Iran Environmental Issues

[homaie]

بحران نشست زمین در بحرانی‌ترین دشت استان

بیش از یک سال از هشدارهای جدی کارشناسان درباره وضعیت فرونشست زمین در شهر یزد می‌گذرد، اما در این مدت اقدامی جز برگزاری جلسات نافرجام انجام نشده در حالیکه فرونشست ها افزایش داشته است.
به گزارش خبرنگار ایلنا از یزد، کاهش بارندگی، خشکسالی و استفاده بی‌رویه از منابع آب در استان یزد که رودخانه دائمی ندارد و هر سال سطح آب‌های زیرزمینی آن پایین‌تر می‌رود، حاصلی جز فرونشست زمین نداشته و در آینده نه چندان دور فروچاله‌ها، حیات را در این استان خواهند گرفت.
موضوع اما به اینجا ختم نمی‌شود و زیر پوست شهر جهانی یزد حفره‌های خالی ناشی از خشکسالی‌های مکرر و برداشت‌های بی رویه آب، خطر فرونشست را افزایش داده و این طور که مسئولان می‌گویند هر لحظه ممکن است حفره‌ای در نقاط مختلف ایجاد شود.
این نگرانی تا جایی پیش رفته که در نقاط مختلف شهر به وضوح شکستگی دیوارهای خانه مردم مشاهده می‌شود و حتی برخی خیابان‌ها بر اثر این پدیده اندکی نشست داشته‌اند.
خشکسالی های مکرر و برداشت‌های بی‌رویه آب عامل عمده فرونشست
محمدمهدی جوادیان زاده؛ مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای استان یزد در گفت دو گو با خبرنگار ایلنا با اشاره به چالش‌های ناشی از کاهش بارندگی و خشکسالی‌های مکرر یزد، برداشت‌های بی‌‌‌رویه از منابع آب زیرزمینی را عامل ایجاد فرونشست و فروچاله می‌داند.
وی با بیان اینکه استان یزد دارای ۱۹ دشت است که ۱۴ دشت آن ممنوعه و از این تعداد چهار دشت در حالت ممنوعه بحرانی هستند اضافه کرد: دشت بهادران، دشت چاهک، دشت یزد- اردکان و دشت ابرکوه از جمله این دشت‌ها هستند.
مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای استان یزد با بیان این که تأثیر زمین در اثر خشکسالی و برداشت‌های بی‌‌رویه در هر دشت متفاوت است، افزود: این تاثیر در دشت یزد-اردکان و دشت ابرکوه به صورت نشست زمین و ایجاد فروچاله خود را نشان داده و در برخی دیگر از دشت‌ها نیز شاهد شور شدن منابع آبی زیرزمینی هستیم.
وی بیان داشت: در دشت یزد-اردکان بیشتر شاهد فرونشست زمین یعنی ایجاد شق در زمین هستیم و در دشت ابرکوه نیز بیشتر فروچاله مشاهده می‌شود.
جوادیان‌زاده تصریح کرد: فرونشست به معنای ترک‌هایی که در سطح زمین ایجاد می‌شود و معمولاً در مساحت بزرگی اتفاق می‌افتد. اما فروچاله در مساحت کمتر و با سرعت بیشتری ایجاد می‌‌شود و از این حیث خطرناک‌‌تر است.
وی ادامه داد: بیشتر تعداد فروچاله‌های استان نزدیک به پنجاه مورد در دشت ابرکوه گزارش شده است و نشست زمین نیز بیشتر در دشت یزد-اردکان به ویژه در منطقه رستاق مشاهده می‌شود.
مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای استان، مهم‌ترین عامل بروز فرونشست و فروچاله را افت سطح آب‌های زیرزمینی در اثر کاهش بارندگی‌ها به عنوان عامل طبیعی و برداشت‌های بی‌‌رویه به عنوان عامل انسانی می‌داند و تصریح کرد: بهترین راهکار برای کاهش این پدیده‌های طبیعی، مدیریت مصرف آب و بهینه سازی مصارف در بخش‌های مختلف است.
بحران نشست زمین در بحرانی‌ترین دشت استان یزد
جواد منصوری؛ معاون حفاظت و بهره‌برداری شرکت آب منطقه‌ای یزد هم با اشاره به افزایش این پدیده در استان یزد به ایلنا، گفت: نرخ فرونشست سالانه زمین در دشت یزد-اردکان به ۱۴ سانتی‌متر رسیده است.
وی افزود: متوسط کسری مخزن سالانه در دشت بحرانی یزد-اردکان ۹۷ و ۵۲ صدم میلیون مترمکعب است و بیشینه نرخ فرونشست سالانه زمین در این دشت به ۱۴ سانتی متر رسیده و باعث کاهش کمی و کیفی آب‌های زیرزمینی شده است.
منصوری افزود: بیشترین مراکز صنعتی در دشت یزد-اردکان که مهمترین و حیاتی‌ترین دشت استان می‌باشد قرار دارد و از لحاظ منابع آبی و ظرفیت زیست محیطی در محدوده بحرانی قرار گرفته است.
وی ادامه داد: استان یزد بدلیل نداشتن آب‌های سطحی از معدود استان‌هایی است که اکثر برداشت‌ها از منابع آب زیرزمینی انجام می‌شود و روز به روز بر فروچاله‌های دشت‌های استان افزوده می‌شود.
معاون حفاظت و بهره‌برداری شرکت آب منطقه‌ای یزد گفت: شرکت آب منطقه‌ای برای نجات سفره‌های زیر‌ زمینی و حیات استان، اجرای طرح‌های احیاء و تعادل بخشی، تحویل حجمی وخاموشی چاه‌ها را به طور جدی دنبال کرده و امید است که با برنامه سازگاری با کم آبی نیز بتوانیم در مرحله اول این برنامه روند افت سطح آب‌های زیرزمینی را به صفر برسانیم.
منصوری به مجهز کردن چاه‌های کشاورزی و صنعتی به کنتور هوشمند اشاره کرد و گفت: تاکنون بیش از ۹۲ درصد از چاه‌های کشاورزی و ۶۵ درصد از چاه‌های صنعتی مجهز به کنتور هوشمند شده است.
وی به حفر چاه‌های غیرمجاز از سوی برخی افراد سودجو نیز اشاره کرد و گفت: از ابتدای امسال تاکنون بیش از ۲۸۰ شکایت در سامانه ۳۱۰۷۷ در مورد حفر چاه‌های غیرمجاز یا اضافه برداشت از چاه‌های مجاز ثبت و مورد بررسی قرار گرفته است.
معاون حفاظت و بهر‌ه‌برداری شرکت آب منطقه‌ای یزد لازمه اجرای طرح‌های حفاظت از منابع آب زیرزمینی را همکاری تمام دستگاه‌ها و مردم دانست و گفت: در واقع بحران کم آبی باید دغدغه همه مردم و مسئولان باشد تا با همکاری یکدیگر بتوانیم منابع آب زیرزمینی را حفظ کنیم.
اجرای طرح تحویل حجمی برای جلوگیری از برداشت های بی رویه
سیدعلی اوهب؛ رئیس گروه طرح احیا و تعادل بخشی شرکت آب منطقه‌ای نیز ضمن تشریح طرح تحویل حجمی و اجرای طرح احیا و تعادل بخشی از ابتدای آغاز این طرح‌ها در گفت و گو باخبرنگار ایلنا، عنوان کرد: هدف از تعریف این طرح‌ها جلوگیری از اضافه برداشت‌ها و برداشت‌های غیرمجاز بوده که نتایج آن در آینده متوجه بخش‌های مصرف کننده بویژه کشاورزان می‌شود.
وی افزود: اجرای سندسازگاری با کم آبی که کنترل اضافه برداشت‌ها در تمامی بخش‌های مصرف به صورت پلکانی است برای طرح احیاء و تعادل بخشی منابع آب زیرزمینی بوده و همکاری تمامی دستگاه‌های استان در تحقق اهداف این طرح الزامی است.
به گزارش ایلنا، خطر فرونشست در استان کویری یزد از میان دشت‌ها به شهر جهانی و بافت تاریخی رسیده اما کارشناسان از این حیث فرونشست استان را پرمخاطره می‌دانند که دامنه آن به درون مناطق شهری و جمعیتی و زیرساختی و تاسیساتی کشیده شده است. با این وضعیت بیم آن می‌رود که هر لحظه بخشی از بناهای تاریخی ثبت شده نیز با خطر ریزش مواجه باشند.
متأسفانه باوجود هشدارها درخصوص وضعیت فرونشست استان، برداشت بی‌رویه آب از منابع زیرزمینی ادامه دارد و هیچ مدیریت و کنترلی بر برداشت‌ها نیست، افت سطح آب ادامه دارد و تا زمانیکه منابع آب زیرزمینی مدیریت نشود این تنش‌ها ادامه خواهد یافت و سازه‌های تاریخی، ساختمان‌های عمومی، بیمارستان‌ها و مدارس و تأسیسات هم در معرض خطر است و بیشتر نیز می‌شود.

 

[homaie]

«مرگ تلخ پرندگان» برنده مسابقه عکاس محیط زیست

تصاویر برنده جایزه عکاس محیط زیست سال ۲۰۲۲ منتشر شد و برنده کلی این دوره از رقابت‌ها مهدی محبی پور با عکسی از مرگ تلخ پرندگان معرفی شد.
به گزارش فرارو، برنده جایزه کلی مهدی محبی پور عکاس ایرانی برای تصویر «مرگ تلخ پرندگان» که در سال ۲۰۲۱ گرفته شده است، پرندگانی را نشان می‌دهد که در تالاب میانکاله ایران به دلیل کمبود آب و آلودگی تلف شده اند. در این عکس کارگران محیط زیست در حال جمع آوری اجساد حیوانات برای جلوگیری از گسترش بیماری هستند.
این عکس تنها سه پرنده از هزاران پرنده‌ای را به تصویر می‌کشد که در تالاب میانکاله ایران به دلیل آلودگی و کمبود آب تلف شده اند و نشان دهنده تلاش محیط بانان برای جمع آوری اجساد برای جلوگیری از شیوع بیماری است. این عکس به دلیل تصویری سورئال از طبیعت دایره‌ای زندگی بین انسان‌ها و حیات وحش به عنوان عکس برنده انتخاب شد؛ و همچنین ترکیب قدرتمند آن از انتقال مسائل زیست محیطی واقعی که سیاره ما را تحت تاثیر قرار می‌دهد، در حالی که از رنگ‌های تند و متضاد برای ایجاد یک عکس بصری جذاب استفاده می‌کند.
مهدی محبی پور در واکنش به برنده شدن در این دوره از رقابت‌ها گفت: دنیا برنده این جایزه معتبر شده است، زیرا عکاسی از آب و هوا و نمایش آسیب‌های وارده، بزرگترین اولویت من در زندگی است. من می‌خواهم مردم در سراسر جهان از این رویداد غم انگیز مرگ پرندگان بدانند، زیرا اگر در سبک زندگی خود تجدید نظر نکنیم و مراقب کره زمین نباشیم، به زودی این اتفاق در کشور‌های دیگر رخ خواهد داد.
مسابقه عکاس محیط زیست اکنون در پانزدهمین سال خود است و به هدف خود برای نمایش برخی از الهام بخش‌ترین عکاسی محیطی جهان ادامه می‌دهد. هیئت داوران بین المللی بیش از ۳۰۰۰ تصویر از تقریبا ۱۶۰۰ عکاس دریافت کرد. ۱۱۷ منطقه مختلف در سراسر جهان با عکاسان از ۷ تا ۹۰ سال در این مسابقه شرکت کردند.
برای اولین بار در سال جاری، این مسابقه همچنین یک پنل اخلاقی را به منظور بهبود پاسخگویی و شفافیت در انتخاب عکس معرفی کرد. این برای ارائه راهنمایی در مورد قوانین مسابقه و همچنین بررسی هر عکسی که نگرانی‌های اخلاقی را ایجاد می‌کند طراحی شده است. هر عکسی که به نظر می‌رسید استاندارد‌های اخلاقی مسابقه را برآورده نمی‌کند توسط هیئت مورد بحث قرار می‌گرفت و از عکاسان درخواست می‌شد اطلاعات بیشتری را ارائه دهند تا هیئت تصمیم آگاهانه بگیرد.

 

[homaie]

Can Iran Overcome Its Water Bankruptcy?
It would be wrong to think that a system with such a history of crackdowns and human rights violations would prioritize the preservation of its water resources in its policymaking.

ran has faced mass water protests due to growing water shortages in several water-scarce provinces of the country, such as Isfahan, Fars, and Khuzestan, in recent years. These protests along with other significant appearances of the tensions, such as the catastrophic shrinkage of the hypersaline endorheic Lake Urmia, have been reflected in media outlets. The important point is that the protests did not happen in an isolation from the political and managerial sectors of the country. These all are the results of a chain of processes that led to a post-water crisis stage in Iran, known as water bankruptcy. Several factors have contributed to the current state of the water bankruptcy, including but not limited to:
1. An inefficient agricultural sector
2. The over-grazing of rangelands and forests
3. The multiplicity of governmental stakeholders
4. High population growth rates in the 1980s and 1990s
5. The absence of effective and efficient water pricing policies
6. Aggressive over-extraction of groundwater resources
7. Uneducated public stakeholders
8. The absence of a proactive management paradigm
9. Climate change natural climate variabilities, etc. as catalysts

Nevertheless, the aforementioned factors are all the consequences of the existing managerial system and not the root causes. We have observed considerable environmental changes and irreversible processes to water resources in Iran, which have made some of them highly likely impossible to return to their previous conditions. These include, but are not limited to, over-exploitation of groundwater, lakes and rivers drying up, extensive deforestation, an intensive level of air pollution in metropolitan areas, drought-induced dust storms, and flooding issues. Since there have been significant changes in the state of Iran’s environment and water, a fundamental question needs to be addressed: is there an essential need to change Iran’s current managerial approach to improve adaptation and resilience in the country’s water sector?

Iran is facing water bankruptcy, where the demands placed on the system exceed the country’s available inventory of water resources; hence, the communities and stakeholders’ expectations cannot be met. Overcoming this issue will require Iran to focus on reducing water consumption by adapting to the new condition of water resources (which was intensified due to water bankruptcy) and improving resilience ahead of any significant regime changes in water systems. In contrast, the current managerial system, which is based on increasing surface water and groundwater resources, will not solve the country’s problems. Moreover, it is unlikely that an adaptive and resilient system could be developed through the current managerial system in Iran. In fact, we cannot employ the existing management system to combat the existing problems because that very system “caused” those problems in the first place.

The main driver of Iran’s water bankruptcy is the absence of necessary structural components for the sustainable management of Iran’s water resources. Due to the shortcomings in Iran’s current water governance system and in consideration of other similar cases worldwide, the following five methods of governance improvements could help mitigate the impacts of water bankruptcy and improve adaptation to the current condition of water resources:
1. Democratic allocation of water through establishment of a democratic system
2. A non-ideological political system
3. Decentralized political governance
4. No significant conflicts of interest between agencies within the water sector
5. A diversified and redundant economy