and one thing that surprised me that none of them was at work. i was there during the week and during the day taking care of my friend who has cancer so we were out and about going to clinics and hospitals during business hours and these creatures were just walking around in the street doing nothing.
passed by a really cheap looking chelo kababi and it was full of rag headed middle aged women, not the mojahedin rag head style but the iranian shit-e/lebanese style.
passed by a really cheap looking chelo kababi and it was full of rag headed middle aged women, not the mojahedin rag head style but the iranian shit-e/lebanese style.
shaayad ma bigheiratim ... mizadim dahaneshoon ro saaf mikardim 
my buddies from across the street came over and dragged me away. until then every time i got into a fight in my life i felt guilty after, this time i felt guilty for not breaking his fucking jaw.
shaayad ma bigheiratim ... mizadim dahaneshoon ro saaf mikardim
they don't have gheyrat or khar o maadar no matter how many times you hit them engar na engar. they have been raised in a sub human scum bag atmosphere and sell their own sisters for a fast car or a condo.
you are not being a pessimist. I think what you say is completely realistic and I would not be surprised that things get worse for people of Iran and for you to see more of these scumbags around North Van.
The only plus that i took away from the events of the past week is that, portions of society in Iran, are still human. They actually care what happens to them and they care about their families, neighbours and their fellow countrymen/women.
up to then i was in the error of thinking Iranians have become like north koreans or pakistanis in complete give up mode.
The only plus that i took away from the events of the past week is that, portions of society in Iran, are still human. They actually care what happens to them and they care about their families, neighbours and their fellow countrymen/women.
up to then i was in the error of thinking Iranians have become like north koreans or pakistanis in complete give up mode.
It will definitely spark up and escalate again soon. The heavy punch from Sepah animals has not actually landed yet. There will be further bloodshed before things go quiet again for a few years.
It feels useless at times. No way to win this battle without cutting the oil money. As long as oil sells, the suppression engine will be well funded.
It feels useless at times. No way to win this battle without cutting the oil money. As long as oil sells, the suppression engine will be well funded.
As expected IRIB showing propaganda documentaries
Next: eterafat Dorooghin va ejbari.
https://m.youtube.com/watch?v=co-EKlyBrEQ
Next: eterafat Dorooghin va ejbari.
https://m.youtube.com/watch?v=co-EKlyBrEQ
تظاهراتی که بعد از انقلاب بر علیه رژیم در ایران انجام شده
همیشه یک یا دو ضلع ان ناقص بوده
یکبار دانشجویان بدون رهبری بدون و بدون حمایت دیگر اقشار جامعه
یک بار قشر متوسط و مرفع و روشنفکر با رهبری ابکی بدون قشر زحمت کش
اینبار عده ای از قشر زحمت کش بدون رهبری و حمایت اکثریت مردمی
تمام این تظاهرات صد درصد به بن بست و شکست خواهد انجامید
همانطور که در ابتدا گفتم
قبل از هر انقلابی که به پیروزی می انجامد اول یک رهبر قدرتمند که سالهای متمادی مبارزه کرده
و کم کم در دل اقشار مردم جای کرده می بایستی شکل بگیرد
رهبری که تقریبا همه او را به شکلی قبول دارند و شعارهای اکثریت با شعار او یکیست
بعد حلقه هایی از سیاسیون و روشنفکران دور او که برای جلب قوای مردمی خوب عمل میکنند
سوم شناخت جامعه و حوادث اجتماعی از سوی این دسته از روشنفکران که باعث می شود در زمان طلایی انقلاب را شروع کنند
چهارم از جان گذشتگی توده ها و مردم که به صحنه وارد خواهند شد
این حتی میتواند از رهبری هم برای سقوط یک رژیم خظرناکتر باشد
در ایران ما هیچکدام از این عوامل را برای یک انقلاب نداریم
نکته چهارم از همه مهمتر است و دیدیم که در سال 2009 با وجود صدها هزار تظاهر کننده اکثریت بعد از کشته شدن چند نفر به خانه هایشان رفتند
و ترجیح دادند که مبارزه را از پشت کیبورد ادامه دهند
حتی اگر انقلابیون پیروز شوند بدون رهبری بعد از سقوط یک رژیم کشور دچار هرج و مرج خواهد شد و انقلاب هیچ سودی برای کشور نخواهد داشت
مثال ان سوریه لیبی مصر
در انقلابات این کشورها مردم از جان گذشته بودند بلکه مرگ را با جان و دل پذیرفتند ولی چون رهبری کاریزماتیک نداشتند دیدیم که
در مورد لیبی و مصر کشور گرفتار هرج و مرج بعد از انقلاب شد در مورد سوریه هم که رژیم سرنگون نشد
الان در مورد ایران هیچ انقلابی به سود مردم نخواهد بود
حتی اگر رژیم سقوط کند کشور به سوی تجزئه و هرج و مرج یا سوریسم (تبدیل شدن به سوریه ) سوق داده خواهد شد
من فکر میکنم بعد از تجربه در سوریه و لیبی مردم ایران حتی انهایی که ضد رژیم در سال 2009 برپا خواستند
قبل از اینکه به خیابانها بیایند هزار بار با خود فکرمیکنند مگر سقوط قذافی و نابودی سوریه چه ارمغانی برای مردمشان اورد
در این میان تنها ان عده ای که فقط یک متری انتقام را می بینند هستند که تن به تظاهرات میدهند
چون بدون رهبری و حمایت اکثریت مثل وارد شدن به جنگی است که پیروزی در ان هم به تلخی شکست است
همیشه یک یا دو ضلع ان ناقص بوده
یکبار دانشجویان بدون رهبری بدون و بدون حمایت دیگر اقشار جامعه
یک بار قشر متوسط و مرفع و روشنفکر با رهبری ابکی بدون قشر زحمت کش
اینبار عده ای از قشر زحمت کش بدون رهبری و حمایت اکثریت مردمی
تمام این تظاهرات صد درصد به بن بست و شکست خواهد انجامید
همانطور که در ابتدا گفتم
قبل از هر انقلابی که به پیروزی می انجامد اول یک رهبر قدرتمند که سالهای متمادی مبارزه کرده
و کم کم در دل اقشار مردم جای کرده می بایستی شکل بگیرد
رهبری که تقریبا همه او را به شکلی قبول دارند و شعارهای اکثریت با شعار او یکیست
بعد حلقه هایی از سیاسیون و روشنفکران دور او که برای جلب قوای مردمی خوب عمل میکنند
سوم شناخت جامعه و حوادث اجتماعی از سوی این دسته از روشنفکران که باعث می شود در زمان طلایی انقلاب را شروع کنند
چهارم از جان گذشتگی توده ها و مردم که به صحنه وارد خواهند شد
این حتی میتواند از رهبری هم برای سقوط یک رژیم خظرناکتر باشد
در ایران ما هیچکدام از این عوامل را برای یک انقلاب نداریم
نکته چهارم از همه مهمتر است و دیدیم که در سال 2009 با وجود صدها هزار تظاهر کننده اکثریت بعد از کشته شدن چند نفر به خانه هایشان رفتند
و ترجیح دادند که مبارزه را از پشت کیبورد ادامه دهند
حتی اگر انقلابیون پیروز شوند بدون رهبری بعد از سقوط یک رژیم کشور دچار هرج و مرج خواهد شد و انقلاب هیچ سودی برای کشور نخواهد داشت
مثال ان سوریه لیبی مصر
در انقلابات این کشورها مردم از جان گذشته بودند بلکه مرگ را با جان و دل پذیرفتند ولی چون رهبری کاریزماتیک نداشتند دیدیم که
در مورد لیبی و مصر کشور گرفتار هرج و مرج بعد از انقلاب شد در مورد سوریه هم که رژیم سرنگون نشد
الان در مورد ایران هیچ انقلابی به سود مردم نخواهد بود
حتی اگر رژیم سقوط کند کشور به سوی تجزئه و هرج و مرج یا سوریسم (تبدیل شدن به سوریه ) سوق داده خواهد شد
من فکر میکنم بعد از تجربه در سوریه و لیبی مردم ایران حتی انهایی که ضد رژیم در سال 2009 برپا خواستند
قبل از اینکه به خیابانها بیایند هزار بار با خود فکرمیکنند مگر سقوط قذافی و نابودی سوریه چه ارمغانی برای مردمشان اورد
در این میان تنها ان عده ای که فقط یک متری انتقام را می بینند هستند که تن به تظاهرات میدهند
چون بدون رهبری و حمایت اکثریت مثل وارد شدن به جنگی است که پیروزی در ان هم به تلخی شکست است
yeah, spoke with my friend today, he also said, its pretty much over. I just feel bad for the 22 that lost their lives
btw, what do yo mean by "Act and help people" as in attack iran? is that what you want?
btw, what do yo mean by "Act and help people" as in attack iran? is that what you want?
I don't want an attack but maybe to arm Iranian people or something. I have come to believe the regime will not change until US want. Trump says it is time for a change Iran I have no idea how he wants to do it. Sometime I get paranoid of this situation. Is Trump doing what Obama was doing or he means it.
جناب بردیا
اینطور نیست که مردم همه ترسو هستند
وقتی می بینند که در اکثریت نیستنند یا حداقل اکثریت راضی به انقلاب نیستند حتی انهایی که ضد رژیم در سال 2009 برپاخواستند
و انقلاب هایی که در سوریه لیبی عراق مصر تونس یمن رخ داد به کجا کشیده شد هیچکس ریسک ان را نمی کند که جان خود را بدهد
تا اخر کار یا جنگ داخلی اتفاق بیافتد یا دخالت خارجی
همین ها که می بینی حتی ان بچه خوشگلهایی که زیر ابرو برمیدارند و لب غنچه میکنند اگر یکی بیاید و بزور بخواهد کیف جیبی انها را بدزد تا دم مرگ با او
مبارزه خواهند کرد
ولی همانطور که گفتم مردم بعد از دیدن انقلاب هایی که در منطقه رخ داد و همچنین نبود یک رهبر
و اکثریت قاطع پیش خودشان میگویند برویم و کشته بشویم که چی ؟
اینطور نیست که مردم همه ترسو هستند
وقتی می بینند که در اکثریت نیستنند یا حداقل اکثریت راضی به انقلاب نیستند حتی انهایی که ضد رژیم در سال 2009 برپاخواستند
و انقلاب هایی که در سوریه لیبی عراق مصر تونس یمن رخ داد به کجا کشیده شد هیچکس ریسک ان را نمی کند که جان خود را بدهد
تا اخر کار یا جنگ داخلی اتفاق بیافتد یا دخالت خارجی
همین ها که می بینی حتی ان بچه خوشگلهایی که زیر ابرو برمیدارند و لب غنچه میکنند اگر یکی بیاید و بزور بخواهد کیف جیبی انها را بدزد تا دم مرگ با او
مبارزه خواهند کرد
ولی همانطور که گفتم مردم بعد از دیدن انقلاب هایی که در منطقه رخ داد و همچنین نبود یک رهبر
و اکثریت قاطع پیش خودشان میگویند برویم و کشته بشویم که چی ؟
I agree partially with what GP said above, however, i think many actually do want a chance,"BUT" us Iranians are TARSOO, starting with myself, we dont have the balls, those who can, run away (like myself) , those who are inside the country, spend day and night finding a way to escape ! very few actually are willing to take a bullet to make a change and that is why our country has been suffering for year and years(well before IR).
you go to Iran, people wearing IRAN neckless, some get tattoo of "Cho Iran Nabashad, Tane man Mabash" take out a "WATER GUN" and 80% run and hide
you go to Iran, people wearing IRAN neckless, some get tattoo of "Cho Iran Nabashad, Tane man Mabash" take out a "WATER GUN" and 80% run and hide