من و تو در گذر تندباد حادثه ها
هزار مرتبه اوج و حضیضها دیدیم
مپوش چشم امید از وطن که ما زین بیش
به عمر خویش چه ضد و نقیضها دیدیم
نگفتمت تنها مرو شب در کمین نشسته
سیمای آن آزاده را غم بر جبین نشسته
نگفتمت با من بیا تا سرزمین خورشید
که رنگ غم بر قامت این سرزمین نشسته
نگفتمت که ظلمت بر جاده ها نشسته
صد پیچ کاروان کش تا شهر ما نشسته
رفتی و به راه مانده ای
در شب سیاه مانده ای
آماده شو ای همسفر که بر خطر بار دگر پا بنهیم
به یکدگر بار دگر دست دل و یگانگیها بدهیم
همت کن و از عزم خود یاری طلب که پشت شب میشکند
که جلوهُ هلال ماه پلاس شب ز خانه بیرون فکند
کن رها بازوی در بند مرا
پای در بند دماوند مرا
خیز و چیره شو برخطر
فکر چاره کن همسفر
فریدون فره اندوز
هزار مرتبه اوج و حضیضها دیدیم
مپوش چشم امید از وطن که ما زین بیش
به عمر خویش چه ضد و نقیضها دیدیم
نگفتمت تنها مرو شب در کمین نشسته
سیمای آن آزاده را غم بر جبین نشسته
نگفتمت با من بیا تا سرزمین خورشید
که رنگ غم بر قامت این سرزمین نشسته
نگفتمت که ظلمت بر جاده ها نشسته
صد پیچ کاروان کش تا شهر ما نشسته
رفتی و به راه مانده ای
در شب سیاه مانده ای
آماده شو ای همسفر که بر خطر بار دگر پا بنهیم
به یکدگر بار دگر دست دل و یگانگیها بدهیم
همت کن و از عزم خود یاری طلب که پشت شب میشکند
که جلوهُ هلال ماه پلاس شب ز خانه بیرون فکند
کن رها بازوی در بند مرا
پای در بند دماوند مرا
خیز و چیره شو برخطر
فکر چاره کن همسفر
فریدون فره اندوز
