And you fucked up clown wanted to fool the site and people and make them believe you are a new member? As i said, no problem at all. You come with a new nick, but you still have to face the reality, and reality is, regardless of how long you have been here, how often you changed nicks, how fucked up your shakhsiat is, you still have to have something usefull to share. You start talking bullshit and spread the same useless shit like you have done under other nicks before and like your so called friends are still do it here, and i fear this one of your nicks will end up going down the gutter like the ones before.
- Status
Bebin koon nashoor you also lack a lot of other things that Chinaski has. Sharaf, Mardoonegi, Savaad...you lack all of this. This has been your second useless post on here but you pretty much seem to have enough time to engage with Chinaski. Afterall it was your only purpose to reregister on ISP.
Cheghadr to haghiri pessar
Cheghadr to haghiri pessar
گینز عزیز،درتاریخ فوتبال ایران چنین تیمی بی*** نظیر بوده است.بازی با آرژانتین،و نبوغ کروش.من در دوران بازیهای تیم*** ملی*** چنین بازی را از تیم*** ملی*** ندیده بودم ،شاید اگر این مربی*** مربی*** سال ۱۹۷۸ ما بود،بدون شّک به دور دوم جام جهانی*** میرفتیم.برای اینکه تیم*** ایران را ببینیم و جواب سوال شما را بعدهام،لازم میدانم که کمی*** به آنالیز بازی ایران و آرژانتین بپردازم،و نبوغ کیروش.
پیراهن 12- علیرضا حقیقی: 4.390 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 3- حاج صفی: 10.131 متر طی 89 دقیقه و 26 ثانیه
پیراهن 4- حسینی: 9.133 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 5- صادقی: 9.360 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 6- نکونام: 11.041 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 7- شجاعی: 9.177 متر طی 78 دقیقه و 7 ثانیه
پیراهن 14- تیموریان: 10.942 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 15- منتظری: 9.635 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 16- قوچان نژاد: 11.117 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 21- دژاگه: 9.550 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 23- پولادی: 9.065 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 2- حیدری: 2.242 متر طی 18 دقیقه و 35 ثانیه
پیراهن 9- جهانبخش: 866 متر طی 7 دقیقه و 16 ثانیه
پیراهن 8- حقیقی: 1.381 متر طی 10 دقیقه و 12 ثانیه
میانگین حوزه فعالیت بازیکنان را در نقشه زیر مشاهده کنید:
:ایران عمیق و فشرده
همانطور که انتظار می رفت عملکرد دفاعی دیگری از ایران را شاهد بودیم ، و این دقیقا چیزی است که باید انجام می شد و ایران کاملا آرژانتین را ناامید کرده بود. ایرانی ها نیمه اول را کاملا عقب نشسته بودند و بازی فشرده ای را به آرژانتینی ها تحمیل نمودند. ایران در این نیمه به ندرت به دروازه آرژانتین نزدیک شد اما در نیمه دوم بعد از ناامید کردن آرژانتین کم کم به دروازه آنها حمله ور شد.
استراتژی اصلی ایران دفاع فشرده و بسیار عمیق بود. آنها از خطر فضا دادن به لیونل مسی در پشت محوطه جریمه خودی آگاه بودند، درنتیجه آرایش پنج هافبک ایران در مرکز میدان اغلب تشکیل یک بلوک سخت را می داد . این آرایش سخت گیرانه باعث شد فضای بین مهاجمان آرژانتین با خط میانی و مدافعان آنها با هافبکهای دونده ایرانی پر شود. لئو مسی و دیگر مهاجمان آرژانتین شامل هیگواین ، آگوئرو و دی ماریا از یک طرف با مدافعان ایران و از طرف دیگر با پنج هافبک جنگنده این تیم احاطه شده بودند و ارتباط آنها با خطوط میانی و دفاعی خودی ضعیف شده بود.
بازی عرضی آرژانتین
هیچ کدام از مدافعین کناری آرژانتین قابلیت ویژه ای در این پوزیسیون مشکل نشان ندادند. پابلو زابالتا برای این فشای فشرده حریف مناسب نبود و کاملا از جریان بازی خارج به نظر می رسید. مارکوس روجو کمی بهتر بود، او از چپ با ارسالهایی خطرناک کمی باعث ناراحتی مدافعین ایران شده بود
همانطور که در تصویر مشاهده می کنید آرژانتین در نیمه اول با حرکات عرضی و البته ارسالهایی از جناح چپ سعی در خلق موقعیت داشت و حرکت مهاجمان این تیم بیشتر به صورت عرضی صورت می گرفت در حالیکه در نیمه دوم به حرکات عمقی بیشتری روی آوردند. با اینکه در سیستم آرژانتین مهارتهای دفاعی دی ماریا ضروری به نظر می رسد اما او در کنار ماسکرانو و گاگو سعی در باز کردن بازی داشت، دی ماریا در این پست بازیهای درخشانی برای رئال مادرید به نمایش گذاشته است اما ترکیب او با گاگو و ماسکرانو چندان هیجان انگیز به نظر نمی رسید و او نمی توانست رابط بین هافبکهای میانی و مهاجمین آرژانتین باشد زیرا وجود او در کنار هافبکهای طراحی مثل لوکا مودریچ و ژابی آلونسو است که توجیه تاکتیکی بیشتری دارد.
لئو مسی نیز بیشتر در سمت راست به دنبال فضا می گشت و هیگواین در مرکز و آگوئرو متمایل به چپ سعی در نفوذ به دروازه ایران داشتند اما نکته کلیدی بازی دو شقه شدن تیم آرژانتین توسط هافبکهای میانی ایران بود. نکونام به عنوان هافبک طراح ایران کمی نزدیک تر به خط دفاعی خودی بازی می کرد و تیموریان و حاج صفی با تمایل بیشتر به مرکز میدان سعی در فلج کردن خط میانی بدون طراح آرژانتین را داشتند تا دژاگه و شجاعی با توپ های بازیابی شده بر روی دروازه آرژانتین خلق موقعیت کنند.
ایران در نیمه اول تلاش کمی برای ایجاد خلق موقعیت داشت اما در نیمه دوم آنها به طور شگفت آوری ناگهان باز می شدند و به دروازه آرژانتین حمله می کردند. این استراتژی هوشمندانه تنها یک قدم تا موفقیت فاصله داشت و آنها بدشانس بودند که موقعیتهای واضحشان به ثمر نرسید و البته می توانستند صاحب یک ضربه پنالتی نیز باشند. برای درک استراتژی ایران کافیست تنها به تفاوت بازی دفاع راست این تیم در دو نیمه بازی نگاهی بیندازیم:
Montazeri
پژمان منتظری در اصل مدافع میانی است اما کی روش با قرار دادن او در سمت راست دفاعی تیمش سعی در مهار بیشتر نفوذهای آگوئرو و دی ماریا داشت همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید او در نیمه اول کاملا تمرکزی دفاعی داشت اما در نیمه دوم با نفوذهای به موقع از جناح راست و ارسالهای موفق موقعیتهای خوبی مانند دو ضربه سر قوچان نژاد و اشکان دژاگه را به وجود آورد.
همچنین ایران فضای پشت پابلو زابالتا را هدف قرار داده بود و از آنجا نیز صاحب موقعیتهایی شد و این نیز یکی از دلایل بازی ضعیف زابالتا محسوب می گردد. او خیلی خوش شانس بود که داور خطای پنالتی واضح او را بر روی دژاگه سوت نزد. او در دقایقی از بازی توسط بازیکنان ایران کاملا از بازی خارج می شد و به طور مثال در دقایق پایانی علیرضا جهانبخش مهاجم تعویضی ایران با محو کردن او و ارسال پاسی تماشایی موقعیتی جدی بر روی دروازه آرژانتین ایجاد نمود . البته در این بین مسعود شجاعی نیز با برعهده گرفتن وظایف تهاجمی بیشتری در نیمه دوم به طراحی حملات موثر ایران در این نیمه پرداخت.
تغییرات بازی
آلخاندرو سابیا سرمربی آرژانتین نبرد تاکتیکی را به کارلوس کی روش باخته بود و در این میان تغییرات او نیز چندان موثر به نظر نمی رسید . ورود لاوتزی و پالاسیو نیز در مقابل دفاع منظم ایران کارساز نبود و ایرانی ها بطور همزمان به تمرکز دفاعی خود و ایجاد موقعیت بر روی دروازه آرژانتین مشغول بودند.
گل تماشایی لئو مسی در دقایق تلف شده به نظر خیلی ظالمانه می رسید اما چیزی که بیشتر از این بازی در یادها مانده است درخشش غافلگیر کننده و استثنایی ایران بود.
پیراهن 12- علیرضا حقیقی: 4.390 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 3- حاج صفی: 10.131 متر طی 89 دقیقه و 26 ثانیه
پیراهن 4- حسینی: 9.133 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 5- صادقی: 9.360 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 6- نکونام: 11.041 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 7- شجاعی: 9.177 متر طی 78 دقیقه و 7 ثانیه
پیراهن 14- تیموریان: 10.942 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 15- منتظری: 9.635 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 16- قوچان نژاد: 11.117 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 21- دژاگه: 9.550 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 23- پولادی: 9.065 متر طی 96 دقیقه و 42 ثانیه
پیراهن 2- حیدری: 2.242 متر طی 18 دقیقه و 35 ثانیه
پیراهن 9- جهانبخش: 866 متر طی 7 دقیقه و 16 ثانیه
پیراهن 8- حقیقی: 1.381 متر طی 10 دقیقه و 12 ثانیه
میانگین حوزه فعالیت بازیکنان را در نقشه زیر مشاهده کنید:
:ایران عمیق و فشرده
همانطور که انتظار می رفت عملکرد دفاعی دیگری از ایران را شاهد بودیم ، و این دقیقا چیزی است که باید انجام می شد و ایران کاملا آرژانتین را ناامید کرده بود. ایرانی ها نیمه اول را کاملا عقب نشسته بودند و بازی فشرده ای را به آرژانتینی ها تحمیل نمودند. ایران در این نیمه به ندرت به دروازه آرژانتین نزدیک شد اما در نیمه دوم بعد از ناامید کردن آرژانتین کم کم به دروازه آنها حمله ور شد.
استراتژی اصلی ایران دفاع فشرده و بسیار عمیق بود. آنها از خطر فضا دادن به لیونل مسی در پشت محوطه جریمه خودی آگاه بودند، درنتیجه آرایش پنج هافبک ایران در مرکز میدان اغلب تشکیل یک بلوک سخت را می داد . این آرایش سخت گیرانه باعث شد فضای بین مهاجمان آرژانتین با خط میانی و مدافعان آنها با هافبکهای دونده ایرانی پر شود. لئو مسی و دیگر مهاجمان آرژانتین شامل هیگواین ، آگوئرو و دی ماریا از یک طرف با مدافعان ایران و از طرف دیگر با پنج هافبک جنگنده این تیم احاطه شده بودند و ارتباط آنها با خطوط میانی و دفاعی خودی ضعیف شده بود.
بازی عرضی آرژانتین
هیچ کدام از مدافعین کناری آرژانتین قابلیت ویژه ای در این پوزیسیون مشکل نشان ندادند. پابلو زابالتا برای این فشای فشرده حریف مناسب نبود و کاملا از جریان بازی خارج به نظر می رسید. مارکوس روجو کمی بهتر بود، او از چپ با ارسالهایی خطرناک کمی باعث ناراحتی مدافعین ایران شده بود
همانطور که در تصویر مشاهده می کنید آرژانتین در نیمه اول با حرکات عرضی و البته ارسالهایی از جناح چپ سعی در خلق موقعیت داشت و حرکت مهاجمان این تیم بیشتر به صورت عرضی صورت می گرفت در حالیکه در نیمه دوم به حرکات عمقی بیشتری روی آوردند. با اینکه در سیستم آرژانتین مهارتهای دفاعی دی ماریا ضروری به نظر می رسد اما او در کنار ماسکرانو و گاگو سعی در باز کردن بازی داشت، دی ماریا در این پست بازیهای درخشانی برای رئال مادرید به نمایش گذاشته است اما ترکیب او با گاگو و ماسکرانو چندان هیجان انگیز به نظر نمی رسید و او نمی توانست رابط بین هافبکهای میانی و مهاجمین آرژانتین باشد زیرا وجود او در کنار هافبکهای طراحی مثل لوکا مودریچ و ژابی آلونسو است که توجیه تاکتیکی بیشتری دارد.
لئو مسی نیز بیشتر در سمت راست به دنبال فضا می گشت و هیگواین در مرکز و آگوئرو متمایل به چپ سعی در نفوذ به دروازه ایران داشتند اما نکته کلیدی بازی دو شقه شدن تیم آرژانتین توسط هافبکهای میانی ایران بود. نکونام به عنوان هافبک طراح ایران کمی نزدیک تر به خط دفاعی خودی بازی می کرد و تیموریان و حاج صفی با تمایل بیشتر به مرکز میدان سعی در فلج کردن خط میانی بدون طراح آرژانتین را داشتند تا دژاگه و شجاعی با توپ های بازیابی شده بر روی دروازه آرژانتین خلق موقعیت کنند.
ایران در نیمه اول تلاش کمی برای ایجاد خلق موقعیت داشت اما در نیمه دوم آنها به طور شگفت آوری ناگهان باز می شدند و به دروازه آرژانتین حمله می کردند. این استراتژی هوشمندانه تنها یک قدم تا موفقیت فاصله داشت و آنها بدشانس بودند که موقعیتهای واضحشان به ثمر نرسید و البته می توانستند صاحب یک ضربه پنالتی نیز باشند. برای درک استراتژی ایران کافیست تنها به تفاوت بازی دفاع راست این تیم در دو نیمه بازی نگاهی بیندازیم:
Montazeri
پژمان منتظری در اصل مدافع میانی است اما کی روش با قرار دادن او در سمت راست دفاعی تیمش سعی در مهار بیشتر نفوذهای آگوئرو و دی ماریا داشت همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید او در نیمه اول کاملا تمرکزی دفاعی داشت اما در نیمه دوم با نفوذهای به موقع از جناح راست و ارسالهای موفق موقعیتهای خوبی مانند دو ضربه سر قوچان نژاد و اشکان دژاگه را به وجود آورد.
همچنین ایران فضای پشت پابلو زابالتا را هدف قرار داده بود و از آنجا نیز صاحب موقعیتهایی شد و این نیز یکی از دلایل بازی ضعیف زابالتا محسوب می گردد. او خیلی خوش شانس بود که داور خطای پنالتی واضح او را بر روی دژاگه سوت نزد. او در دقایقی از بازی توسط بازیکنان ایران کاملا از بازی خارج می شد و به طور مثال در دقایق پایانی علیرضا جهانبخش مهاجم تعویضی ایران با محو کردن او و ارسال پاسی تماشایی موقعیتی جدی بر روی دروازه آرژانتین ایجاد نمود . البته در این بین مسعود شجاعی نیز با برعهده گرفتن وظایف تهاجمی بیشتری در نیمه دوم به طراحی حملات موثر ایران در این نیمه پرداخت.
تغییرات بازی
آلخاندرو سابیا سرمربی آرژانتین نبرد تاکتیکی را به کارلوس کی روش باخته بود و در این میان تغییرات او نیز چندان موثر به نظر نمی رسید . ورود لاوتزی و پالاسیو نیز در مقابل دفاع منظم ایران کارساز نبود و ایرانی ها بطور همزمان به تمرکز دفاعی خود و ایجاد موقعیت بر روی دروازه آرژانتین مشغول بودند.
گل تماشایی لئو مسی در دقایق تلف شده به نظر خیلی ظالمانه می رسید اما چیزی که بیشتر از این بازی در یادها مانده است درخشش غافلگیر کننده و استثنایی ایران بود.
I had to through the whole thread , but first of all thanks for the kind words and welcome to the board , kasra jan was also too kind to me but I am not worthy of it ...I never reached playing at a level to be even considered to be invited just to watch team melli train !
you asked about what could querosh have done in the first half taking advantage of the holes in Argantine defence ? my answer is I don't know ...I couldn't see that far , I was busy watching what Messi and Aguero and other top guns in their team were going to do ,needed to concentrate not giving them an inch , they were several level ahead of us and we had to keep the shape and orders that we had to try and stand up to their attacks .
we were under tremendous pressure and naturally so , it would have been suicidal to switch to attack , we are looking back now in hindsight knowing the result but as it happens live in the heat of the battle is a different story , I think we did excellent and unlucky to lose but there is not one person I have seen since who did not praise Iran for their display.
This incident left a mark in my mind wondering how did he do that for 30 years ! until about 3 years ago a lovely person called shahram posted the video on youtube .
some may see it now and say ok great save lets move on but if you were there that day or were watching it live on TV like I was and saw it happen just once with no replay it would have left a mesmerising effect on you .
I still see it and think it is not something possible to do , there are not many keeper I can think of who can pull a save like that ...in a derby in front of 100,000 fans , everybody thought that's it ..1-0 ... perspolisis halfway up to jump with joy , just hear the roar of 100,000 fans ...
http://youtu.be/JX1l1-si17Y
kasra jan I did not see your above post while i was typing this post.
you asked about what could querosh have done in the first half taking advantage of the holes in Argantine defence ? my answer is I don't know ...I couldn't see that far , I was busy watching what Messi and Aguero and other top guns in their team were going to do ,needed to concentrate not giving them an inch , they were several level ahead of us and we had to keep the shape and orders that we had to try and stand up to their attacks .
we were under tremendous pressure and naturally so , it would have been suicidal to switch to attack , we are looking back now in hindsight knowing the result but as it happens live in the heat of the battle is a different story , I think we did excellent and unlucky to lose but there is not one person I have seen since who did not praise Iran for their display.
This incident left a mark in my mind wondering how did he do that for 30 years ! until about 3 years ago a lovely person called shahram posted the video on youtube .
some may see it now and say ok great save lets move on but if you were there that day or were watching it live on TV like I was and saw it happen just once with no replay it would have left a mesmerising effect on you .
I still see it and think it is not something possible to do , there are not many keeper I can think of who can pull a save like that ...in a derby in front of 100,000 fans , everybody thought that's it ..1-0 ... perspolisis halfway up to jump with joy , just hear the roar of 100,000 fans ...
http://youtu.be/JX1l1-si17Y
kasra jan I did not see your above post while i was typing this post.
Last edited:
Kasra jan:
Thanks for the detailed analysis. I wonder, what the strategy against the group games would be in AFC, given that some of these teams will try to use the same strategy as Iran, i.e. defend in numbers and try to counter attack. I think, what has happened in the CQ team is that the stamina and km per player has increased significantly. So may be an all out attack from the get go would not be prudent. Overall, the positive in Brazil was the incredible discipline of the team in executing a plan and not having everyone play as they wish. This is exactly why I think this team does not play a "tokhmi" (pardon my choice of words) soccer as some have claimed. It may not be very deep in raw talent like the era of Aziz, Kia, and Daei, but it is much more disciplined.
Oghab jan:
My apology again for the detour in the thread. My question actually was what would you do different in the second half with the subs. My friend, who is a coach of considerable experience, albeit not at the level of CQ, thought that the fresh legs should have been introduced earlier in mid-field and offense, as the Argentinian defense was showing vulnerable to attacks. Of course, a bit of better luck (or better refereeing) would have made this question moot.
Thanks.
p.s. Given that some geniuses think that I am the same person as you (or Kasra), it makes your answer even more interesting.
Thanks for the detailed analysis. I wonder, what the strategy against the group games would be in AFC, given that some of these teams will try to use the same strategy as Iran, i.e. defend in numbers and try to counter attack. I think, what has happened in the CQ team is that the stamina and km per player has increased significantly. So may be an all out attack from the get go would not be prudent. Overall, the positive in Brazil was the incredible discipline of the team in executing a plan and not having everyone play as they wish. This is exactly why I think this team does not play a "tokhmi" (pardon my choice of words) soccer as some have claimed. It may not be very deep in raw talent like the era of Aziz, Kia, and Daei, but it is much more disciplined.
Oghab jan:
My apology again for the detour in the thread. My question actually was what would you do different in the second half with the subs. My friend, who is a coach of considerable experience, albeit not at the level of CQ, thought that the fresh legs should have been introduced earlier in mid-field and offense, as the Argentinian defense was showing vulnerable to attacks. Of course, a bit of better luck (or better refereeing) would have made this question moot.
Thanks.
p.s. Given that some geniuses think that I am the same person as you (or Kasra), it makes your answer even more interesting.
I can't remember who did Jahanbakhsh replace ? he was very good when he came , so composed and mature as if he had no pressure on him , did he replace Ashkan ?
well againsta team like Argentina you only need to leave a bit of gap in the back and they hurt you so one has to balance it against their strenght , say he took a defensive player out and sent in offensive player , depends how much risk you going to take against a team like that , no one can tell for sure but the coach who knows his players better than anyone ...
well againsta team like Argentina you only need to leave a bit of gap in the back and they hurt you so one has to balance it against their strenght , say he took a defensive player out and sent in offensive player , depends how much risk you going to take against a team like that , no one can tell for sure but the coach who knows his players better than anyone ...
- Status