به برابر هيچ***كس و نه هيچ چيز حتي برابر مرگ. داستان مردي كه ستاره شد، ستاره ماند و ستاره رفت.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، مي***گويند ستارگان را خاموشي نيست و تنها از ديدگان دور مي***شوند. همانند ستاره***ها، همانند ناصر حجازي كه ديگر قامت پرصلابت او را نخواهيم ديد و دل***مان برايش تنگ خواهد شد. براي چهره مردانه***اش، حرف***هاي صريح***اش حالا بايد براي ديدن دوباره***اش به خاطره***هايمان برگرديم به عكس***ها و نوشته***ها چرا كه ناصر حجازي ديگر كنار ما نيست. ناصر خان رفت، آن «مرد» رفت.
"من ناصر حجازي هستم. سرد و گرم روزگار را چشيده***ام. عمري از من گذشته است. همواره سعي كردم از مردم جدا نباشم. هميشه با مردم بوده***ام، هرچه دارم از خدا و لطف*** و محبت مردم است. من و امثال من مديون مردم هستيم. رفتم تا شايد ديگران بتوانند..."
ناصر حجازي مردي از جنس آذر و آتش بود. آرام نبود و قرار نداشت. اهل بازي نبود و هميشه خودش بود. شماره يك آبي***ها، ايران و آسيا 28 آذر 1328 در محله آرياناي تهران چشم به دنيا گشود و 62 سال بعد زمين و زميني***ها را براي هميشه ترك كرد.
او سنگربان نخست ايران و آسيا در دهه 50 بود و در جام ملت***هاي آسيا و بازي***هاي آسيايي قهرمان شد. در بازي***هاي المپيك و جام جهاني به ميدان رفت و با آبي***هاي تهران در تخت جمشيد و جام باشگاه***هاي آسيا به بالاترين***ها رسيد. هنوز هم مانده***ايم كه چرا فدراسيون جهاني تاريخ و آمار فوتبال ناصرخان ما را دومين دروازبان قرن بيستم قاره كهن پس از محمد الدعايه عربستاني مي***داند. حجازي ما هميشه اول بود. هميشه يك بود. او فوتبالش را از نادر شروع كرد. از 1345 تا 1348 نادري بود و سپس راه تاج را در پيش گرفت. تا 1356 درون دروازه آبي***ها تهران ايستاد و پس از يك سال*** و نيم بازي براي شهباز دوباره به استقلال برگشت و تا پايان فوتبالش در سال 1365 كنار آبي***ها ماند، ولي در سال 1369 و با پيراهن محمدان بنگلادش دستكش***هايش را آويخت!
ناصر حجازي در فاصله سال***هاي 1347 تا 1359 شصت و دو بار پيراهن تيم ملي ايران را پوشيد و تنها به خاطر قانوني عجيب و معروف به قانون «29 ساله***ها» در 29 سالگي از تيم ملي كنار گذاشته شد.
حجازي پس از جام جهاني 1978 آرژانتين براي مدت كوتاهي با منچستريونايتد تمرين كرد و پنج بازي را نيز درون دروازه*** تيم ذخيره***هاي منچستريونايتد ايستاد. ولي همين مدت كوتاه و يا 5 بازي ناچيز دليلي نشد تا سرالكس فرگوسن و شياطين سرخ احوالپرسي او در دوران بيماري نشوند و از راه دور سراغ بازيكن تمريني خود را نگيرند. آن***ها از راه دور جوياي احوال بازيكن تمريني خود شدند و ما در همين نزديكي هم حال ستاره***مان را نپرسيديم! همين***ها بود كه دل «مرد» را به درد مي***آورد. چنان كه بهار هم نمي***تواند حال و هواي ابري دلش را دگرگون كند. براي همين بود كه مي***گفت و مي***نوشت كه «غم قفس به كنار، آنچه عقاب را پير مي***كند. پرواز زاغ***ها بي سر و پا است.»
ناصر خان. چهل و يكمين دروازه***بان شايسته فوتبال جهان آدم عجب و غريبي بود. عجيب و غريب ولي بزرگ، محترم و دوست داشتني. «مرد» فوتبال ما هميشه كارهاي خاص خودش را مي***كرد. مثل همان زمان در هجده سال بيشتر نداشت و به خاطر شكستن كتف نامش از سوي رايكوف مربي وقت تيم ملي خط خورد، ولي او را به صحبت قانع كرد و در نهايت هم حرفش را به كرسي نشاند.
يا همان زمان كه راه بنگلادش را در پيش گرفت. دروازه***بان و مربي محمدان شد و با اين تيم پرسپوليس مدعي در رقابت***هاي آسيايي حذف كرد و در جمع 8 تيم برتر آسيا قرار گرفت.
اين هم تصميم***هاي دور از انتظار «ناصرخان» نبود. او يكبار آبي***ها را با چيدمان 2ـ6ـ2 روانه شهرآورد تهران كرد و در نهايت هم نتيجه را 3 بر صفر واگذار به قرمزهاي تهران.
او در تهران در ديدار پاياني جام باشگاه***هاي آسيا هم تصميم عجيبي گرفت و محمدعلي يحيوي را به جاي پرويز برومند درون دروازه آبي***ها قرار داد. شايد اين تصميم باعث شد تا جوبيلو ايواتاي ژاپن در تهران و برابر هواداران آبي در ورزشگاه آزادي جشن قهرماني را برپا كند.
ناصر حجازي تمام عمرش را جنگيد و مبارزه كرد، درست همانند 15 ماه پايان عمرش با سرطان ريه. او در مدرسه عالي ترجمه، مدرك ليسانس مترجمي زبان را گرفت، همانجا با همسرش آشنا شد، گرچه آتيلا و آتوسا حاصل اين پيوند بودند، ولي دروازه***بان فراموش شدني فوتبال ايران ستارگان بسياري در فوتبال ايران و جهان به همگان شناساند از جمله علي دايي، آقاي گل فوتبال جهان و رحمان رضايي را.
فوتبال همه زندگي***اش بود، ولي او هرگز نخواست تا يك بازيكن بازنشسته ولي خوشنام بماند.
او هيچ گاه در سايه نرفت. شنا بر خلاف جهت آب عادت هميشه آقاي شماره يك ما بود. حالا او رفته است، ما مانده***ايم بدون ناصر خان حجازي. فوتبال ايران ديگر ناصر حجازي خوش پوش و خوش گفتارش را ندارد. دل***مان برايت تنگ مي***شود. براي تو، حرف***هاي صريحت و رفتار مردانه و مردمدارانه***ات.
حالا بايد ميان خاطره***هايمان آن «مرد» را جست***وجو كنيم.
حالا ما مانده***ايم و چسبيده***ها و خاطره***هايي دير و دور. به دورود آقاي هميشه شماره يك . خداحافظ ناصرخان . خدانگهدار آقاي حجازي، روحت شاد و سپاس كه اسطوره بودي، اسطوره ماندي و به دنبال باد نرفتي. ياد مردي و مردانگي***ات تا هميشه به خير باد.
گزارش از محمد عليجاني بائي، خبرنگار ايسنا
khoda ishala be khanevadash sabr bedan.
I never forget his classy way of doing things.
I think one year (around 1372-1374) he was coaching either mashin-sazi tabriz or traktor. his team won his game.
he sat in the stand drinking tea in the cold weather to watch the next game because his next week opponent was there. those shades never looked btter on anybody else.
side note:
pour heidari is normally a class act. but really smoking a cigarette while you are mourning a man who died of lung cancer.
I never forget his classy way of doing things.
I think one year (around 1372-1374) he was coaching either mashin-sazi tabriz or traktor. his team won his game.
he sat in the stand drinking tea in the cold weather to watch the next game because his next week opponent was there. those shades never looked btter on anybody else.
side note:
pour heidari is normally a class act. but really smoking a cigarette while you are mourning a man who died of lung cancer.
First thing i woke up saw this and first thing I can think of is his face after a Malavan Game in Amjadieh and he saved so many goals for then Taj in that match. it ended goalless.. My cousin took me to front of the changing room waiting for him to come out with other crowd. Security keep saying to the crowd go home baba Maghe Yashin injast. Every body keep saying yes he is... and when he came out as in I just saw god at that young age. Well I hope lesson to be learned for all us and everyone else, a good name is the only thing that stays for human being. Saddi was right on. I am sure what to say really, I am so bent out of shape.
