وقتي از فوتبال دفاعي و شانس و اقبال حرف ميزنيم از چي حرف ميزنيم؟
جديدا يه سري از دوستان حس خود برزيل پنداريشون بيدار شده و اعتراض دارن چرا تيم كيروش دفاعي بازي ميكنه و چقدر خوش شانسه و بازيش زيبا نيست و اينا.
والا من تا اونجايي كه يادم مياد بهترين خاطره از نسل طلايي فوتبالمون كيسه گل شدن تو جام جهاني هفتاد و هشت بوده و يك مساوي با بازيكناي خمار از سياه مستي شب قبل اسكاتلندي.
بعد هم كه بزرگترين دستاورد ملي مون كه براش سالگرد ميگيريم و باهاش خاطره بازي ميكنيم يه مساوي مفلوكانه با استرالياست.بعد از نود دقيقه تو قوطي بودن و ايت الكرسي خوندن و دست به دامن داور و تماشاچي شدن.
امريكا رو هم يادم نمياد در يك بازي تاكتيكي و يه طرفه برده باشيم.حميد استيلي تنها سر زندگيش رو زد و علي دايي دومين پاس تو در زندگيش رو داد و تمام.باقي بقايتان بود و دنبال توپ و امريكايي ها دويدن.
قهرماني پكن هم بگم؟بردهاي حداقلي و پنالتي ها و گل دقيقه صد و بيست و اون مرحوم؟؟
چرا يه جوري صحبت ميكنيد انگار ما تا قبل از اين برزيل بوديم حالا كيروش يونانمون كرده.والا ما از اول هم هيچي نبوديم،اون موقع هم مث چي دفاع ميكرديم تا كريمي دريبلي بزنه يا مهدوي كيا فراري بكنه يا دايي كله اي پرتاب كنه.فقط فرقش اينه كه اون موقع دفاع كردن هم بلد نبوديم،الان بلديم.اون موقع دايي و كريم و مهدي و خداداد بودن الان نيستن.
من اين تيم ملي رو دوس دارم.اين تيم ملي ايرانه.تيمي كه جون و خون و نفس داره.تيمي كه پشت دويدن هاش فكر هست،شعور هست.تيمي كه ميشه با بازياش،با جوونهاش،با لحظه هاش،خنديد و گريست و فرياد زد.
#
[h=6]Amir Mehdi Jule[/h]
جديدا يه سري از دوستان حس خود برزيل پنداريشون بيدار شده و اعتراض دارن چرا تيم كيروش دفاعي بازي ميكنه و چقدر خوش شانسه و بازيش زيبا نيست و اينا.
والا من تا اونجايي كه يادم مياد بهترين خاطره از نسل طلايي فوتبالمون كيسه گل شدن تو جام جهاني هفتاد و هشت بوده و يك مساوي با بازيكناي خمار از سياه مستي شب قبل اسكاتلندي.
بعد هم كه بزرگترين دستاورد ملي مون كه براش سالگرد ميگيريم و باهاش خاطره بازي ميكنيم يه مساوي مفلوكانه با استرالياست.بعد از نود دقيقه تو قوطي بودن و ايت الكرسي خوندن و دست به دامن داور و تماشاچي شدن.
امريكا رو هم يادم نمياد در يك بازي تاكتيكي و يه طرفه برده باشيم.حميد استيلي تنها سر زندگيش رو زد و علي دايي دومين پاس تو در زندگيش رو داد و تمام.باقي بقايتان بود و دنبال توپ و امريكايي ها دويدن.
قهرماني پكن هم بگم؟بردهاي حداقلي و پنالتي ها و گل دقيقه صد و بيست و اون مرحوم؟؟
چرا يه جوري صحبت ميكنيد انگار ما تا قبل از اين برزيل بوديم حالا كيروش يونانمون كرده.والا ما از اول هم هيچي نبوديم،اون موقع هم مث چي دفاع ميكرديم تا كريمي دريبلي بزنه يا مهدوي كيا فراري بكنه يا دايي كله اي پرتاب كنه.فقط فرقش اينه كه اون موقع دفاع كردن هم بلد نبوديم،الان بلديم.اون موقع دايي و كريم و مهدي و خداداد بودن الان نيستن.
من اين تيم ملي رو دوس دارم.اين تيم ملي ايرانه.تيمي كه جون و خون و نفس داره.تيمي كه پشت دويدن هاش فكر هست،شعور هست.تيمي كه ميشه با بازياش،با جوونهاش،با لحظه هاش،خنديد و گريست و فرياد زد.
#
[h=6]Amir Mehdi Jule[/h]