Predict who will the next president of IRI?

[Simply Ken]

In alphabetical order among the top 3 candidates:

1) Moin
2) Qalibaf
3) Rafsanjani
4) Other

My prediction for whatever it is worth:

1st Round:

a) Turnout: 55% (some polls show much higher likely turnout, but I will stick with my earlier prediction of 55%)
b) No one would win over 50%, forcing a runoff
c) Top 2 will be Rafsanjani and Qalibaf in the first round

2nd Round:

a) Turnout: 45%
b) Winner: Qalibaf (55%) v. Rafsanjani (45%)

One final point. Iran's elections are difficult to predict, and even the polls show the numbers are fluid and the race is very close. The voters could pull of a surprise, and while my predictions are based on the polls I have seen, somehow I wouldn't be shocked if come election day we have a winner even in the first round. There are a lot of "soft votes" and "undecided" voters and if turnout is high (one poll by IRIB predicts a very high turnout in the 70% range), we might end up with a real surprise.

 

[deerouz]

Thank god IMHO this is an impossible scenario!

 

[Simply Ken]

Thank god that IMHO is an impossible scenario!

What is an "impossible" scenario?

 

[MohammadLin]

If 55% showup there is NO WAY on EARTH Qalibaf will win! Out of question!

 

[deerouz]

What is an "impossible" scenario?

The scenario of Ghalibaf winning the presidency...

Dear Ken, if you think the result of this vote would depend on people's opinion of the candidates, you are clearly not familiar with the nuts and bolts of politics in the Islamic Republic of Iran.

Rafsanjani and either Moein or Larijani will probably make it to the second round, and Rafsanjani will win it.

 

[Bijans]

Moein!

But I don't know...people have let us down before.. so it might be rafsanjani!

I would not have voted if I was living Iran..!!

Bijan

 

[deerouz]

Just a note:

The poll is not about who you WANT to win teh presidency, but who you PREDICT will win.

 

[biAzar]

I'm hoping that Ken's prediction on khalibaf is as good as his hopes of mayeli kohan in leading our team to an Olympic Medal last time around

Deerouz, nothing is impossible. You would be surprised what couple more of bomb scares may do.

the scenario of ghaibaf/raf going to the second round was predicted and pushed before moin was let in. Right wing and militarists still hope that the choice will be between those two. The amount of money that these two campaign are spending is not comparable with moin, considering all the obstacles that moin people had to face in getting their word across in TV , media and even town meetings.

 

[Giorgio Armani]

what vote? what 55% turn-out? what election? what are you talking about?

 

[Bache Tehroon]

From the news I've read and the feedback I'm getting from different sources, I believe our nation will let us down big-time by voting for Haft-sag-jaani.

 

[Simply Ken]

Just a note:

The poll is not about who you WANT to win teh presidency, but who you PREDICT will win.

Exactly!

My predictions are based on the numbers, and as I said they are fluid and within reason, certain things are possible.

Overall, however, here is what I believe:

1) If turnout is under 60%, Moin's chances are poor. Moin needs a turnout of above 70% to win.

2) That while the "conservative block" is split right now between 4 candidates, they represent roughly 35% of the votes. If Qalibaf makes the runoff, in a low turnout, that 35% is a much higher proportion of those who might end up voting in the second round.

One final note. I am still undecided who I want to see win! I am pulled by different considerations in different directions. However, if you don't want Qalibaf to win, and instead prefer Moin, make sure people vote. There is no chance of Moin winning in a low turnout, since the conservative block is the one that will turnout no matter what.

 

[Iranpaak]

From what I hear and read, it will be a close race between Rafsanjani and Moein. The higher turnout would favor Moein.

 

[Ali(ISP)]

i expect moeen and rafsanjani are going to the 2nd round.

ghalibaf was one of the front runners at the begining, but the chances of him winning is going down by the day.

you guys should read this article about 's second 2 khordad'.
its not bad at all.



مدير کيهان شکست تندروها را پذیرفت

​

آيا دوم خردادی ديگر در راه است؟

​

۲۴ خرداد ۱۳۸۴

کارشناسان معتقدند اين که بعد از آشکار شدن توجه جوانان و بالارفتن امکان پيروزی اصلاح طلبان، خشونت های سازمان داده شده شدت گرفته نشان می دهد که پيروزی معين نزديک است.

با بالاگرفتن توجه مردم به انتخابات، جناح راست از حمله به هاشمی دست برداشته و متوجه دکتر معين شده است

چهار روز مانده به برگزاری نهمين انتخابات رياست جمهوری ايران، در زمانی که خشونت های گروه های فشار سازمان دهی شده شدت گرفته و انفجارهای داخلی در چند شهر نگرانی هائی در ميان مردم ايجاد کرده است نوشته و گفته هواداران جناح های راست افراطی نشان می دهد که آن ها از پيروزی در انتخابات مايوس شده و احتمال می دهند با دوم خردادی ديگر ناگزير به عقب نشينی باز هم بيش تر از مواضع خود باشند. آخرين تحول در اين مورد قبول شکست توسط حسين شريعتمداری مدير روزنامه کيهان است که نوشته ديگر کاری از دستی ساخته نيست.

يک کارشناس مسائل سياسی که خواست تا نامش محفوظ بماند در گفتگوئی با "روز" يادآوری کرد که چهار ماه پيش حسين شريعتمداری از زبان گروه های افراطی راست از تصميم سازان کشور خواست که به همان آرای حداقلی به دست آمده در انتخابات مجلس هفتم اکتفا کنند و فرصت دهند که اين گروه با همان حداقل امور اجرائی را در دست بگيرند و حاکميت را يکدست کنند. پيشنهادی که عملا با حضور هاشمی رفسنجانی در صحنه انتخابات ناشنيده ماند و در مقابل جناح راست افراطی امکان يافت که تمامی تلاش خود را معطوف به پيروزی در انتخابات کنند و از هر وسيله ای سود بجويند.

فشارهای خارجی

دکتر نادر پيراسته استاد علوم سياسی دانشگاه معتقدست فشار و شرايط حاد بين المللی و تهديد مستقيم آمريکا به دخالت نظامی در ايران – که پيام آن توسط کشورهای اروپائی به تهران رسيد – مانع از آن بود که سران نظام جمهوری اسلامی بتوانند نهمين انتخابات رياست جمهوری را همانند انتخابات مجلس هفتم برگزار کنند. اما در عين حال کسی گمان نداشت که اصلاح طلبان بتوانند بر دلسردی عمومی فايق آيند و جمعيت لازم را برای دادن رای به پای صندوق های رای بکشانند.

بررسی رفتار نامزدهای انتخاباتی جناح راست و امکانات وسيعی که در اختيار آن ها گذاشته شد نشان می دهد که به ويژه دو کانديدای نزديک به افراطيون راست با تدارک نظرسنجی های گسترده به اين نتيجه رسيدند که خواهند توانست با چهره ای ديگر وارد صحنه انتخابات شوند و جوانان و زنان را به عنوان دو گروه تعيين کننده هدف قرار دهند. به گفته آرش کمانگير روزنامه نويس ايرانی مقيم کانادا از آن پس جناح راست به جای سياست چراغ های خاموش که آن ها را در انتخابات شوراها و مجلس هفتم به پيروزی رسانده بود به سياست چراغ های تزئين شده رو آوردند که موفق ترين نماينده اش باقر قاليباف فرمانده سابق پليس ايران بود که به سرعت از صف تندروهای سپاه پاسداران به تکنوکرات های ميانه رو لشکر کشيد و در آستانه انتخابات با از تن به در آوردن لباس نظامی و حمايت فرزند يکی از مقامات عالی و يک ستاد تبليغاتی پرخرج و مدرن در صحنه خودنمائی کند.

بررسی حوادثی که در دو ماه گذشته در صحنه انتخابات رخ داد نشان می دهد که پايداری مردم در تحريم انتخابات – که نشانه های آن در نظرسنجی ها آشکار شده بود - تصميم گيرندگان جمهوری اسلامی را ناگزير کرد که به نامزد اصلی اصلاح طلبان امکان دهند با همه استقامتی که در بيان نظرات خود نشان داده بود از سد شورای نگهبان بگذرد و با خواست و تائيد ديگر اصلاح طلبان برنامه های اصلاحات سياسی خود را با قدرت بيش تری مطرح کند.

تشکيل جبهه فراگير دموکراسی که عملا به معنای همکاری و ائتلاف با نيروهای ملی – مذهبی و نهضت آزادی بود بزرگ ترين گامی بود که برای نشان دادن تفاوت دومين نامزد اصلاحات – بعد از محمد خاتمی – برداشته شد. از همان زمان بود که رسانه های جهانی هم نگاه خود را از هاشمی رفسنجانی به عنوان تنها گزينه عملگرا در انتخابات برداشتند و متوجه مصطفی معين کردند که علاوه بر برنامه های اعلام شده محمد خاتمی به صراحت از لزوم مذاکره با آمريکا و تجديد نظر در حمايت از گروه های تندرو فلسطينی سخن گويد. ديدار هفته گذشته سفيران اروپائی با مصطفی معين تحولی را در نگاه اروپائی ها نشان داد.

تبليغات بدون اسلام

يک کارشناس مسائل تبليغاتی معتقدست مهم ترين تحول در اين دور انتخابات ناپديد شدن شعار های انقلابی و اسلامگرائی و خارج شدن روحانيون و مراجع تقليد از صحنه حمايت ها و تائيد ها بود. کاری که سرانجام و ديرتر از بقيه هاشمی رفسنجانی نامزد مورد تائيد روحانيون مبارز را هم واداشت تا به قيمت انتقاد سنت گرايان و بخشی از روحانيون به برنامه ريزی برای جلب جوانان و زنان بپردازد و از جمله به صراحت اعلام دارد که ايران راهی جز دموکراسی ندارد و هر کس رييس جمهور شود ناگزير به پيمودن همين مسيرست.

اين تحولات به ويژه از آن رو اهميت دارد که نشان می دهد تا چه اندازه برنامه محافظه کاران با شکست روبرو شده است. تنها سه ماه پيش بود که حداد عادل و مهدی چمران روسای محافظه کار مجلس هفتم و شورای شهر تهران در اجتماع مسجديان با تاکيد بر اين که پيروزی های خود را مديون مساجد هستند از ائمه جمعه و متوليان مساجد خواستند که در انتخابات رياست جمهوری هم به همان روش باعث پيروزی ياران خود باشند. حداد عادل در اين راه تا آن جا رفت که مسجدها را حزب جناح راست خواند. اما در گذر اين مدت به نوشته روزنامه شرق جائی که خبری در آن نيست مسجدها و تکيه هاست و به نوشته روزنامه جمهوری اسلامی ستاد های انتخاباتی با موسيقی زنده پاپ به جلب رای پرداخته و نامزدها راهی تخت جمشيد شده اند تا نشان دهند که هيچ نسبتی با اسلامگرايان ندارند.

همزمان با دور تازه تحولات که بعد از اعلام نظر شورای نگهبان و رد صلاحيت مصطفی معين و حضور وی با دستور آيت الله خامنه ای آغاز شد، جوانان و زنانی که در ابتدا توجهی به تبليغات و رفتارهای حساب شده قاليباف نشان می دادند آرام آرام متوجه تفاوت ها شدند و همزمان شور و شوق تازه ای در صحنه پيدا شد.

اعلام تسليم

حاصل آن که حسين شريعتمداری که تا هفته گذشته از پيروزی حتمی جناح راست می گفت و با شدت و حدت وانمود می کرد اين پيروزی حتمی است روز دوشنبه در سرمقاله کيهان اعتراف کرد که معين و هاشمی پيشتازند و جبهه جناح راست به گفته وی به علت تشتت بازی را باخته است. شريعتمداری با اين حال به عنوان پيشنهاد لحظه آخر سازکاری برای تحول نشان داد. به عقيده وی اگر محسن رضائی و احمدی نژاد به نفع نامزد اصلح از صحنه خارج شوند و قاليباف و علی لاريجانی هم به توافق برسند که قاليباف معاون اول رياست جمهوری شود هنوز امکان پيروزی هست.

پاسخ اين سازکار را مصطفی تاج زاده به عهده گرفت که در گفتگوئی تاکيد کرد که شک نکنید دکتر معين درهمان دور اول پنجاه درصد آراء را کسب می کند وانشاءالله مستقیم وبدون رفتن به دور دوم ، رئیس جمهوری می‌شود .
وی نشان داد که اجماع محافظه کاران هم اثری ندارد چرا که به گفته وی در آن صورت هم به نفع اصلاح طلبان و از جمله آقای معین است.

با چنين صورت مساله ای ناظران معتقدند جناح راست دو راهکار دارد که بايد می تواند توسط نهادهای تحت تسلط خود به آن ها متوسل شود، اول ايجاد درگيری هائی در حوزه های رای گيری بين دويست هزار نفر ناظری که شورای نگهبان برگزيده با ماموران وزارت کشور و سايرنهادها، ديگر با استفاده از شورای نگهبان اعلام تقلب در انتخابات. اين هر دو کار از مدتی پيش در دستور کار جناح افراطی قرار گرفته است. هفته گذشته کيهان خبر داد که عده ای مشغول خريد شناسنامه ها برای رای گيری هستند. در همان زمان معاون مدير کيهان در يک سخنرانی برای ناظران شورای نگهبان آن را با تکليف دينی خود آشنا کرد و به استقامت فراخواند.

بالاگرفتن خشونت های برنامه ريزی شده در اجتماع اصلاح طلبان که گاهی به تهديد به ترور هم جلو رفت درست بعد از آشکار شدن شکست افراطی ها شروع شد و به دنبال آن بمب گذاری هائی آغاز شد که به گفته محمدعلی ابطحی برای به هم زدن بازی انتخابات است.

در اين ميان گفته الياس نادران معاون سابق سپاه پاسداران و تندروترين نماينده افراطی مجلس هفتم جالب است وی که تا دو هفته پيش به شدت عليه هاشمی فعاليت داشت اينک آن کار را بی فايده ديده و از دولت خواست برای امنيت حوزه های رای گيری از بسيج کمک بگيرد. بسيجی که چندی پيش يکی از سايت های اينترنتی نزديک به محافظه کاران خبر داده بود که دستور گرفته است که از بعضی کانديداهای نظامی حمايت کند. و چندی پيش وقتی سخنگوی شورای نگهبان گفت که دليلی برای جلوگيری از حضور آن ها بر پای صندوق های رای نمی بيند معاون سياسی وزارت کشور اعلام داشت که از اين گفته بوی دخالت می آيد.

به اين گونه انتخاباتی که در ابتدا به نظر می رسيد سرمای گزنده ای بر آن حاکم است سه روز مانده به تابستان به گرمائی رسيده که حتی احتمال لغو انتخابات و شدت گرفتن خشونت ها و نظامی گری در آن به وجود آمده است. و اين همان لحظه ای است که طراحان خاورميانه بزرگ و نقشه راه در انتظار آنند. اما در مقابل کم نيستند کسانی که تصور می کنند از ميان اين شور دوم خردادی بزرگ تر از بار اول پديد خواهد آمد. همه اين ها تا چهار روز ديگر روشن می شود.

 

[beekar]

Amoo Ghalibaf!-bale
ghalie mano bafty?-bale
chakhan beham bafty?-bale?
mardomo dast andakhty?-bale
ma'reke rah andakhty?-bale

Enghelab umade.
-chichi ovorde?
Teryako Hashish
-ba sedaye chi?
marg bar Amrika! marg bar Amrika

 

[Agha Shojaa]

Amoo Ghalibaf!-bale
ghalie mano bafty?-bale
chakhan beham bafty?-bale?
mardomo dast andakhty?-bale
ma'reke rah andakhty?-bale

Enghelab umade.
-chichi ovorde?
Teryako Hashish
-ba sedaye chi?
marg bar Amrika! marg bar Amrika

Sad indeed.

And to answer the question, Akbar dozd will win it. No doubt.

 

[Simply Ken]

In a very large poll by IRNA, involving a sample of over 40,000, Moin had moved ahead of Qalibaf by a slight margin (like 2%), and was in second place. But in that poll, the "likely voter" figures were 55% definite, and another 15% likely. In other words, Moin's lead was based on a high turnout among "likely voters' (definites plus likely voters added to more than 70%).

I believe Moin's chances all hinge on turnout and frankly he needs even more than 60% showing up. Anything below 60%, and the numbers don't look good for him.

Other than that one IRNA poll, incidentally, all the other polls still have Qalibaf in second place, including the last poll.

 

[deerouz]

There is a common mistake in Ken and Ali's analysis. The fact is that the mechanism of election in Iran does not depend on what the newspapers write or what the people of Tehran think.

1. Tehran usually accounts for only 10%-15% of the votes, because people in Tehran are more likely not to vote at all. Even Khatami relied heavily on his campaign in the provinces in 1997. This factor alone eliminates Ghalibaf and Ahmadinejad who are unknowns outside Tehran (and Ardebil, in case of Ahmadinejad ).

2. The outcome of elections in iran depends not on people's opinion, but on traditional power centers who support this or that candidate. Provinical campaign is often important to get the support of local fraiday prayer imams and leader's representatives.

In 1997 election, Khatami relied heavily on the support of the leftist faction of the cleric society, as well as tacit support of Rafsanjani himself and a colorful spectrum of leader's representatives in Mazandaran, Isfahan, Yazd and elsewhere.

Now at this point it is important to note that regardless of what the newspapers in Tehran report and how many conservative candidates are in the show, Rafsanjani has secured solid support of the most important conservative bodies: Jame'e rohanyat-e mobarez and howzeh elmieh qum. While he is despised by some influential IRI politicians in Tehran, he enjoys wide popularity among high rank clerics in the provinces.

If big cities (Tehran, Isfahan, Mashhad etc) have large participation, Moein and Rafsanjani will make it to the second round. But it is more likely that they won't. In that case, Larijani as an individual who is Khamenei's confident and his face is widely known around the country, will make it to the second round next to Rafsanjani. I predict Mohsen Rezaei will quit the race.

No matter whether it is Rafsanjani and Moein or Rafsanjani and Larijani in the second round, I think Rafsanjani has a good chance of winning it. The regime will not risk bringing Moein up as the president. That's absoutely impossible.

That's my 2-cent worth of predictions.

 

[Simply Ken]

There is a common mistake in Ken and Ali's analysis. The fact is that the mechanism of election in Iran does not depend on what the newspapers write or what the people of Tehran think.

1. Tehran usually accounts for only 10%-15% of the votes, because people in Tehran are more likely not to vote at all. Even Khatami relied heavily on his campaign in the provinces in 1997. This factor alone eliminates Ghalibaf and Ahmadinejad who are unknowns outside Tehran (and Ardebil, in case of Ahmadinejad ).

2. The outcome of elections in iran depends not on people's opinion, but on traditional power centers who support this or that candidate. Provinical campaign is often important to get the support of local fraiday prayer imams and leader's representatives.

In 1997 election, Khatami relied heavily on the support of the leftist faction of the cleric society, as well as tacit support of Rafsanjani himself and a colorful spectrum of leader's representatives in Mazandaran, Isfahan, Yazd and elsewhere.

Now at this point it is important to note that regardless of what the newspapers in Tehran report and how many conservative candidates are in the show, Rafsanjani has secured solid support of the most important conservative bodies: Jame'e rohanyat-e mobarez and howzeh elmieh qum. While he is despised by some influential IRI politicians in Tehran, he enjoys wide popularity among high rank clerics in the provinces.

If big cities (Tehran, Isfahan, Mashhad etc) have large participation, Moein and Rafsanjani will make it to the second round. But it is more likely that they won't. In that case, Larijani as an individual who is Khamenei's confident and his face is widely known around the country, will make it to the second round next to Rafsanjani. I predict Mohsen Rezaei will quit the race.

No matter whether it is Rafsanjani and Moein or Rafsanjani and Larijani in the second round, I think Rafsanjani has a good chance of winning it. The regime will not risk bringing Moein up as the president. That's absoutely impossible.

That's my 2-cent worth of predictions.

Depends on turnout.

In high turnout elections, such as the ones that elected Khatami or the reformist Majlis in 2000, Tehran's turnout has been very high as well.

In low turnout elections, such as in the 2003 municipal council elections (very low turnout, 39%), or even the 2004 Majlis elections (turnout was over 50% and even in Tehran was not as low as you pretend, around 30%), the dynamics are different. But they still don't completely fit the pattern you suggest.

If turnout in Iran overall is over 70%, Moin's chances are pretty good. Low turnout will hurt Moin's chances, and if the conservative block was united (right now they fielding 4 candidates), it would definitely help the conservatives.

 

[Old-Faraz]

Based on my conversations, I think Rafsanjani and one of the cons. will make it to the playoffs. In that case, Rafsanjani will win.

However, if there is enough participation in the first round, Moin and Rafsanjani will make it. In a runoff between Moin and Rafsanjani, my money is on Moin. The reason is that in this case, second round participation by the loyal conserv. block will be reduced as they will have no candidate and some of them hate Rafs more than Moin.

I also think that in the unlikely event that Khatami comes out with an endorsement for Moin, he will win. Khatami, despite his shortcomings in some areas, is still a very popular political figure and his endorsement carries a lot of weight.

 

[deerouz]

In low turnout elections, such as in the 2003 municipal council elections (very low turnout, 39%), or even the 2004 Majlis elections (turnout was over 50% and even in Tehran was not as low as you pretend, around 30%)

Ken,

You misread my post. I did not talk about turnouts. I said in best case, Tehran provides between 10% to 15% of total vote (usually 3-4 million out of 30 millions). Thinking again, I don't recall an election that te number of votes were even this high. It is probably in the range of 1.5 to 2 millions, and the total votes 35-40 millions, making Tehran's vote less than 5% of the total.