[h=1]دموکراسی در قهوه***خانه[/h]
صفا هراتیان در فرهنگ تاریخ قهوه
۴ آذر ۱۳۹۰ | 1,952 بار نمایش
کایا گنگ / گاردین
برگردان: صفا هراتیان
با ورود فرهنگ قهوه***نوشی به*** سبک ترک***ها به لندن٬ فرصتی برای گپ و گفت در باب فرهنگ و سیاست در قهوه***خانه***ها فراهم شد.
اولین قهوه***خانه***ها تقریبا ۵۰۰ سال پیش در استانبول پدید آمدند. اما به***جای ترک***ها٬ این آمریکایی***ها بودند که موفق شدند از این مفهوم٬ به یک مدل کسب***و***کار جهانی برسند. در حالی***که پیش***خدمت***های قهوه***خانه***های ترکی سرگرم سرو قهوه و قلیان با قیمت***های پایین به مشتریان خود بودند٬ آمریکایی***ها شروع به طراحی منوهای فاخر و جذب***کننده و دکورهای زیبا برای قهوه***خانه***های خود کردند٬ جایی که در آن می***توانستید روی کاناپه***های راحتی لم دهید و از اینترنت رایگان لذت ببرید. با این وجود، تَرک عادات قهوه***نوشی برای معتادان سنتی و وفادار قهوه ترک چون من تقریبا غیرممکن است: برای ما٬ حوری دریایی وسط لوگو (اشاره به لوگوی استارباکس) یادآور قهوه نامرغوب و مبل***های راحتی و شیک ا***ست؛ و همین، طعم ناب قهوه ترک را همیشه خواستنی نگه می***دارد.
قهوه ترک در یک قهوه***خانه در استانبول. عکس: فاتح ساریباس / رویترز
خبر خوبی***ست که قهوه ترک راه خود را تا دل شهر لندن باز کرده است. چند هفته پیش «قهوه دنیاسی» (دنیای قهوه) – نمونه ترکی استارباکس – در پیکادیلی در لندن افتتاح شد. «قهوه دنیاسی» در سال ۲۰۰۴ در منطقه امین اونو در ترکیه شروع به فعالیت کرد؛ جایی که درهای اولین قهوه***خانه دنیا در سال ۱۵۵۵ به روی مردم گشوده شد. در منوی قهوه***خانه***های قهوه دنیاسی ۶۸ نوع قهوه در کنار مجموعه***ای از انواع شکلات دیده می***شود. خبری از کانتر سفارش قهوه نیست؛ پیش***خدمت سفارش شما را می***گیرد و قهوه ترک را با هر اندازه شکر که بخواهید سر میز برای***تان سرو می***کند.
در شعبه پیکادیلی حتا یک کتاب راهنما برای آن***هایی که چندان با آداب و روش***های آماده کردن و نوشیدن قهوه ترک آشنا نیستند پیدا می***شود. باید مراقب باشید در عین این***که از کف ضخیم روی قهوه لذت می***برید٬ حواس***تان به دُرد قهوه ته فنجان باشد. بسیاری آبی که به***طور سنتی در سینی در کنار فنجان قهوه سرو می***شود را بعد از قهوه می***نوشند. اما بنا به سنت٬ آب را باید پیش از قهوه نوشید تا کام را تازه و مرطوب کند.
تابستان سال گذشته وارد یکی از شعبات کافی***شاپ کاستا (Costa) در پیکادیلی شدم و متعجب بودم از آن***همه بی***توجهی که به مشتریان می***شد. مسلما برای برندهای قهوه به سبک آمریکایی این امری بدیهی***ست: سفارش مشتری را در کانتر بگیرید٬ لیوان قهوه را بدهید دست***ش و ولش کنید به امان خدا. اما وقتی سرهای فرو رفته در آی***پد***ها و آی***فون***ها را می***بینید٬ خیلی سخت نیست فهمیدن آن***که چه چیز ارزشمندی در این میان از دست رفته است: قهوه***خانه***های ترکی ممکن است کمی پرسروصداتر باشند٬ اما روح جمعی و حس معاشرتی در آن جاری***ست که در قهوه***خانه***های برندهای معروف یافت نمی***شود.
زمانی بهترین محل برای جمع شدن و گفت***وگو درباره مسائل روزمره برای جمعیت چند فرهنگی استانبول همین قهوه***خانه***ها بودند. امروزه نیز همچنان چنین است٬ مردم بیشتر برای گپ و گفت به قهوه***خانه***ها می***روند تا برای کار. اورهان پاموک نویسنده ترکیه***ای برنده نوبل ادبیات در اثر برجسته*** خود – نام من سرخ – از فضای جاری بر همین قهوه***خانه***ها بهره جسته؛ جایی که نقالان جمع می***شوند و قصه***های اساطیری نقل می***کنند؛ داستان***هایی که فصل***های کتاب را تشکیل می***دهند. قصه***ها اروتیک و کنایه***آمیزاند و دولت***مردان کشور را با ایما و اشاراتی نشانه می***روند. جای تعجب نیست که در قرن ۱۶ قهوه***خانه***های استانبول به دستور مقامات تعطیل می***شود؛ به این بهانه که مردم وقت زیادی در قهوه***خانه***ها تلف می***کنند و این از تقوا و فضیلت آن***ها کم می***کند!
قهوه***خانه***های ترکیه به***نوعی یادآور این حقیقت تاریخی***اند که چگونه آزادی و گفتمان زمانی در فرهنگ عثمانی شکوفا شد؛ شکوفایی***ای که دیری نپایید و توسط حاکمان استبدادی خیلی زود سرکوب شد. طرفه*** آن***که چندی پیش در سفر رئیس***جمهور عبدالله گل به انگلستان و دیدارش با ملکه٬ این دو در حالی درباره آینده اروپا صحبت می***کردند که مشغول نوشیدن قهوه ترک بودند. احتمالا گل داشته تجربیاتی از فنون کشورداری خود را با ملکه به اشتراک می***گذاشته: این***که چطور نخست***وزیرش – رجب طیب اردوغان – به***سرعت تبدیل به سمبل مقاومت در عرصه***ای جغرافیایی به پهنه فلسطین و مصر و سوریه شد و این***که چطور اقتصاد ترکیه در دوران رکود مالی توانست به رشد خود ادامه دهد؛ یا این***که چطور حتا یک بانک در ترکیه در اثر بحران یورو که دامن اروپا را گرفته بود ورشکست نشد.
سیاست***مردان نسل گذشته ترکیه عادتی مالوف در سر باز زدن از خواست***های عمومی مردم داشتند: آن***ها به تمسخر این خواست***ها را «حرف***های قهوه***خانه***ای» می***خواندند. اما به***نظر می***رسد منش اردوغان در استفاده از این به اصطلاح حرف***های قهوه***خانه***ای کارگشا بوده است: در طی دهه گذشته در سایه***ی دولتی سکولار و آمیزشی هوشمندانه از ارزش***های اسلامی و اروپایی٬ بازدهی اقتصاد ملی ترکیه سه برابر و متوسط درآمدها دو برابر شده است.
ترکیه مبدع دموکراسی نبوده و نشانه***های زیادی هست که نشان می***دهد مردم این کشور همچنان در پی بازتعریف و آزمایش این مدل حکومتی هستند. اما بدون شک قهوه***خانه***های ما – چه در استانبول و چه در لندن – نشست***گاه***های مناسبی***اند برای بحث و گفت***و***گو درباره آن؛ چنان که در طی ۵ قرن گذشته بوده***اند.
- See more at: http://icoff.ee/fa/دموکراسی-در-قهوه‌خانه/#sthash.5bxX5fx6.dpuf
صفا هراتیان در فرهنگ تاریخ قهوه
۴ آذر ۱۳۹۰ | 1,952 بار نمایش
کایا گنگ / گاردین
برگردان: صفا هراتیان
با ورود فرهنگ قهوه***نوشی به*** سبک ترک***ها به لندن٬ فرصتی برای گپ و گفت در باب فرهنگ و سیاست در قهوه***خانه***ها فراهم شد.
اولین قهوه***خانه***ها تقریبا ۵۰۰ سال پیش در استانبول پدید آمدند. اما به***جای ترک***ها٬ این آمریکایی***ها بودند که موفق شدند از این مفهوم٬ به یک مدل کسب***و***کار جهانی برسند. در حالی***که پیش***خدمت***های قهوه***خانه***های ترکی سرگرم سرو قهوه و قلیان با قیمت***های پایین به مشتریان خود بودند٬ آمریکایی***ها شروع به طراحی منوهای فاخر و جذب***کننده و دکورهای زیبا برای قهوه***خانه***های خود کردند٬ جایی که در آن می***توانستید روی کاناپه***های راحتی لم دهید و از اینترنت رایگان لذت ببرید. با این وجود، تَرک عادات قهوه***نوشی برای معتادان سنتی و وفادار قهوه ترک چون من تقریبا غیرممکن است: برای ما٬ حوری دریایی وسط لوگو (اشاره به لوگوی استارباکس) یادآور قهوه نامرغوب و مبل***های راحتی و شیک ا***ست؛ و همین، طعم ناب قهوه ترک را همیشه خواستنی نگه می***دارد.
در شعبه پیکادیلی حتا یک کتاب راهنما برای آن***هایی که چندان با آداب و روش***های آماده کردن و نوشیدن قهوه ترک آشنا نیستند پیدا می***شود. باید مراقب باشید در عین این***که از کف ضخیم روی قهوه لذت می***برید٬ حواس***تان به دُرد قهوه ته فنجان باشد. بسیاری آبی که به***طور سنتی در سینی در کنار فنجان قهوه سرو می***شود را بعد از قهوه می***نوشند. اما بنا به سنت٬ آب را باید پیش از قهوه نوشید تا کام را تازه و مرطوب کند.
تابستان سال گذشته وارد یکی از شعبات کافی***شاپ کاستا (Costa) در پیکادیلی شدم و متعجب بودم از آن***همه بی***توجهی که به مشتریان می***شد. مسلما برای برندهای قهوه به سبک آمریکایی این امری بدیهی***ست: سفارش مشتری را در کانتر بگیرید٬ لیوان قهوه را بدهید دست***ش و ولش کنید به امان خدا. اما وقتی سرهای فرو رفته در آی***پد***ها و آی***فون***ها را می***بینید٬ خیلی سخت نیست فهمیدن آن***که چه چیز ارزشمندی در این میان از دست رفته است: قهوه***خانه***های ترکی ممکن است کمی پرسروصداتر باشند٬ اما روح جمعی و حس معاشرتی در آن جاری***ست که در قهوه***خانه***های برندهای معروف یافت نمی***شود.
زمانی بهترین محل برای جمع شدن و گفت***وگو درباره مسائل روزمره برای جمعیت چند فرهنگی استانبول همین قهوه***خانه***ها بودند. امروزه نیز همچنان چنین است٬ مردم بیشتر برای گپ و گفت به قهوه***خانه***ها می***روند تا برای کار. اورهان پاموک نویسنده ترکیه***ای برنده نوبل ادبیات در اثر برجسته*** خود – نام من سرخ – از فضای جاری بر همین قهوه***خانه***ها بهره جسته؛ جایی که نقالان جمع می***شوند و قصه***های اساطیری نقل می***کنند؛ داستان***هایی که فصل***های کتاب را تشکیل می***دهند. قصه***ها اروتیک و کنایه***آمیزاند و دولت***مردان کشور را با ایما و اشاراتی نشانه می***روند. جای تعجب نیست که در قرن ۱۶ قهوه***خانه***های استانبول به دستور مقامات تعطیل می***شود؛ به این بهانه که مردم وقت زیادی در قهوه***خانه***ها تلف می***کنند و این از تقوا و فضیلت آن***ها کم می***کند!
قهوه***خانه***های ترکیه به***نوعی یادآور این حقیقت تاریخی***اند که چگونه آزادی و گفتمان زمانی در فرهنگ عثمانی شکوفا شد؛ شکوفایی***ای که دیری نپایید و توسط حاکمان استبدادی خیلی زود سرکوب شد. طرفه*** آن***که چندی پیش در سفر رئیس***جمهور عبدالله گل به انگلستان و دیدارش با ملکه٬ این دو در حالی درباره آینده اروپا صحبت می***کردند که مشغول نوشیدن قهوه ترک بودند. احتمالا گل داشته تجربیاتی از فنون کشورداری خود را با ملکه به اشتراک می***گذاشته: این***که چطور نخست***وزیرش – رجب طیب اردوغان – به***سرعت تبدیل به سمبل مقاومت در عرصه***ای جغرافیایی به پهنه فلسطین و مصر و سوریه شد و این***که چطور اقتصاد ترکیه در دوران رکود مالی توانست به رشد خود ادامه دهد؛ یا این***که چطور حتا یک بانک در ترکیه در اثر بحران یورو که دامن اروپا را گرفته بود ورشکست نشد.
سیاست***مردان نسل گذشته ترکیه عادتی مالوف در سر باز زدن از خواست***های عمومی مردم داشتند: آن***ها به تمسخر این خواست***ها را «حرف***های قهوه***خانه***ای» می***خواندند. اما به***نظر می***رسد منش اردوغان در استفاده از این به اصطلاح حرف***های قهوه***خانه***ای کارگشا بوده است: در طی دهه گذشته در سایه***ی دولتی سکولار و آمیزشی هوشمندانه از ارزش***های اسلامی و اروپایی٬ بازدهی اقتصاد ملی ترکیه سه برابر و متوسط درآمدها دو برابر شده است.
ترکیه مبدع دموکراسی نبوده و نشانه***های زیادی هست که نشان می***دهد مردم این کشور همچنان در پی بازتعریف و آزمایش این مدل حکومتی هستند. اما بدون شک قهوه***خانه***های ما – چه در استانبول و چه در لندن – نشست***گاه***های مناسبی***اند برای بحث و گفت***و***گو درباره آن؛ چنان که در طی ۵ قرن گذشته بوده***اند.
- See more at: http://icoff.ee/fa/دموکراسی-در-قهوه‌خانه/#sthash.5bxX5fx6.dpuf