بی آزار جان, این رو که گفتی, من یاد یک جریان کوچولو افتادم, شاید هم یک اعتراف باشه, نمیدونم. خلاصه من وقتی از جبهه در رفتم اومدم اروپا, به بسیاری چیز ها پی برده بودم, اینکه رادیو تلویزیون دولت اسلامی چقدر دروغ بار مردم میکرد, چقدر از جنگ ها رو ما میباختیم و تلفات میدادیم ولی وقتی تلویزیون رو وا میکردیم میدیدیم دارن جار پیروزی میزنن...سال ها گذشت و من مطالعاتم بیشتر شد, اروپا و کتاب خونه هاش شد واسه من یک گنج. میرفتم کار میکردم, درس میخوندم, ورزش میکردم و همیشه آخرین کسی بودم که از کتاب خونه شهر میومدم بیرون. خسته کوفته ولی احساس خوبی داشتم چون میدیدم خیلی چیز ها هست که میتونم هنوز بخونم. یه روز تو غذا خوری دانشگاه نشستم سر میزی که یه آشوری عراقی نشسته بود. یعنی مسیحی بود. به هر حال آدم چشش تو چش هم میوفته و شروع میکنه یه گپ کوچولو هم زدن. خلاصه اون فهمید که من ایرونی هستم و من فهمیدم که اون یه مسیحی عراقی. صحبت در یک مقطع به جنگ رسید و من داستان اینکه جبهه بودم رو تعریف کردم. خودم از خودم تعجب کردم ولی درونن هنوز احساس میکردم اون بابا دشمنمه. یک احساس بسیار پلید و بی پایه مخصوصا واسه منی که به قول خودم خیلی چیزا رو دیده بودم و در موردش خونده بودم. خلاصه اشتباهی کردم و واسه اینکه کم نیارم به بابا گفتم ما ولی جنگو بردیم. سر طرف پایین بود, مشغول خوردن بود, در همون حالت بهم گفت: چی رو بردید؟ باور میکنی پشت گوشام سرخ شد؟ چون میدونستم هیچی ندارم بهش بگم. این جریان اینکه ایران جنگ رو برد, رو دولت اسلامی چنان تو گوش مردم ایران کرده بود که هیشکی اصلا تصور اینکه کسانی وجود دارند که خلاف این حرف رو فکر میکنن ,برای ما ایرونی ها امکان پذیر نبود . همون لحظه میدونستم که طرف راست میگفت. با یه سوال کوچیک در اصل حرف رو تموم کرد. در جواب گفتم: نمیدونم. نتونستم وقیح باشم, زورم میومد بهش حق بدم ولی حاضر هم نبودم واقیعت رو پایمال کنم چون واقعا ما هیچی نبردیم. هرچه بود باخت بود. برای کل ملت, برای کل کشور. شروع کردن جنگ, دشمن تراشی بیخود, ٦ سال از ٨ سال حمله ور شدن دیوانه وار به خاک اون کشور, فرستادن بچه های اون مملکت رو مین و جلو توپ و تانک اونم نه برای دفاع از میهن بلکه برای تسخیر کربلا...و بعد ٨ سال در موزع ضعف بعد از ویران شدن نصو کشور, کشته و زخمی و معلول شدن ٢, ٣ ملیون ایرانی همون آتش بستی رو قبول کردن که میتونستن ٦ سال زود تر قبول کنن, آتش بستی که عراقی ها چند بار تکرارش کردند و خمینی اون حیوان بیمار و جلاد ملت ایران میگفت: راه قدس از کربلا میگذرد و جنگ یک نعمت الاهی است....
حالا تو فکر میکنی امثال این بی چشم و رو چه چیزا بار اون بدبخت میکردن فقط واسه اینکه کم نیارن؟ فکر کنم خودت میتونی مسجم کنی چه دروغ هایی بار اون بابا میکردن, چه کس و شر هایی سر هم میکردن که مبادا به یه عراقی بگن حق داره.
