View attachment 34614
امیر آقاحسینی بازیکن سابق فوتبال اهل ایران است. وی سابقه بازی در باشگاه فوتبال شاهین تهران را دارد.او سابقه ۵ بازی ملی نیز در کارنامه دارد.
ایشان سابقه مدال نقره در بازیهای آسیایی ۱۹۵۱ هندوستان را در کارنامه دارد .
آقای امیر آقاحسینی بعدها عضو هیات مدیره شاهین هم شد .
ایشان در طی سالهای ۱۹۴۸ الی ۱۹۵۵ عضو شاهین بودند و در سالهای ۱۹۵۱ الی ۱۹۵۲ هم عضو تیم ملی ایران بود .
امیر آقا***حسینی در پانزده سالگی گلر تیم***ملی شد! بچه گذر تقی***خان (پشت پارک***شهر فعلی) بود. در میدان***های پر از سنگلاخ سنگلج، دو***تا سنگ می***گذاشتند و حریم دروازه***شان را مشخص می***کردند. او خیلی از فنون دروازه***بانی را به طور «چشمی» آموخت. از بس به استیل و شیرجه و مدل مشت زدن گلر تهرانجوان نگاه کرد این ***آموزه***ها را به درون رگ***هایش فرو برد.
وقتی معرفی شد به دکتر اکرامی، از بس که کمرو و خجالتی بود بعد از دو سه جلسه تمرین در شاهین، دیگر نرفت. همه******اش*** می***رفت توی خاکی سنگلج و والیبال، بسکتبال و پینگ***پنگ می***زد اما خجالت می***کشید سر تمرین شاهین برود که پر از غول***های افسانه***ای بود.
یک روز چشم***تان بد نبیند کلاس هفتم بود و داشت در جشن آخر سال مدرسه، بسکتبال بازی می***کرد که یکهو دید یکی گوشش را گرفت: «چرا نمی******آیی تمرین؟» برگشت دید ***آقای دکتر اکرامی است! از خجالت آب شد و دیگر تمرین را ترک نکرد. ابتدا رفت تیم دسته سومی شاهین. وقتی در مسابقه حذفی، تیم دماوند (وابسته به شاهین) را بردند رفتند با تیم اصلی بازی کنند.
امیر آقا***حسینی آن روز نوزده (۱۹) تا گل خورد اما حتی بعد از گل نوزدهم حریف هم همچنان داشت عین شیر می***جنگید که بیشتر نخورد! بعد از این پاپس نگذاشتن بود که انتخابش کردند برای تیم شهباز (تیم دوم شاهین). تاریخ شفاهی فوتبال ایران نشان می***دهد که بهترین گلرهای ملی ما اتفاقا بعد از سوراخ سوراخ شدن دروازه***شان راه***شان را پیدا کرده و در آسمان لایتناهی رویا و امید، پرواز کرده***اند
امير آقا حسيني اولين عقاب فوتبال ماست، بزرگمردي که در نيمه نهايي بازي هاي آسيايي ۱۹۵۱ دهلي نو با مهار ضربه پنالتي ژاپني ها و درخشش فوق العاده برابر حريف، ايران را به فينال رقابت ها رساند. امير آقا حسيني اولين مصدوم جدي و معروف فوتبال ماست که به خاطر آسيب شديدي که ديد، متأسفانه ۵۰ درصد از بينايي يک چشم خود را از دست داد. آقا حسيني زودتر از حد انتظار فوتبال را ترک کرد و عرصه را به محمد بياتي و علي جعفر زاده سپرد . ایشان قبل از رسيدن به ۳۰ سالگي، فوتبال را به طور رسمي کنار گذاشت.
سبك دروازه***باني نوين در ايران با حضور او تثبيت شد . دوران اوج او در سال***هاي ۱۳۲۸ تا ۱۳۳۷ بود، اما او قبل از ۳۰ سالگي افت كرد و جايش را در شاهين به جمشيد محمدي، فاروق فتاحي، هادي طاووسي و ساير دروازه***بان***هاي جوان اين تيم داد.
قربان علی تاری در تیم ملی در بازیهای آسیایی هندوستان ذخیره وی بود
امیر آقاحسینی بازیکن سابق فوتبال اهل ایران است. وی سابقه بازی در باشگاه فوتبال شاهین تهران را دارد.او سابقه ۵ بازی ملی نیز در کارنامه دارد.
ایشان سابقه مدال نقره در بازیهای آسیایی ۱۹۵۱ هندوستان را در کارنامه دارد .
آقای امیر آقاحسینی بعدها عضو هیات مدیره شاهین هم شد .
ایشان در طی سالهای ۱۹۴۸ الی ۱۹۵۵ عضو شاهین بودند و در سالهای ۱۹۵۱ الی ۱۹۵۲ هم عضو تیم ملی ایران بود .
امیر آقا***حسینی در پانزده سالگی گلر تیم***ملی شد! بچه گذر تقی***خان (پشت پارک***شهر فعلی) بود. در میدان***های پر از سنگلاخ سنگلج، دو***تا سنگ می***گذاشتند و حریم دروازه***شان را مشخص می***کردند. او خیلی از فنون دروازه***بانی را به طور «چشمی» آموخت. از بس به استیل و شیرجه و مدل مشت زدن گلر تهرانجوان نگاه کرد این ***آموزه***ها را به درون رگ***هایش فرو برد.
وقتی معرفی شد به دکتر اکرامی، از بس که کمرو و خجالتی بود بعد از دو سه جلسه تمرین در شاهین، دیگر نرفت. همه******اش*** می***رفت توی خاکی سنگلج و والیبال، بسکتبال و پینگ***پنگ می***زد اما خجالت می***کشید سر تمرین شاهین برود که پر از غول***های افسانه***ای بود.
یک روز چشم***تان بد نبیند کلاس هفتم بود و داشت در جشن آخر سال مدرسه، بسکتبال بازی می***کرد که یکهو دید یکی گوشش را گرفت: «چرا نمی******آیی تمرین؟» برگشت دید ***آقای دکتر اکرامی است! از خجالت آب شد و دیگر تمرین را ترک نکرد. ابتدا رفت تیم دسته سومی شاهین. وقتی در مسابقه حذفی، تیم دماوند (وابسته به شاهین) را بردند رفتند با تیم اصلی بازی کنند.
امیر آقا***حسینی آن روز نوزده (۱۹) تا گل خورد اما حتی بعد از گل نوزدهم حریف هم همچنان داشت عین شیر می***جنگید که بیشتر نخورد! بعد از این پاپس نگذاشتن بود که انتخابش کردند برای تیم شهباز (تیم دوم شاهین). تاریخ شفاهی فوتبال ایران نشان می***دهد که بهترین گلرهای ملی ما اتفاقا بعد از سوراخ سوراخ شدن دروازه***شان راه***شان را پیدا کرده و در آسمان لایتناهی رویا و امید، پرواز کرده***اند
امير آقا حسيني اولين عقاب فوتبال ماست، بزرگمردي که در نيمه نهايي بازي هاي آسيايي ۱۹۵۱ دهلي نو با مهار ضربه پنالتي ژاپني ها و درخشش فوق العاده برابر حريف، ايران را به فينال رقابت ها رساند. امير آقا حسيني اولين مصدوم جدي و معروف فوتبال ماست که به خاطر آسيب شديدي که ديد، متأسفانه ۵۰ درصد از بينايي يک چشم خود را از دست داد. آقا حسيني زودتر از حد انتظار فوتبال را ترک کرد و عرصه را به محمد بياتي و علي جعفر زاده سپرد . ایشان قبل از رسيدن به ۳۰ سالگي، فوتبال را به طور رسمي کنار گذاشت.
سبك دروازه***باني نوين در ايران با حضور او تثبيت شد . دوران اوج او در سال***هاي ۱۳۲۸ تا ۱۳۳۷ بود، اما او قبل از ۳۰ سالگي افت كرد و جايش را در شاهين به جمشيد محمدي، فاروق فتاحي، هادي طاووسي و ساير دروازه***بان***هاي جوان اين تيم داد.
قربان علی تاری در تیم ملی در بازیهای آسیایی هندوستان ذخیره وی بود
I remember reading an interview from Agha Hoseini some 20 years ago claiming that he was the all time best keeper in Iran ! I have heard from my uncles who were footballers themselves that he was a very good keeper but I have a hard time believing he was the best ever specially when it was claimed by himself .
he was definitely better than Mirzapoor and Gholampoor but then who wasn't ?! but to claim to be better than Hejazi ....? that is a bit far stretched ,Aziz Asli also couldn't cope with this fact when he lost his spot to the young 18 years old Hejazi but I think Hejazi proved beyond doubt he was not only Iran best but Asia's best and one of top goalies in the world .
Imagine having Agha hoseini or Asli in goal against Holland ....the score line would not have been very respectable for us .
he was definitely better than Mirzapoor and Gholampoor but then who wasn't ?! but to claim to be better than Hejazi ....? that is a bit far stretched ,Aziz Asli also couldn't cope with this fact when he lost his spot to the young 18 years old Hejazi but I think Hejazi proved beyond doubt he was not only Iran best but Asia's best and one of top goalies in the world .
Imagine having Agha hoseini or Asli in goal against Holland ....the score line would not have been very respectable for us .
من هم همینطور فکر می***کنم.البته من در اون دوران نبودم،و نمیدونم که چه گلری بود.اما وقتی*** از عمویم سوال می***کنم،می***گوید تک بود.می***گوید اولین عقاب فوتبال ایران بود،و اولین بازیکنی بود که دروازبانی مدرن را بوجود آورد.ایشان می***گویند اون***قدر که حجازی برای شما عزیز بود،همونقدر هم آقا حسینی برای اون نسل جوان اون زمان عزیز بود.یکی*** از خاطرات جالبشان این بود که اکثر بازیهای اون زمان در ساعت ۳ بعد از ظهر ر انجام میشد،علتش هم این بود که استادیوم برق نداشت،و بازی که ۵ تمام میشد،هوا تقریبا تاریک میشد.روی همین اصل هم در اون زمان کلاه کاپی برای دروازبانی خیلی*** مًد بود.همهٔ دروازبانها این کلاه را داشتند،چرا که نور خورشید چشم اون***ها را میزد.وقتی*** که شاهین مسابقه داشت،مردم به استادیوم میآمدند تا فقط آقا حسینی را ببینند،بخصوص که بسیار شجاع بود،و هرگز از هیچی*** نمی***ترسید،سر همین موضوع نیز یک چشمش را از دست داد.وقتی*** در جدال با بازیکن تهران جوان روی پایش رفت،این بازیکن بجای اینکه توپ را بزند تخم چشم آقا حسینی را میزند که منجر به کوری از یک چشمش میشود،بعدها که عمل کرد توانست ۵۰%از قدرت اون چشم ناسالم را بدست بیاورد.اما جالب اینجا بود که با همان چشم ضرب دیده و خونی مالی*** شده به مسابقه ادامه داد،و هرچی*** بازیکنان شاهین اصرار میکردند که بابا برو بیمارستان اون گوش نمیداد،تا اینکه از شدت جراحت و خونریزی وسط میدان ghash می***کند،!!!! ۲ هفته بعد،همون تماشاگران دیدند که یک دروازبانی مثل آقا حسینی این بار با چشم باند پیچی*** شده در درون دروازه ایستاده،کمی*** که دقت میکنند می***بینند که خودش هست.خلاصه با یک چشم چنان گلری می***کند که فردای اون زمان،روزنامهٔ اطلاعات می***نویسد،آقا حسینی دروازبانی که یک چشمش را در دروازهٔ شاهین پنهان کرده بود .
می***گویند اگر آقا حسینی در تیم نبود اون بازی هیچ لذتی نداشت،تماشگران از ۳ ساعت مونده به مسابقه به استادیوم میومدند تا تمرین آقا حسینی را در زمین ببینند.روزی که ایران در نیمه نهایی با ژاپن مسابقه داشت،در حالیکه ایران ۷۵ دقیقه زیر فشار بود چنان عمل کرد که مربی*** ژاپنی اقرار کرد که گلر ایران در این مسابقه ۳ دست داشت.!!!جالب اینجا بود که او به مدافع تیم ایران میگفت نترسید حمله کنید من در دروازه هستم،می***گویند ژاپن ۵ بار تک به تک با آقا حسینی شد،۳ دفعهٔ آن را آقا حسینی مهار کرد،یک دفعهٔ آن توپ به خارج رفت،و آخرین بار مجبور شد پنالتی کند،جالب اینجا بود که آن پنالتی را هم مهار کرد و ایران را یک تنه به فینال بازیهای آسیا ۱۹۵۱ برد. در فینال با هندوستان افتاد،به همهٔ بازیکنان از جمله دفاع خود گفت به من کار ناداشته باشید،فقط حمله کنید،من از پس این هندیها بر می***آیم.البته ایران این بازی را ۱-۰ باخت،ولی*** او بار دیگر یک بازی خوبی*** را به نمایش گذشت.
البته که من معتقدم فرق بسیاری بین این دروازبان و حجازی هست.و همانطور که میدانید،فرق از زمین تا آسمان هست.به آقا حسینی لقب گربه سنگلچ داده بودند،برایش فرق نمیکرد،اینجا خاک هست،سنگ هست یا چمن،فقط شیرجه میزد،مثل گربه این بدن چاق و هرکولیش را انعطاف میداد،پایش یک ور دروازه را می***گرفت،و دستاش طرف دیگر.
حالا من یک دست خطی*** از امیر آقا حسینی را که در سال ۱۹۵۱ توسط او در زمین تمرین نوشته شده را تقدیم به دوستان عزیز می***کنم(۶۲ سال پیش)
نام خانوادگی: آقا حسینی
فرزند: حسن
سال تولد: 04/02/1310
سال عضویت در باشگاه: 1322
افتخارات بدست آمده با تیمهای باشگاه: جام حذفی، جام شاه پسند، باشگاههای تهران
نام تیم های باشگاه که در آن عضو بوده اید: تیم دماوند، تیم شهباز، تیم اصلی شاهین
پست بازی در تیم شاهین: دروازه بان (اولین دروازه بان تیم ملی ایران)
سال شروع عضویت در تیم اصلی باشگاه: 1324
سال پایان عضویت در تیم اصلی باشگاه: -
سال شروع عضویت در هیئت امناء: 1367
سال شروع عضویت در هیئت مدیره: 1388
سال شروع عضویت در تیم ملی: 1328
سال پایان عضویت در تیم ملی: 1338
پست بازی در تیم ملی: دروازه بان
لقب در تیم ملی: گربه
سمت اجرایی فعلی در باشگاه: عضو هیئت مدیره و معاون مدیر عامل
عزیزان این عکس متعلق به بازی بعد از پیکان و تاج هست که پیکان ۲-۰ تاج را شکست میدهد.ناصر حجازی آخرین نفر از سمت چپ می***باشد که نصف صورتش پیداست.این عکس متعلق به ۴۵ سال پیش یعنی*** ۱۳۴۸ هست.اولا که شما در عکس،محراب،بیوک و رضا وطنخواه،اصغر ادیبی،و بالاخره اونکه اون ته ایستاده نصرالله عبدللهی می***باشد را می***بینید.
اما از همه جالبتر عکس نفر اول نشست از راست می***باشد با کوت شلوار و کراوات،میدونید اون کیست؟ این هم یکی*** از همون ادمهایست که بعد از انقلاب،ریش گذشت و خلاصه از گیتار بیتلها،و ساز و آواز دست کشید،و یک شبه شد آدم حزب الهی دو آتیشه...
عزیزان،این هست فرق یک اسطوره بنام ناصر حجازی که خود را به پول.قدرت نفروخت، و امثال این آدمها و اگر چه،مربیگری تیم ملی*** را به دلش گذشتند ولی*** هرگز عوض نشد.راستی*** دوستان آیا حتا یک بار هم،ناصر خان را با ریش دیده***اید؟
picture of our legends in SainT.CATHRINE STREET IN MONTREAL.JUST Between McGill and place Des Arts metro(in front of e-Bay shopping CTR.).this picture belongs to 1976,in montreal olympic.
watch Ghassempour and roshan,Both are ready to score.Do you see guys,How they are agil to score?
in my opinion,roshan and ghassempour were 2 of the most talented players,we ever had had in our history.just look at our great midfielders,ghelich,parvin,ghassempour......
Last edited:
تیم ملی ایران در سال 1342.ازراست:پرویز دهداری(متوفی1371) عزیز اصلی(74ساله)محمدرنجبر(متوفی1383) مصطفی عرب (73ساله)منصورامیرآصفی(متوفی1388)حمیدجاسمیان(76ساله)همایون بهزادی(71ساله)غلامحسین نوریان(77ساله)محراب شاهرخی(متوفی1371)حمیدشیرزادگان(متوفی1386)کامبیز جمالی(متوفی1387) بازی 12/آبان/1342 لاهور پاکستان
این هم از همان لحظات حساسی بود که باید در تاریخ فوتبال ایران ثبت شود.بی*** شک،این مسابقه یعنی*** مسابقهٔ مرحلهٔ رفت ایران و استرالیا در ملبورن ۱۹۷۷،هیچ دست کمی*** از حماسه ۹۸ نداشت.چرا که ما در سال ۱۹۷۴،بازی را به استرالیا باخته بودیم،و این مسابقه یک مسابقهٔ انتقامی بود.اما با اینکه ایران در اوج قدرتش بود،ولی*** در نیمهٔ اول مسابقه،ایران خیلی*** با احتیاط بازی میکرد چرا که از این تیم ترس داشت و خاطرهٔ خوشی*** نداشت.هنوز گلهای جیمی رونی،آدریان الستن و بالاخره کاپیتان استرالیا در سال ۱۹۷۴،که ایران را ۳-۰ در هم کوبید بر تن*** یکا یک بازیکنان سنگینی*** میکرد.در حالی*** که که با احتیاط ایران بازی را شروع کرد،در اواخر نیمهٔ اول،عبدللهی یک خطای پنالتی را مرتکب شد.بازیکن استرالیا پشت توپ ایستاد،عجیب اینجا بود که ناصر حجازی،۴ سال پیش از بازی در همان دقیقه گٔل خرده بود که اکنون در همین زمان پنالتی باید نواخته میشد،و عجیب اینجا بود که گٔل اول استرالیا درست در اواخر نیمهٔ اول مسابقه به ایران زده شده بود و وقتی*** استرالیا به رختکن رفت،دارای آنچنان روحیه***ای شد،که ۲ تا دیگر به ما گٔل زد و آخر سر بازی را ۳-۰ برد.حال اگر این پنالتی گٔل میشد همون سناریو ۴ سال پیش بعید نبود تکرار شود،اما این پنالتی به اوت رفت،و آخر سر این ایران بود که بازی را ۱-۰ برد.
این همون لحظهٔ پنالتی است،شوت بازیکن استرالیا به اوت زده شد اگرچه که ناصر هم خوب مسیر توپ را شناخته است.راستی*** اگر این توپ گٔل میشد،ممکن بود که مسیر راهیابی به جام جهانی*** ۱۹۷۸،برای ایران هرگز فراهم نمی***شد.
