Akhe rah peymayi sokoot ta key? What is the point of dragging people out and tell them not to chant or even form a mass?
Baba Khamenei to wet dreams khodesham fekr nemikard ke mardom bian biroon ama shoar nadan vase khodeshon begardan bad beran khonashon began are millioni boodim! Raftim ta sale bad.
I remember people were saying how IR is being so savage to the protesters or even detainees. Look around...Syrians are being bombed by helicopters and shelled by Tanks but they still do come out in big numbers. Same thing in Yemen, Bahrain, Libya,.. you name it.
Ama to Irane khodemon, jayi ke bare aval in rah peymayiha shoro shod in vaziat ro darim. Ya khabare dorogh chap mikonim ke areh kheyli omadan biroono bezano begir bood ina.
Hala man ke Iran nistam and I am not paying or living under the regime so anyway good luck to those who live in Iran. Hope they know what they are doing.
Baba Khamenei to wet dreams khodesham fekr nemikard ke mardom bian biroon ama shoar nadan vase khodeshon begardan bad beran khonashon began are millioni boodim! Raftim ta sale bad.
I remember people were saying how IR is being so savage to the protesters or even detainees. Look around...Syrians are being bombed by helicopters and shelled by Tanks but they still do come out in big numbers. Same thing in Yemen, Bahrain, Libya,.. you name it.
Ama to Irane khodemon, jayi ke bare aval in rah peymayiha shoro shod in vaziat ro darim. Ya khabare dorogh chap mikonim ke areh kheyli omadan biroono bezano begir bood ina.
Hala man ke Iran nistam and I am not paying or living under the regime so anyway good luck to those who live in Iran. Hope they know what they are doing.
Well looking Back at these 2 years, I say people do not want change badly. Yes most of the people do want change, however they do not want to pay for it. People in Syria want change and they are paying for it. If tomorrow government says no problem do the peaceful demonstration people will come out in Millions. We know this will never happens under this regime, so those who are waiting for that GOOD LUCK.
Everything in life one need to work hard at it and risk, but at the moment I say people are NOT ready to risk anything. They are some how happy with what they have, so they rather keep that than Risk anything. Once they get to the point of get out and risk means joneshoon be labeshoon resideh I just feel really bad for all the youngsters that get arrested, killed and tortured.
Everything in life one need to work hard at it and risk, but at the moment I say people are NOT ready to risk anything. They are some how happy with what they have, so they rather keep that than Risk anything. Once they get to the point of get out and risk means joneshoon be labeshoon resideh I just feel really bad for all the youngsters that get arrested, killed and tortured.
First of all lets remember all those who stood up to IR and fought for democracy and as a result lost their lives or ended up in jail, enduring barbaric tortures. Lets also remember all those activists, journalists, lawyers and… who fought IR and at the end had to choose between persecution & jail or to flee the homeland.
I personally believe 1388 elections and following events was the last chance/opportunity for peaceful transition to democracy.
Lessons learned:
1- IR is not reformable. Events of last two years should leave no illusions about that.
2- Clarity & unity in demand(s) & action along with uncompromising attitude are absolute must
3- Flexibility & consistency in tactics is crucial and plays determining role.
4- Exploitation of economic issues to the fullest instead of speaking in abstract & confusing language.
5- Closer link between people inside & Iranian Diaspora. There have been a deliberate attempt to drive an edge between these two groups by IR and for good reasons.
Consequently, Iranian Diaspora must play much bigger role and should become a reliable behind the front-line logistical help to the movement. Something it had failed to do in last 2.1/2 years IMO
I personally believe 1388 elections and following events was the last chance/opportunity for peaceful transition to democracy.
Lessons learned:
1- IR is not reformable. Events of last two years should leave no illusions about that.
2- Clarity & unity in demand(s) & action along with uncompromising attitude are absolute must
3- Flexibility & consistency in tactics is crucial and plays determining role.
4- Exploitation of economic issues to the fullest instead of speaking in abstract & confusing language.
5- Closer link between people inside & Iranian Diaspora. There have been a deliberate attempt to drive an edge between these two groups by IR and for good reasons.
Consequently, Iranian Diaspora must play much bigger role and should become a reliable behind the front-line logistical help to the movement. Something it had failed to do in last 2.1/2 years IMO
Also I have to say the majority of Iranians want regime change and not reform. Uprisings do ride on waves and momentum. The people were not acting scared immediately after the elections. The anger was real and even on Ashoora you could see people were out upset and not afraid of the police.
The problem is that Mousavi and Karoubi and the rest of the reformist camp just sucked the air out of this movement. Hate to say it but Mousavi chickened out. He did not want the regime to fall and when he saw things were getting out of control he sucked out the enthusiasm and unfortunately he paid for his mistakes and now is in jail.
Another problem is that Iranians do a lot of talking but they do not back it up. For instance I would surf sites like Balatarin and there people were like oh if they arrest Mousavi folan folan mikonim. Dar soorati ke tarafo dastgir kardan va ab ham az ab takon nakhord.
Same thing about today's protests. They were going crazy about oh my god lets go out and how this will be so huge. At the end nothing really materialized.
Also what was with the Allaho Akbar chants? Seriously how many of those who hurled those chants at night do even pray? Chera ma kari ro mikonim ke aslan behesh eteghad nadarim. Khob albate natijasham mishe ham chizi ke emroz darim.
The problem is that Mousavi and Karoubi and the rest of the reformist camp just sucked the air out of this movement. Hate to say it but Mousavi chickened out. He did not want the regime to fall and when he saw things were getting out of control he sucked out the enthusiasm and unfortunately he paid for his mistakes and now is in jail.
Another problem is that Iranians do a lot of talking but they do not back it up. For instance I would surf sites like Balatarin and there people were like oh if they arrest Mousavi folan folan mikonim. Dar soorati ke tarafo dastgir kardan va ab ham az ab takon nakhord.
Same thing about today's protests. They were going crazy about oh my god lets go out and how this will be so huge. At the end nothing really materialized.
Also what was with the Allaho Akbar chants? Seriously how many of those who hurled those chants at night do even pray? Chera ma kari ro mikonim ke aslan behesh eteghad nadarim. Khob albate natijasham mishe ham chizi ke emroz darim.
جنبش سبز؛ گذشته و آینده
تهران بیرو/ ترجمه از مردمک
عباس میلانی می گوید:«ایران امروز یک آتشفشان واقعی است که ممکن است هر لحظه فوران کند و جنبش سبز با خواست ایجاد تغییر در چارچوب قانون اساسی کنونی بعید است در صورت فوران بتواند نقش رهبری را ایفا کند.»
تهران بیرو در گفت وگویی با عباس میلانی، مدیر مطالعات ایران در دانشگاه استانفورد و نویسنده کتاب «افسانه شیطان بزرگ»، نظرات او را در باره جنبش سبز، خواست ها و تغییرات آن و چشم انداز آینده این حرکت و نیز شرایط کنونی سیاسی ایران جویا شده است که متن آن در پی می آید:
پرسش: جنبش سبز مخالف دو سال پیش به طور خودانگیخته سربرآورد تا نتایج انتخابات ریاست جمهوری مجادله انگیز را به چالش بکشد. اکنون این جنبش در چه شرایطی بسر می برد؟
میلانی: جنبش سبز در گذشته و در حال حاضر بخشی از جنبش دموکراتیک بزرگ تر و پایدارتر است. ظهور آن تنها در جرقه غیرمنتظره انتخابات ریاست جمهوری مجادله انگیز، خودانگیخته بود. برخی مشاهده گران خیلی پیشتر از تظاهرات ماه ژوئن، انفجار یک جنبش دموکراتیک را پیش بینی کرده بودند. اما تعداد شرکت کنندگان و نظم تظاهرات که تا سه میلیون نفر هم در تهران برآورد شده است تعجب همگان را برانگیخت.
اینک که دو سال از آن حرکت می گذرد، ادعاهای جنبش سبز حتی بیشتر اعتبار یافته است. خود حکومت اعتبار انتخابات 2009 را زیر سوال می برد و حدود صد عضو پارلمان ایران دادخواستی امضا کرده اند که از مسئولان میخواهد به اتهاماتی رسیدگی کنند که مبنی بر خرید نه میلیون رای با صرف هزینه میلیون ها دلار از سوی محمود احمدی نژاد و متحدانش است. ایران امروز یک آتشفشان واقعی است که ممکن است هر لحظه فوران کند. در عین حال جنبش سبز با خواست ایجاد تغییر در درون چارچوب قانون اساسی کنونی بعید است که در صورت فوران بتواند نقش رهبری را ایفا کند.
پرسش: خواسته های جنبش پس از دو سال چیست؟ آیا تغییری کرده است؟
میلانی: جنبش سبز در حال حاضر در حالت خواب زمستانی بسر می برد و منتظر فرصت دیگری است تا حضور خود را نشان دهد. تنها خواسته ای که توسط همه جناح های جنبش سبز و جنبش بزرگ تر دموکراتیک پذیرفته شده، آزادی همه زندانیان سیاسی به خصوص رهبران جنبش سبز است.
پرسش: آیا استراتژی ها یا تاکتیک های مخالفان از فوریه 2011 که زمان بازداشت خانگی دو رهبری بود که بیشتر مطرح بودند، یعنی مهدی کروبی و میرحسین موسوی، تغییری کرده است؟
میلانی: جنبش سبز در زمینه ایجاد بینشی استراتژیک که به اندازه کافی قوی و نمایانگر باشد دچار شکست شده است. این جنبش روی تاکتیک هایی تکیه کرد که عدم اثربخشی آن ها اثبات شده از جمله انتظار برای گرفتن مجوز در تظاهرات خیابانی و نیز اعمال مبارزه طلبانه گاه بگاهی که در طی آن تظاهرکنندگان مسالمت جو باید با اوباش و عوامل امنیتی روبرو شوند. این شکست استراتژیک با نبود رهبری سلسله مراتبی و رواج شبکه ای از رهبران درآمیخته است.
پرسش: آیا جنبش سبز با درنظرگرفتن بازداشت های سران رهبری و هزاران نفر از حامیان آن ها، هنوز هم ماندنی یا اثربخش هست؟ آیا این واقع بینانه است که فکر کنیم کروبی یا موسوی که هر دو نامزد انتخابات سال 2009 بودند خواهند توانست دوباره و بزودی جایگاه برجسته ای بدست آورند. در صورتی که پاسخ خیر است، چه کسی احتمالا رهبری بزرگ ترین دسته مخالف سیاسی را در ایران بعهده می گیرد؟
میلانی: جنبش سبز و حرکت دموکراسی بزرگ تر هیچ رهبر موثری که کار با او آغاز شود نداشت. موسوی و کروبی هر دو رهبران صوری بودند، ظروفی که خواسته های نوظهور جنبش دموکراتیک ایران را شکل دادند. هم ضعف و هم قدرت جنبش ناشی از طبیعت غیر ایدئولوژیک، غیر سلسله مراتبی، بدون خشونت و غیر خیالی بودن آن بوده است. این جنبش ریشه در خواسته ای ساده برای حیثیت و کار دارد، فرصت زندگی در قرن بیست و یکم و بدون آزار مداوم دولتی.
برای ایران، به عنوان یک کشور، روزهای ظهور ناجی سیاسی در شکل و شمایل یک ژنرال، روحانی یا یک گروه سیاسی دیکتاتور پایان یافته است. دلیل پرشکنجه، طولانی و پیچیده اما غیر قابل اجتناب بودن راه حرکت به سوی دموکراسی مربوط به بی اعتمادی ریشه دار کنونی از ناجی های قلابی است. اما بدون رهبری متمرکز نیز مدیریت تحولات، دشوار است.
پرسش: در ماه مه 2011 محمد خاتمی، رییس جمهور سابق، فراخوان یک گفت وگوی ملی در باره عفو را اعلام کرد. چگونه این سخنان خاتمی از سوی حکومت و مخالفان تعبیر شد؟ آیا او یا هر سیاستمدار مطرح قادر است بر شکاف سیاسی بزرگ موجود پل بزند؟
میلانی: سخنان محمد خاتمی با بی تفاوتی سرد دو طرف روبرو شد. طرفداران رهبری علی خامنه ای به رئیس جمهور سابق زخم زبان زدند چرا که او گفته بود مردم یا مخالفان بی عدالتی را تجربه کرده اند. مخالفان نیز آشکارا باور نداشتند که مردی که نیروهایش باعث ارعاب میلیون ها نفر شده بخشیده شود. سخنان خاتمی بیشتر به عنوان یک تلاش دن کیشوتی برای نجات حکومت دیده شد.
پرسش: با توجه به این که محافظه کاران حکومت را قبضه کرده اند آیا امیدی می رود که اصلاح طلبان در انتخابات پارلمانی ماه مارس واقعا انتخاب شوند؟ و آن انتخابات چه معنایی برای متحدان و آینده احمدی نژاد دارد؟
میلانی: اوضاع سیاسی ایران در حال حاضر دستخوش تحولاتی است. احمدی نژاد در طی چند ماه گذشته جسورانه در برابر رهبری ایستاده است در حالی که نیروهای وفادار به رهبر نیز با همان جسارت کوشیده اند منصوبان رییس جمهوری را منزوی، ضعیف و شرمسار کنند. آن ها اینک احمدی نژاد و هم مسلک های او را خط انحرافی می نامند و این به طور مسلم بزرگ ترین چالش در چند دهه حکومت اسلامی و قرن ها در تاریخ شیعه محسوب می شود.
بنابه گفته خود حکومت بخشی از جنگ کنونی در باره انتخابات آینده است که گروه احمدی نژاد امیدوار است آن را برباید. حملات پیاپی نیروهای وفادار به خامنه ای به احمدی نژاد این پرسش را پیش می کشد که آیا رئیس جمهور تا انتخابات آینده در مقام خود باقی خواهد ماند یا نه. سایه جنبش سبز هم چنان همراه حکومت باقی می ماند، اگرچه مرگ زودرس آن گزارش می شود.
تهران بیرو/ ترجمه از مردمک
عباس میلانی می گوید:«ایران امروز یک آتشفشان واقعی است که ممکن است هر لحظه فوران کند و جنبش سبز با خواست ایجاد تغییر در چارچوب قانون اساسی کنونی بعید است در صورت فوران بتواند نقش رهبری را ایفا کند.»
تهران بیرو در گفت وگویی با عباس میلانی، مدیر مطالعات ایران در دانشگاه استانفورد و نویسنده کتاب «افسانه شیطان بزرگ»، نظرات او را در باره جنبش سبز، خواست ها و تغییرات آن و چشم انداز آینده این حرکت و نیز شرایط کنونی سیاسی ایران جویا شده است که متن آن در پی می آید:
پرسش: جنبش سبز مخالف دو سال پیش به طور خودانگیخته سربرآورد تا نتایج انتخابات ریاست جمهوری مجادله انگیز را به چالش بکشد. اکنون این جنبش در چه شرایطی بسر می برد؟
میلانی: جنبش سبز در گذشته و در حال حاضر بخشی از جنبش دموکراتیک بزرگ تر و پایدارتر است. ظهور آن تنها در جرقه غیرمنتظره انتخابات ریاست جمهوری مجادله انگیز، خودانگیخته بود. برخی مشاهده گران خیلی پیشتر از تظاهرات ماه ژوئن، انفجار یک جنبش دموکراتیک را پیش بینی کرده بودند. اما تعداد شرکت کنندگان و نظم تظاهرات که تا سه میلیون نفر هم در تهران برآورد شده است تعجب همگان را برانگیخت.
اینک که دو سال از آن حرکت می گذرد، ادعاهای جنبش سبز حتی بیشتر اعتبار یافته است. خود حکومت اعتبار انتخابات 2009 را زیر سوال می برد و حدود صد عضو پارلمان ایران دادخواستی امضا کرده اند که از مسئولان میخواهد به اتهاماتی رسیدگی کنند که مبنی بر خرید نه میلیون رای با صرف هزینه میلیون ها دلار از سوی محمود احمدی نژاد و متحدانش است. ایران امروز یک آتشفشان واقعی است که ممکن است هر لحظه فوران کند. در عین حال جنبش سبز با خواست ایجاد تغییر در درون چارچوب قانون اساسی کنونی بعید است که در صورت فوران بتواند نقش رهبری را ایفا کند.
پرسش: خواسته های جنبش پس از دو سال چیست؟ آیا تغییری کرده است؟
میلانی: جنبش سبز در حال حاضر در حالت خواب زمستانی بسر می برد و منتظر فرصت دیگری است تا حضور خود را نشان دهد. تنها خواسته ای که توسط همه جناح های جنبش سبز و جنبش بزرگ تر دموکراتیک پذیرفته شده، آزادی همه زندانیان سیاسی به خصوص رهبران جنبش سبز است.
پرسش: آیا استراتژی ها یا تاکتیک های مخالفان از فوریه 2011 که زمان بازداشت خانگی دو رهبری بود که بیشتر مطرح بودند، یعنی مهدی کروبی و میرحسین موسوی، تغییری کرده است؟
میلانی: جنبش سبز در زمینه ایجاد بینشی استراتژیک که به اندازه کافی قوی و نمایانگر باشد دچار شکست شده است. این جنبش روی تاکتیک هایی تکیه کرد که عدم اثربخشی آن ها اثبات شده از جمله انتظار برای گرفتن مجوز در تظاهرات خیابانی و نیز اعمال مبارزه طلبانه گاه بگاهی که در طی آن تظاهرکنندگان مسالمت جو باید با اوباش و عوامل امنیتی روبرو شوند. این شکست استراتژیک با نبود رهبری سلسله مراتبی و رواج شبکه ای از رهبران درآمیخته است.
پرسش: آیا جنبش سبز با درنظرگرفتن بازداشت های سران رهبری و هزاران نفر از حامیان آن ها، هنوز هم ماندنی یا اثربخش هست؟ آیا این واقع بینانه است که فکر کنیم کروبی یا موسوی که هر دو نامزد انتخابات سال 2009 بودند خواهند توانست دوباره و بزودی جایگاه برجسته ای بدست آورند. در صورتی که پاسخ خیر است، چه کسی احتمالا رهبری بزرگ ترین دسته مخالف سیاسی را در ایران بعهده می گیرد؟
میلانی: جنبش سبز و حرکت دموکراسی بزرگ تر هیچ رهبر موثری که کار با او آغاز شود نداشت. موسوی و کروبی هر دو رهبران صوری بودند، ظروفی که خواسته های نوظهور جنبش دموکراتیک ایران را شکل دادند. هم ضعف و هم قدرت جنبش ناشی از طبیعت غیر ایدئولوژیک، غیر سلسله مراتبی، بدون خشونت و غیر خیالی بودن آن بوده است. این جنبش ریشه در خواسته ای ساده برای حیثیت و کار دارد، فرصت زندگی در قرن بیست و یکم و بدون آزار مداوم دولتی.
برای ایران، به عنوان یک کشور، روزهای ظهور ناجی سیاسی در شکل و شمایل یک ژنرال، روحانی یا یک گروه سیاسی دیکتاتور پایان یافته است. دلیل پرشکنجه، طولانی و پیچیده اما غیر قابل اجتناب بودن راه حرکت به سوی دموکراسی مربوط به بی اعتمادی ریشه دار کنونی از ناجی های قلابی است. اما بدون رهبری متمرکز نیز مدیریت تحولات، دشوار است.
پرسش: در ماه مه 2011 محمد خاتمی، رییس جمهور سابق، فراخوان یک گفت وگوی ملی در باره عفو را اعلام کرد. چگونه این سخنان خاتمی از سوی حکومت و مخالفان تعبیر شد؟ آیا او یا هر سیاستمدار مطرح قادر است بر شکاف سیاسی بزرگ موجود پل بزند؟
میلانی: سخنان محمد خاتمی با بی تفاوتی سرد دو طرف روبرو شد. طرفداران رهبری علی خامنه ای به رئیس جمهور سابق زخم زبان زدند چرا که او گفته بود مردم یا مخالفان بی عدالتی را تجربه کرده اند. مخالفان نیز آشکارا باور نداشتند که مردی که نیروهایش باعث ارعاب میلیون ها نفر شده بخشیده شود. سخنان خاتمی بیشتر به عنوان یک تلاش دن کیشوتی برای نجات حکومت دیده شد.
پرسش: با توجه به این که محافظه کاران حکومت را قبضه کرده اند آیا امیدی می رود که اصلاح طلبان در انتخابات پارلمانی ماه مارس واقعا انتخاب شوند؟ و آن انتخابات چه معنایی برای متحدان و آینده احمدی نژاد دارد؟
میلانی: اوضاع سیاسی ایران در حال حاضر دستخوش تحولاتی است. احمدی نژاد در طی چند ماه گذشته جسورانه در برابر رهبری ایستاده است در حالی که نیروهای وفادار به رهبر نیز با همان جسارت کوشیده اند منصوبان رییس جمهوری را منزوی، ضعیف و شرمسار کنند. آن ها اینک احمدی نژاد و هم مسلک های او را خط انحرافی می نامند و این به طور مسلم بزرگ ترین چالش در چند دهه حکومت اسلامی و قرن ها در تاریخ شیعه محسوب می شود.
بنابه گفته خود حکومت بخشی از جنگ کنونی در باره انتخابات آینده است که گروه احمدی نژاد امیدوار است آن را برباید. حملات پیاپی نیروهای وفادار به خامنه ای به احمدی نژاد این پرسش را پیش می کشد که آیا رئیس جمهور تا انتخابات آینده در مقام خود باقی خواهد ماند یا نه. سایه جنبش سبز هم چنان همراه حکومت باقی می ماند، اگرچه مرگ زودرس آن گزارش می شود.
Aside from the experiences of the past two years, the experiences of the past two months have also been very informative.
Egypt, Tunisia and Yemen dictators fell within a few weeks with just a few dozens casualties.
Syria and Libya have been fighting their armed protesters (and in case of Libya, the foreign forces) in full fledged civil war, killing hundreds upon hundreds, and Assad and Ghadhafi are still in power with no sign of collapsing yet.
Before suggesting armed uprising in Iran, Let's ponder which of the above two scenarios would have been more likely in Iran.
Egypt, Tunisia and Yemen dictators fell within a few weeks with just a few dozens casualties.
Syria and Libya have been fighting their armed protesters (and in case of Libya, the foreign forces) in full fledged civil war, killing hundreds upon hundreds, and Assad and Ghadhafi are still in power with no sign of collapsing yet.
Before suggesting armed uprising in Iran, Let's ponder which of the above two scenarios would have been more likely in Iran.
Strongly disagree, sir.
We Iranians have this unfortunate viewpoint that we're special and that IR is truly the worst and most cruel and that everyone else has it easy.
Egypt had roughly 400 dead and thousands in prison. Yemen has had double digit deaths on several days, and their death toll is well into the 100s, if not thousands. Even Bahrain which has a lower death count in terms of numbers, on a per capita basis is much worse than Iran in terms of the killings and incarceration.
Even Tunisia which was relatively quiet, was a result of years of 1980s IR style imprisonments and political thuggery.
We Iranians have this unfortunate viewpoint that we're special and that IR is truly the worst and most cruel and that everyone else has it easy.
Egypt had roughly 400 dead and thousands in prison. Yemen has had double digit deaths on several days, and their death toll is well into the 100s, if not thousands. Even Bahrain which has a lower death count in terms of numbers, on a per capita basis is much worse than Iran in terms of the killings and incarceration.
Even Tunisia which was relatively quiet, was a result of years of 1980s IR style imprisonments and political thuggery.
تجربه انوقت به دست می اید که اشتباهی رخ دهد و از ان اشتباه راه حل را در یابیم
در مورد جنبش سبز به نظر من اشتباهات زیادی وجود داشت
از جمله ان اشتباهات
جنبش نمی دانست چه می خواهد و هدف اساسی او چیست این یکی از دلایل موفق نشدن جنبش بود
جنبش نتوانست ملت را در زیر یک شعار گرد هم اورد
در حالی که برخی از طرفداران جنبش تنها با عملکرد جمهوری اسلامی مخالف بودند و جمهوری اسلامی را در اصل قبول داشتند
برخی دیگر نه تنها با جمهوری اسلامی موافق نبودند بلکه با کل اسلام ضدیت داشتند
البته نه به ان شکلی که در دوران خمینی کمونیست و مسلمان شانه به شانه علیه شاه شعار می دادند بلکه حتی شعارها متضاد بودند
رهبری
یکی از ضعفهای جنبش رهبری بود
یعنی اگر جنبش بدون رهبر می بود شاید بهتر از ان بود که رهبری مثل موسوی در راس ان قرار بگیرد
زیرا ان کاریزمای رهبریت را نداشت و همین باعث شد بعد از تظاهرات چند هزار نفری که در بدو تشکیل شدن جنبش رخ داد کم کم مردم از دور و بر او پراکنده شوند
پایه های مردمی
جنبش پایه های مردمی نداشت
هر چند که در قشر روشنفکر اکثریت را دارا بود و هست ولی در بین طبقه متوسط و ضعیف از اکثریت بر خوردار نبود و نیست
طرفدارای
برخی از گروهای منبوذ اینها وقتی از جنبش طرفداری کردند باعث شد رژیم دست روی این نقطه حساس بگذارد و جنبش را سرکوب کند
مانند مجاهدین خلق
افراط گرایان ضد مذهب
تجزیه طلبان
عاجز ماندن از برگذاری تظاهراتیی مستقل
جنبش نتوانست تظاهراتی مستقل برگذار کند یعنی بجز روزهایی که تظاهراتی به مناسبت های مختلف در تایید رژیم یا جشنی برگذار می شد
جنبش نمی توانست مردم را به خیابانها بکشاند
و مهمترین عامل
طرفداران جنبش حاضر به دادن تاوان سنگین برای یک یک انقلاب نبودند
اکثریت طرفداران جنبش از طبقه مرفه یا متوسط بودند
وقتی شکم سیر باشد اکثریت حاضر نیستند به خاطر چیز دیگری جانشان را از دست بدهند
همچنین فراموش نشود که چند ملیون ناراضی در خارج از ایران بسر می برند و این عده عملا نمی توانند تاثیر زیادی در خیابانهای تهران و دیگر شهرهای ایران داشته باشند
در عرض یک ماه بیش از سیصد یمنی تنها در خیابانهای صنعا کشته شدند
در سوریه دها نفر در شهرهایی که جمعیت ان یک صدم جمعیت تهران نیست کشته شدند
و مردم جلوی تانک و هلیکوپتر فریاد مرگ بر حافظ اسد سر می دهند
در صورتی که در تهران 15 ملیونی طرفداران جنبش از جلوی موتور سوارانی که اسلحه سرد هم داشتند می گرختند
به این شکل انقلابی نخواهد شد
یک انقلاب احتیاج به عزمی راسخ مردمی از جان گذشته و اکثریت نا راضی دارد
والا توی پارک قدم زدن و از بسیجی فیلم گرفتن و در یو تیوب پخش کردن و زیرا ان فحش خامنه ای و احمدی نوشتن انقلابی به وجود نخواهد اورد
بله جانم
در مورد جنبش سبز به نظر من اشتباهات زیادی وجود داشت
از جمله ان اشتباهات
جنبش نمی دانست چه می خواهد و هدف اساسی او چیست این یکی از دلایل موفق نشدن جنبش بود
جنبش نتوانست ملت را در زیر یک شعار گرد هم اورد
در حالی که برخی از طرفداران جنبش تنها با عملکرد جمهوری اسلامی مخالف بودند و جمهوری اسلامی را در اصل قبول داشتند
برخی دیگر نه تنها با جمهوری اسلامی موافق نبودند بلکه با کل اسلام ضدیت داشتند
البته نه به ان شکلی که در دوران خمینی کمونیست و مسلمان شانه به شانه علیه شاه شعار می دادند بلکه حتی شعارها متضاد بودند
رهبری
یکی از ضعفهای جنبش رهبری بود
یعنی اگر جنبش بدون رهبر می بود شاید بهتر از ان بود که رهبری مثل موسوی در راس ان قرار بگیرد
زیرا ان کاریزمای رهبریت را نداشت و همین باعث شد بعد از تظاهرات چند هزار نفری که در بدو تشکیل شدن جنبش رخ داد کم کم مردم از دور و بر او پراکنده شوند
پایه های مردمی
جنبش پایه های مردمی نداشت
هر چند که در قشر روشنفکر اکثریت را دارا بود و هست ولی در بین طبقه متوسط و ضعیف از اکثریت بر خوردار نبود و نیست
طرفدارای
برخی از گروهای منبوذ اینها وقتی از جنبش طرفداری کردند باعث شد رژیم دست روی این نقطه حساس بگذارد و جنبش را سرکوب کند
مانند مجاهدین خلق
افراط گرایان ضد مذهب
تجزیه طلبان
عاجز ماندن از برگذاری تظاهراتیی مستقل
جنبش نتوانست تظاهراتی مستقل برگذار کند یعنی بجز روزهایی که تظاهراتی به مناسبت های مختلف در تایید رژیم یا جشنی برگذار می شد
جنبش نمی توانست مردم را به خیابانها بکشاند
و مهمترین عامل
طرفداران جنبش حاضر به دادن تاوان سنگین برای یک یک انقلاب نبودند
اکثریت طرفداران جنبش از طبقه مرفه یا متوسط بودند
وقتی شکم سیر باشد اکثریت حاضر نیستند به خاطر چیز دیگری جانشان را از دست بدهند
همچنین فراموش نشود که چند ملیون ناراضی در خارج از ایران بسر می برند و این عده عملا نمی توانند تاثیر زیادی در خیابانهای تهران و دیگر شهرهای ایران داشته باشند
در عرض یک ماه بیش از سیصد یمنی تنها در خیابانهای صنعا کشته شدند
در سوریه دها نفر در شهرهایی که جمعیت ان یک صدم جمعیت تهران نیست کشته شدند
و مردم جلوی تانک و هلیکوپتر فریاد مرگ بر حافظ اسد سر می دهند
در صورتی که در تهران 15 ملیونی طرفداران جنبش از جلوی موتور سوارانی که اسلحه سرد هم داشتند می گرختند
به این شکل انقلابی نخواهد شد
یک انقلاب احتیاج به عزمی راسخ مردمی از جان گذشته و اکثریت نا راضی دارد
والا توی پارک قدم زدن و از بسیجی فیلم گرفتن و در یو تیوب پخش کردن و زیرا ان فحش خامنه ای و احمدی نوشتن انقلابی به وجود نخواهد اورد
بله جانم
Next time listen to me.
If people were not encouraged to participate in the elections (as I advised) then the outcome of the election would have been the same but the turnout would have been much much lower.
If people had not gotten to the streets in support of Mousavi and the "green movement" (as I advised) then the core of Green movement would have remained viable while the current internal battle between Ahmadinejad/Mashaei and the conservatives would have played out and then the Green movement could have used the next election to take over the government and then fighting a much weakened system from inside. But as it stands the Green movement and most if not all of its political leaders are marginalized and dead for all practical purposes.
As I said before, in tazeh doran e khosh e iran va shomast. A day will come soon when you'll be saying 100 rahmat beh Ahmadinejad. And then you'll be posting another thread about what you've learned in the past decade. LOL
If people were not encouraged to participate in the elections (as I advised) then the outcome of the election would have been the same but the turnout would have been much much lower.
If people had not gotten to the streets in support of Mousavi and the "green movement" (as I advised) then the core of Green movement would have remained viable while the current internal battle between Ahmadinejad/Mashaei and the conservatives would have played out and then the Green movement could have used the next election to take over the government and then fighting a much weakened system from inside. But as it stands the Green movement and most if not all of its political leaders are marginalized and dead for all practical purposes.
As I said before, in tazeh doran e khosh e iran va shomast. A day will come soon when you'll be saying 100 rahmat beh Ahmadinejad. And then you'll be posting another thread about what you've learned in the past decade. LOL
Things we have learned:
- People who make comparison between the situation in Iran and the Arab spring have no clue what they face in IR regime (see deerouz's post above).
- People have learned from 1357. This is a nation that has had its revolution, that has given its blood, and has learned the futility of it.
- Waves that IR has faced have grown by orders of magnitude at each interval from 2 khordad to 18 tir to 22 khordad. They won't be able to stand the next one though no one knows when that will happen.
- People who make comparison between the situation in Iran and the Arab spring have no clue what they face in IR regime (see deerouz's post above).
- People have learned from 1357. This is a nation that has had its revolution, that has given its blood, and has learned the futility of it.
- Waves that IR has faced have grown by orders of magnitude at each interval from 2 khordad to 18 tir to 22 khordad. They won't be able to stand the next one though no one knows when that will happen.
In my view Egypt, Bahrain, Yemen and specially Syria treated their demonstrators far far worse than IR did.
This is not to say that IR is not capable of being as mean and as violent as these Arabs and even Syria. It's just that in Iran people stopped demonstrating. I also say this: if Iranians took to the streets when they had the momentum the regime would have crumbled. They could have but they stopped.
This is not to say that IR is not capable of being as mean and as violent as these Arabs and even Syria. It's just that in Iran people stopped demonstrating. I also say this: if Iranians took to the streets when they had the momentum the regime would have crumbled. They could have but they stopped.
great point guys..so true..
Not Egypt Behrouz jan but Bahrain and specially Syria govt are def more vigorous in killing masses of their ppl. but Syria is using the exact tactics IR was using against our ppl: dispersing protesters using chains and gunshot, using trucks-minivans to step on civilians and kill them. these are exact tactics that IR have taught their allies.
The difference is bc Iran's protests didnt last as long as Syrians, we didnt witness as many civilian casualties. but of course IR kill secretly too. We've had more capital punishment, and direct/indirect murder of our protesters(in prisons) in post-election than ever before in our history..According to Human Rights group.
GOLD..just gold..
Thats very true actually. but at the same time, during Green movement and recent comments by reformist leaders inside and outside the country completely exposed IR's reformists to ppl that they were wrong to rely on them as alternatives to current govt. that IR is not reformable and even current so called "reformists" dont think/act much differently than AN. All of them obey Khamenei at all times and believe in having "Supreme leader" and "Islamic republic" concept and constitution..
so in a sense, Im glad the whole Election turn out and its aftermath happened, bc for one thing proved to all of us that "Reformist", "Progressive", x,y, parties in IR are all the same.Just sound different. our ppl realized their choice is now either accept IR as it is, or fight for regime change.
Not Egypt Behrouz jan but Bahrain and specially Syria govt are def more vigorous in killing masses of their ppl. but Syria is using the exact tactics IR was using against our ppl: dispersing protesters using chains and gunshot, using trucks-minivans to step on civilians and kill them. these are exact tactics that IR have taught their allies.
The difference is bc Iran's protests didnt last as long as Syrians, we didnt witness as many civilian casualties. but of course IR kill secretly too. We've had more capital punishment, and direct/indirect murder of our protesters(in prisons) in post-election than ever before in our history..According to Human Rights group.
GOLD..just gold..
Thats very true actually. but at the same time, during Green movement and recent comments by reformist leaders inside and outside the country completely exposed IR's reformists to ppl that they were wrong to rely on them as alternatives to current govt. that IR is not reformable and even current so called "reformists" dont think/act much differently than AN. All of them obey Khamenei at all times and believe in having "Supreme leader" and "Islamic republic" concept and constitution..
so in a sense, Im glad the whole Election turn out and its aftermath happened, bc for one thing proved to all of us that "Reformist", "Progressive", x,y, parties in IR are all the same.Just sound different. our ppl realized their choice is now either accept IR as it is, or fight for regime change.