Taheri, former Isfahan Imam Jomeh died: http://www.bbc.co.uk/persian/iran/2013/06/130602_l42_vid_taheri.shtml
Iran's Mahmoud Ahmadinejad's helicopter in emergency landing after 'accident'
Iranian president Mahmoud Ahmadinejad's helicopter had to make an emergency landing in the northeast on Sunday after an unspecified "accident," the presidency reported, adding that he was unhurt.
Islamic Republic's President Mahmoud Ahmadinejad: Iran's Mahmoud Ahmadinejad's helicopter in emergency landing after 'accident'
President Mahmoud Ahmadinejad is coming to the end of his second term as president of the Islamic republic. Photo: AFP/GETTY
By AFP
9:21AM BST 02 Jun 2013
"The helicopter carrying Dr Ahmadinejad and a number of officials on Sunday had an accident, but the pilot managed to land the aircraft safely," the website president.ir reported.
He had been en route to inaugurate a local project in a mountainous region of northeast Iran when the incident happened.
"With God's help the president and the officials accompanying him were not hurt. After the landing the president inaugurated the project and returned to Tehran by car," the website added.
It did not give any more details about what happened in the "accident" or mention the make of helicopter.
The Islamic republic has been subject to harsh international sanctions over its disputed nuclear programme, with spare parts for both military and civilian aircraft affected.
Iranian president Mahmoud Ahmadinejad's helicopter had to make an emergency landing in the northeast on Sunday after an unspecified "accident," the presidency reported, adding that he was unhurt.
Islamic Republic's President Mahmoud Ahmadinejad: Iran's Mahmoud Ahmadinejad's helicopter in emergency landing after 'accident'
President Mahmoud Ahmadinejad is coming to the end of his second term as president of the Islamic republic. Photo: AFP/GETTY
By AFP
9:21AM BST 02 Jun 2013
"The helicopter carrying Dr Ahmadinejad and a number of officials on Sunday had an accident, but the pilot managed to land the aircraft safely," the website president.ir reported.
He had been en route to inaugurate a local project in a mountainous region of northeast Iran when the incident happened.
"With God's help the president and the officials accompanying him were not hurt. After the landing the president inaugurated the project and returned to Tehran by car," the website added.
It did not give any more details about what happened in the "accident" or mention the make of helicopter.
The Islamic republic has been subject to harsh international sanctions over its disputed nuclear programme, with spare parts for both military and civilian aircraft affected.
Mojtaba Vahedi: Iran's Revolution From the Inside Out
Mojtaba Vahedi, an exiled former insider with the moderate mullahs, talks about the struggle for reform, his own exile, and why Tehran won't change without another popular uprising. .
Article
Comments (100)
more in Opinion ».
smaller
Larger
facebook
twitter
google plus
linked in
.
Email
Print
Save ↓ More .
.
By SOHRAB AHMARI
Alexandria, Va.
'Iran is a country with a government that was elected." So declared Secretary of State John Kerry on a visit to France in February. His statement echoed an earlier one by Defense Secretary Chuck Hagel, who during his Senate confirmation hearings in January pronounced the Iranian government "elected" and "legitimate."
In the coming days, count on Western media to reinforce that view of Iranian democracy with coverage of the run-up to the June 14 presidential election. The horse-race aspect of the reporting is already in the air. There was breathless news on May 21 about the disqualification of dozens of presidential hopefuls, including the reformist standard-bearer, former President Akbar Hashemi Rafsanjani. This week, attention turned to the improving fortunes of one candidate, Saeed Jalili, a hard-liner with a pronounced hostility to the West. Could a reformer still win? With President Mahmoud Ahmadinejad stepping down after two four-year terms, would a Jalili victory mean even more trouble for America and its allies than his predecessor?
Mojtaba Vahedi is here to say: None of it matters.
"What is happening now is not an election but a form of theater and the candidates should really be called actors," he says from his home in exile in Northern Virginia. "The regime couldn't care less who the people prefer."
Exiled critics of the Iranian regime aren't hard to find in the West, but Mr. Vahedi, who is 49, brings a unique perspective to his condemnation of the country's rulers: He was at the heart of the reform movement that began to gain traction in Iran a decade ago. And he was a trusted adviser and strategist for the moderate cleric Mehdi Karroubi, who co-led the popular opposition movement that in 2009 represented perhaps the best hope Iran has ever had of steering away from tyranny and extremism.
Witnessing what happened to Mr. Karroubi and to the reform movement in the 2000s prompted Mr. Vahedi to flee the country in 2009. Once safely clear of Iran, he became one of the Islamic Republic's most vocal critics, no longer a believer in democratic change from inside the regime. The mullah-dominated government, he now believes, must be overthrown.
We sit for an interview in Mr. Vahedi's study in suburban Washington, where Dan Brown thrillers and self-help books vie for shelf space with hefty volumes of Islamic philosophy and jurisprudence. He serves scalding tea, pastries and roasted almonds. Yet these hallmarks of Persian hospitality don't diminish the strangeness of our encounter: Here is a former official of a regime that in my Tehran childhood I thought omnipotent—now enjoying a modest and relatively anonymous slice of the American dream.
Enlarge Image
image
imageZina Saunders.
Mr. Vahedi observes events in Iran from a frustratingly long distance, but he often appears on Persian-language media, such as the Voice of America's Persian service, denouncing Iran's clerical regime. He also derides his former allies in the Iranian establishment reform movement. The reformists, he says, cling to the notion that the past decade's massive increase in repression was the work of President Ahmadinejad.
They delude themselves, Mr. Vahedi says, because the problem is far deeper than one man. "Anyone who thinks Ahmadinejad was behind the electoral rigging of recent years, or the brutality and the killing, is a fool." Dictatorship in Iran is "structural," Mr. Vahedi says. "The structure makes everyone obey one man, Supreme Leader Ali Khamenei, and the leader isn't accountable to anyone."
So why does Mr. Khamenei, the paramount leader, even bother with the charade of popular elections? "Khamanei is looking for a fall guy who at the same time has no real power—someone with no serious responsibility but who's nevertheless accountable for every failure."
Chief among the country's ills are the mounting international isolation and economic hardship that have been caused by the regime's pursuit of nuclear weapons. Yet those in Western capitals who dream of rapprochement with a post-Ahmadinejad Islamic Republic should think twice, Mr. Vahedi warns. No matter who is designated the winner of the June 14 vote, the new president will have little to say about nuclear policy. But if the office is claimed by Mr. Jalili, the combative Iranian nuclear negotiator would be a most agreeable deputy for the Supreme Leader. "Jalili has zero independent will," Mr. Vahedi says. "Whatever policy change he ushers in the nuclear arena would solely reflect Khamenei's wishes."
And the nuclear program is certain to continue apace: "Khamenei won't permit a solution to the nuclear issue. Having invested eight years of repression to prevent any sort of change, what has Khamenei to lose? Do you think now he's suddenly going to say, 'OK, I'm going to improve my reputation and change my ways?' "
If Mr. Khamenei's speech last month before an audience of Iranian women was any indication, the answer is no. "The European race is an uncivilized race," the leader told the black-veiled figures seated beneath him. "They may have a nice, polished exterior but at heart, the Europeans are still savages."
Mr. Vahedi's journey from loyalist to antiregime polemicist isn't uncommon among members of the generation that brought the mullahs to power. Like many another lapsed Islamist, he has the dejected appearance of a man who looks on his life's project and sees a catastrophe staring back.
Mojtaba Vahedi was born in 1964 to a pious household in the holy city of Qom but grew up mostly in Tehran. As a teenager he along with his family joined the 1979 Islamic revolution that toppled the shah. Then in 1982, a middle-aged cleric and rising parliamentarian, impressed by his ambition and zeal, recruited the 18-year-old Mr. Vahedi to join his staff.
That cleric was Mehdi Karroubi, a kindly looking and charismatic figure who would go on to serve as Iran's parliamentary speaker during a brief period of reform in the early 2000s and who would emerge as the more outspoken of the two main opposition candidates in the stolen 2009 presidential election. From the time he graduated from high school until less that a year ago, Mr. Vahedi served on-and-off as Mr. Karroubi's aide, spokesman and chief of staff while editing a Karroubi-aligned reformist newspaper.
Mr. Karroubi, he recalls, was one of the first Iranian politicians to openly confront the Islamic Revolutionary Guard Corps—the engine of the regime's repressive apparatus—over its attempts to wrest control of the civilian economy. To be sure, the cleric was nothing if not a loyalist during the mullahs' first decade in power. In 1988 he went out of his way to defend the summary execution of some 3,000 leftists.
But by the time Mr. Karroubi took the reins in parliament in 2000, he had moved to the reformist fold. "He received five families of political prisoners every day," Mr. Vahedi says. "You couldn't call him a liberal but he had a reasonable mind-set." Mr. Karroubi attacked arbitrary sentences handed down by the judiciary; he also sharply criticized the powerful unelected legislators of the Guardian Council, even threatening to veto its budget.
In 2005, Mr. Karroubi contested the presidency on a reformist platform. When Mr. Ahmadinejad was declared the winner, Mr. Karroubi accused the revolutionary guards, the basij paramilitia and, most dangerously, Mr. Khamenei's son and heir-apparent, Mojtaba, of vote-rigging in at least three provinces, where the total number of votes cast outstripped the number of residents. The supreme leader denounced Mr. Karroubi, who responded by writing an open letter of protest addressed directly to Mr. Khamenei.
"I wrote that letter," Mr. Vahedi says with obvious pride. "It was extremely risky. We went into a basement away from prying ears, argued over the substance of the letter, and then I drafted it. I sent the office janitor, an illiterate, to have it printed. I knew Iranian newspapers couldn't carry it, so I hand-delivered it to the BBC."
When Mr. Karroubi launched a second presidential campaign in 2009, Mr. Vahedi once again joined his team. But two days before the polls opened, Mr. Vahedi flew to Dubai. He left Iran, he says, because he foresaw the vote-rigging that returned Mr. Ahmadinejad to power as well as the vicious crackdown that would soon answer the country's postelection uprising.
Sensing danger in Dubai, he next flew to London two weeks later, in late June 2009. As the violence in Iran's streets intensified, Mr. Vahedi kept editing and writing for his newspaper from abroad. "But then they realized I wasn't coming back," he recalls, "and one night Ahmadinejad's press minister took to state TV and claimed, 'There's a newspaper editor who's lived in England for seven months, and we know that he receives instructions every day from the Mossad and the CIA.' There were three nights of consecutive programming showing my face and denouncing me as a spy."
With that virtual death sentence, Mr. Vahedi escaped to the U.S. in February 2010. It was here that Mr. Vahedi finally broke with the reformists. "I saw the reformists getting ready for the 2013 elections," he says. "We'd seen the cheating in the last election, and nothing had changed—there's no change in the regime's behavior. . . . Reforms mean nothing if one man can hand them down from above and the same man can take them away."
It was a message meant for Mr. Vahedi's longtime mentor, too: "Then I said goodbye to my teacher, Karroubi. I had to part ways so I could say what I ultimately came to understand: that Iran's salvation depends on the total destruction of this regime." It's that last conclusion that the establishment reformists still can't abide, even as their candidates—including Mr. Karroubi—remain under house arrest and their supporters are beaten, jailed and executed.
As long as religion casts a shadow in politics, the people won't be free," say Mr. Vahedi, who counts himself a religious man. "Religion put to political use is a most corrosive thing. We don't have a religious government in Iran—it's a government that abuses religion. . . . Whenever they need it, they take advantage of the people's pious feelings and attachments."
What are the chances of another popular explosion of anger and resistance toward the regime after the June 14 election like that seen in 2009? Unlikely, says Mr. Vahedi. He isn't given to optimism about a country where "there's been a total breakdown in the Iranian concept of trust—beginning with the families, in small towns, in the big cities. The people lie to each other. The regime lies to them. They lie to the regime."
How long can this state of affairs last? Mr. Vahedi sighs and yet sounds optimistic despite himself: "No regime can survive on repression alone."
Mr. Ahmari is an assistant books editor at the Journal.
Mojtaba Vahedi, an exiled former insider with the moderate mullahs, talks about the struggle for reform, his own exile, and why Tehran won't change without another popular uprising. .
Article
Comments (100)
more in Opinion ».
smaller
Larger
google plus
linked in
.
Save ↓ More .
.
By SOHRAB AHMARI
Alexandria, Va.
'Iran is a country with a government that was elected." So declared Secretary of State John Kerry on a visit to France in February. His statement echoed an earlier one by Defense Secretary Chuck Hagel, who during his Senate confirmation hearings in January pronounced the Iranian government "elected" and "legitimate."
In the coming days, count on Western media to reinforce that view of Iranian democracy with coverage of the run-up to the June 14 presidential election. The horse-race aspect of the reporting is already in the air. There was breathless news on May 21 about the disqualification of dozens of presidential hopefuls, including the reformist standard-bearer, former President Akbar Hashemi Rafsanjani. This week, attention turned to the improving fortunes of one candidate, Saeed Jalili, a hard-liner with a pronounced hostility to the West. Could a reformer still win? With President Mahmoud Ahmadinejad stepping down after two four-year terms, would a Jalili victory mean even more trouble for America and its allies than his predecessor?
Mojtaba Vahedi is here to say: None of it matters.
"What is happening now is not an election but a form of theater and the candidates should really be called actors," he says from his home in exile in Northern Virginia. "The regime couldn't care less who the people prefer."
Exiled critics of the Iranian regime aren't hard to find in the West, but Mr. Vahedi, who is 49, brings a unique perspective to his condemnation of the country's rulers: He was at the heart of the reform movement that began to gain traction in Iran a decade ago. And he was a trusted adviser and strategist for the moderate cleric Mehdi Karroubi, who co-led the popular opposition movement that in 2009 represented perhaps the best hope Iran has ever had of steering away from tyranny and extremism.
Witnessing what happened to Mr. Karroubi and to the reform movement in the 2000s prompted Mr. Vahedi to flee the country in 2009. Once safely clear of Iran, he became one of the Islamic Republic's most vocal critics, no longer a believer in democratic change from inside the regime. The mullah-dominated government, he now believes, must be overthrown.
We sit for an interview in Mr. Vahedi's study in suburban Washington, where Dan Brown thrillers and self-help books vie for shelf space with hefty volumes of Islamic philosophy and jurisprudence. He serves scalding tea, pastries and roasted almonds. Yet these hallmarks of Persian hospitality don't diminish the strangeness of our encounter: Here is a former official of a regime that in my Tehran childhood I thought omnipotent—now enjoying a modest and relatively anonymous slice of the American dream.
Enlarge Image
image
imageZina Saunders.
Mr. Vahedi observes events in Iran from a frustratingly long distance, but he often appears on Persian-language media, such as the Voice of America's Persian service, denouncing Iran's clerical regime. He also derides his former allies in the Iranian establishment reform movement. The reformists, he says, cling to the notion that the past decade's massive increase in repression was the work of President Ahmadinejad.
They delude themselves, Mr. Vahedi says, because the problem is far deeper than one man. "Anyone who thinks Ahmadinejad was behind the electoral rigging of recent years, or the brutality and the killing, is a fool." Dictatorship in Iran is "structural," Mr. Vahedi says. "The structure makes everyone obey one man, Supreme Leader Ali Khamenei, and the leader isn't accountable to anyone."
So why does Mr. Khamenei, the paramount leader, even bother with the charade of popular elections? "Khamanei is looking for a fall guy who at the same time has no real power—someone with no serious responsibility but who's nevertheless accountable for every failure."
Chief among the country's ills are the mounting international isolation and economic hardship that have been caused by the regime's pursuit of nuclear weapons. Yet those in Western capitals who dream of rapprochement with a post-Ahmadinejad Islamic Republic should think twice, Mr. Vahedi warns. No matter who is designated the winner of the June 14 vote, the new president will have little to say about nuclear policy. But if the office is claimed by Mr. Jalili, the combative Iranian nuclear negotiator would be a most agreeable deputy for the Supreme Leader. "Jalili has zero independent will," Mr. Vahedi says. "Whatever policy change he ushers in the nuclear arena would solely reflect Khamenei's wishes."
And the nuclear program is certain to continue apace: "Khamenei won't permit a solution to the nuclear issue. Having invested eight years of repression to prevent any sort of change, what has Khamenei to lose? Do you think now he's suddenly going to say, 'OK, I'm going to improve my reputation and change my ways?' "
If Mr. Khamenei's speech last month before an audience of Iranian women was any indication, the answer is no. "The European race is an uncivilized race," the leader told the black-veiled figures seated beneath him. "They may have a nice, polished exterior but at heart, the Europeans are still savages."
Mr. Vahedi's journey from loyalist to antiregime polemicist isn't uncommon among members of the generation that brought the mullahs to power. Like many another lapsed Islamist, he has the dejected appearance of a man who looks on his life's project and sees a catastrophe staring back.
Mojtaba Vahedi was born in 1964 to a pious household in the holy city of Qom but grew up mostly in Tehran. As a teenager he along with his family joined the 1979 Islamic revolution that toppled the shah. Then in 1982, a middle-aged cleric and rising parliamentarian, impressed by his ambition and zeal, recruited the 18-year-old Mr. Vahedi to join his staff.
That cleric was Mehdi Karroubi, a kindly looking and charismatic figure who would go on to serve as Iran's parliamentary speaker during a brief period of reform in the early 2000s and who would emerge as the more outspoken of the two main opposition candidates in the stolen 2009 presidential election. From the time he graduated from high school until less that a year ago, Mr. Vahedi served on-and-off as Mr. Karroubi's aide, spokesman and chief of staff while editing a Karroubi-aligned reformist newspaper.
Mr. Karroubi, he recalls, was one of the first Iranian politicians to openly confront the Islamic Revolutionary Guard Corps—the engine of the regime's repressive apparatus—over its attempts to wrest control of the civilian economy. To be sure, the cleric was nothing if not a loyalist during the mullahs' first decade in power. In 1988 he went out of his way to defend the summary execution of some 3,000 leftists.
But by the time Mr. Karroubi took the reins in parliament in 2000, he had moved to the reformist fold. "He received five families of political prisoners every day," Mr. Vahedi says. "You couldn't call him a liberal but he had a reasonable mind-set." Mr. Karroubi attacked arbitrary sentences handed down by the judiciary; he also sharply criticized the powerful unelected legislators of the Guardian Council, even threatening to veto its budget.
In 2005, Mr. Karroubi contested the presidency on a reformist platform. When Mr. Ahmadinejad was declared the winner, Mr. Karroubi accused the revolutionary guards, the basij paramilitia and, most dangerously, Mr. Khamenei's son and heir-apparent, Mojtaba, of vote-rigging in at least three provinces, where the total number of votes cast outstripped the number of residents. The supreme leader denounced Mr. Karroubi, who responded by writing an open letter of protest addressed directly to Mr. Khamenei.
"I wrote that letter," Mr. Vahedi says with obvious pride. "It was extremely risky. We went into a basement away from prying ears, argued over the substance of the letter, and then I drafted it. I sent the office janitor, an illiterate, to have it printed. I knew Iranian newspapers couldn't carry it, so I hand-delivered it to the BBC."
When Mr. Karroubi launched a second presidential campaign in 2009, Mr. Vahedi once again joined his team. But two days before the polls opened, Mr. Vahedi flew to Dubai. He left Iran, he says, because he foresaw the vote-rigging that returned Mr. Ahmadinejad to power as well as the vicious crackdown that would soon answer the country's postelection uprising.
Sensing danger in Dubai, he next flew to London two weeks later, in late June 2009. As the violence in Iran's streets intensified, Mr. Vahedi kept editing and writing for his newspaper from abroad. "But then they realized I wasn't coming back," he recalls, "and one night Ahmadinejad's press minister took to state TV and claimed, 'There's a newspaper editor who's lived in England for seven months, and we know that he receives instructions every day from the Mossad and the CIA.' There were three nights of consecutive programming showing my face and denouncing me as a spy."
With that virtual death sentence, Mr. Vahedi escaped to the U.S. in February 2010. It was here that Mr. Vahedi finally broke with the reformists. "I saw the reformists getting ready for the 2013 elections," he says. "We'd seen the cheating in the last election, and nothing had changed—there's no change in the regime's behavior. . . . Reforms mean nothing if one man can hand them down from above and the same man can take them away."
It was a message meant for Mr. Vahedi's longtime mentor, too: "Then I said goodbye to my teacher, Karroubi. I had to part ways so I could say what I ultimately came to understand: that Iran's salvation depends on the total destruction of this regime." It's that last conclusion that the establishment reformists still can't abide, even as their candidates—including Mr. Karroubi—remain under house arrest and their supporters are beaten, jailed and executed.
As long as religion casts a shadow in politics, the people won't be free," say Mr. Vahedi, who counts himself a religious man. "Religion put to political use is a most corrosive thing. We don't have a religious government in Iran—it's a government that abuses religion. . . . Whenever they need it, they take advantage of the people's pious feelings and attachments."
What are the chances of another popular explosion of anger and resistance toward the regime after the June 14 election like that seen in 2009? Unlikely, says Mr. Vahedi. He isn't given to optimism about a country where "there's been a total breakdown in the Iranian concept of trust—beginning with the families, in small towns, in the big cities. The people lie to each other. The regime lies to them. They lie to the regime."
How long can this state of affairs last? Mr. Vahedi sighs and yet sounds optimistic despite himself: "No regime can survive on repression alone."
Mr. Ahmari is an assistant books editor at the Journal.
Few interesting things on this: One, the fact that an "accident" occurred at all and the timing of it. Two, that God stepped in to help AN. Three, that despite the fact that we're producing helicopters, ships, submarines, stealth aircraft and satellites, there wasn't another helicopter to go pick AN up and he had to drive back to Tehran!!! 
Can we really blame these guys for having separatist tendencies at this point?!
خبرنگاران کُرد نام خود را به اسلامی تغییر دهند
در ایران از خبرنگاران کُرد خواسته شده است که نام خود را از کُردی به اسلامی تغییر دهند
کردستان میدیا: باشگاه خبرنگاران از تمامی خبرنگاران کُرد درخواست نموده است که در اسرع وقت نام و نام***خانوادگی کُردی خود را تغییر دادە و اسامی اسلامی را جایگزین آن نمایند.
به گزارش رسیده به وب***سایت کُردستان میدیا، باشگاه خبرنگاران طی نامەای به تمامی خبرنگاران کُرد این مرکز اعلام نموده است که دیگر اجازه ندارند با نام***های کُردی گزارش تهیه کنند.
این مرکز مطبوعاتی طی نامەای به خبرنگاران کُرد خود، که نام و نام***خانوادگی کُردی دارند و در گزارشات ارسالی از آنان استفاده می***کنند اعلام نموده است که در گزارشات دیگر حق استفاده از این اسامی را نداشته و باید اسامی اسلامی را جایگزین نمایند.
در این نامه همچنین تاکید شدە است که اگر این اقدام از سوی خبرنگاران کُرد انجام نشود توسط باشگاه خبرنگاران برای آنان اسم تعیین می***شود.
با توجه به نامەای که برای تمامی خبرنگاران کُرد ارسال شدە است، باید اسامی منتخب طبق شریعت اسلام باشند.
باشگاه خبرنگاران، وب***سایت رسمی رژیم ایران می***باشد و در چهارچوب قوانین رژیم ایران فعالیت می***کند.
خبرنگاران کُرد نام خود را به اسلامی تغییر دهند
در ایران از خبرنگاران کُرد خواسته شده است که نام خود را از کُردی به اسلامی تغییر دهند
کردستان میدیا: باشگاه خبرنگاران از تمامی خبرنگاران کُرد درخواست نموده است که در اسرع وقت نام و نام***خانوادگی کُردی خود را تغییر دادە و اسامی اسلامی را جایگزین آن نمایند.
به گزارش رسیده به وب***سایت کُردستان میدیا، باشگاه خبرنگاران طی نامەای به تمامی خبرنگاران کُرد این مرکز اعلام نموده است که دیگر اجازه ندارند با نام***های کُردی گزارش تهیه کنند.
این مرکز مطبوعاتی طی نامەای به خبرنگاران کُرد خود، که نام و نام***خانوادگی کُردی دارند و در گزارشات ارسالی از آنان استفاده می***کنند اعلام نموده است که در گزارشات دیگر حق استفاده از این اسامی را نداشته و باید اسامی اسلامی را جایگزین نمایند.
در این نامه همچنین تاکید شدە است که اگر این اقدام از سوی خبرنگاران کُرد انجام نشود توسط باشگاه خبرنگاران برای آنان اسم تعیین می***شود.
با توجه به نامەای که برای تمامی خبرنگاران کُرد ارسال شدە است، باید اسامی منتخب طبق شریعت اسلام باشند.
باشگاه خبرنگاران، وب***سایت رسمی رژیم ایران می***باشد و در چهارچوب قوانین رژیم ایران فعالیت می***کند.
Amano being extremely blunt and critical of Iran at this point:
UN Nuclear Chief: Iran Talks 'Going Round in Circles'
UN Nuclear Chief: Iran Talks 'Going Round in Circles'
Wow! There was apparently an "accident" involving Jalili's convoy coming back from Qazvin that happened yesterday as well, which wasn't published according to Debka - it's not the most reliable source, but nevertheless an interesting take on some of these latest developments and definitely worth a read. It talks about a secret deal between AN and Jalili (which may explain some of the rumours about the red CD), the closure of the Iran daily (tied to the AN gang) and the reason for both these mysterious "accidents" and their timing:
Gulf sources: "Accidents" to Ahmadinejad, Jalili were attempted assassinations
P.S. Apparently, the accident in Jalili's convoy has been reported by some other media outlets including the Guardian. Very interesting developments.
Gulf sources: "Accidents" to Ahmadinejad, Jalili were attempted assassinations
P.S. Apparently, the accident in Jalili's convoy has been reported by some other media outlets including the Guardian. Very interesting developments.
Last edited:
This seems to somewhat back up the claims from Debka. It happened after the helicopter accident:
نام «احمدی نژاد» در پیامک ها فیلتر شد
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
پارسینه: از صبح امروز پیامک هایی که حاوی نام رئیس جمهور باشند،ارسال نمی شود.بعضی از کاربرانی که امروز کلید واژه «احمدی نژاد» را از طریق پیامک ارسال کرده اند،تایید ارسال گرفته اند اما پیامک آنها به مقصد نرسیده است.البته این اتفاق ظاهرا در همه شماره ها نمی افتد،اما نمونه های آزمایش شده فیلتر شدن نام «احمدی نژاد» را تایید می کند.
بعضی از سایت های ارائه کننده خدمات ارسال پیامک انبوه از چند روز قبل هشدارهایی در مورد اختلال در سامانه پیامک همراه اول داده اند.یکی از این سایت ها نوشته است:«با توجه به اختلال پيش***آمده در خدمات شرکت همراه اول، خواهشمند است در صورت امکان پيامک*** خود را پيش از ارسال انبوه، دست***کم يکبار به صورت تستی به يکی از شماره***های همراه اول ارسال و از رسيدن آن به گوشی اطمينان حاصل نماييد و پس از آن اقدام به ارسال پیامک گروهی نمایید.»
فیلتر شدن برخی از کلمات در مقاطع خاص مسبوق به سابقه است.برای نمونه چند ماه قبل و در اوج بحران سکه و طلا تمام کلمات مربوط به این حوزه خبری در پیامک ها فیلتر شدند.
نام «احمدی نژاد» در پیامک ها فیلتر شد
پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) :
پارسینه: از صبح امروز پیامک هایی که حاوی نام رئیس جمهور باشند،ارسال نمی شود.بعضی از کاربرانی که امروز کلید واژه «احمدی نژاد» را از طریق پیامک ارسال کرده اند،تایید ارسال گرفته اند اما پیامک آنها به مقصد نرسیده است.البته این اتفاق ظاهرا در همه شماره ها نمی افتد،اما نمونه های آزمایش شده فیلتر شدن نام «احمدی نژاد» را تایید می کند.
بعضی از سایت های ارائه کننده خدمات ارسال پیامک انبوه از چند روز قبل هشدارهایی در مورد اختلال در سامانه پیامک همراه اول داده اند.یکی از این سایت ها نوشته است:«با توجه به اختلال پيش***آمده در خدمات شرکت همراه اول، خواهشمند است در صورت امکان پيامک*** خود را پيش از ارسال انبوه، دست***کم يکبار به صورت تستی به يکی از شماره***های همراه اول ارسال و از رسيدن آن به گوشی اطمينان حاصل نماييد و پس از آن اقدام به ارسال پیامک گروهی نمایید.»
فیلتر شدن برخی از کلمات در مقاطع خاص مسبوق به سابقه است.برای نمونه چند ماه قبل و در اوج بحران سکه و طلا تمام کلمات مربوط به این حوزه خبری در پیامک ها فیلتر شدند.
And this is from before the two accidents:
باهنر: گروه خونی احمدی***نژاد و جليلی به يکديگر می***خورد
باهنر: گروه خونی احمدی***نژاد و جليلی به يکديگر می***خورد
http://observers.france24.com/fa/content/20130604-funeraltaheri-isfahan
مراسم خاکسپاری آیت الله طاهری به تظاهرات ضد دولتی بدل گشت
مراسم خاکسپاری آیت الله طاهری
آیت الله طاهری، از روحانیون نزدیک به جناح های اصلاح طلب ایران،
امروز در اصفهان به خاک سپرده شد. اما مراسم خاکسپاری او به راهپیمایی ای سیاسی همراه با شعارهای فراوان با مضامین اعتراضی به جمهوری اسلامی و حمایت از رهبران جنبش سبز بدل شد تا پس از مرگ آیت الله منتظری، این دومین مراسم خاکسپاری طی سالهای اخیر باشد که با تب داغ سیاست خبر ساز شده است.
در این ویدئو مردم طی شعارهای خود خواستار آزادی رهبران جنبش سبز شده اند
آیت الله طاهری اولین امام***جمعه شهر اصفهان پیش از انقلاب و پس از آن بود. پیش از انقلاب وی به درخواست آیت الله ***خمینی مسوولیت امامت نمازجمعه اصفهان را پذیرفت. پس از انقلاب نیز مجددا وی از سوی آیت الله ***خمینی حکم امامت جمعه اصفهان را دریافت کرد. وی در میان مردم اصفهان به خصوص قشر سنتی این شهر از محبوبیت بالایی برخوردار بود.
هرچه قدر رابطه اولین «رهبر انقلاب ایران» با وی گرم و صمیمی بود، رابطه جانشین او با آیت الله طاهری، سرد بود. وی در سال 81 ضمن انتشار نامه ای سرگشاده و با لحنی تند خطاب به آیت الله خامنه ای، از سمت خود استعفا داد.
شعار مردم: سلام بر منتظری درود بر طاهری
وی در نامه خود نوشته بود:«عدم تعهد به قانون و حضور نهادهای غیرمدنی نامسؤول، باندهای مافیایی و خلع یدمجلس و وجود اهرم***های مطلقه نامتناهی و مادام***العمر نامحدود و قدرت***های بادآورده رویین***تن غیر پاسخگو و سیاستگذاری***های خارجی بعضاً ناموفق و بنیادهای مرئی و بنگاه***های نامرئی غیراقتصادی و تجاری و اسکله***های غیردولتی نامتعارف و رانت***خواری و یغماگری و فراری دادن مغزها و بگیر و به***بندها و حصر و حبس***های نامألوف و باب شدن چنگیزی و مردم***ستیزی و قانون گریزی و ایزوله کردن ارباب فکر و اندیشه و اسیر کردن منتقدان و ذبح نامطبوع مطبوعات و حبس نامشروع اصحاب نشریات و نظارت جناحی ناصواب و نامعقول استصوابی و دادگاه نامقبول روحانیت و فلج کردن دولت و با فت نامطلوب شورای مصلحت و مردم را هیچ انگاشتن و بر شیپور قدرت دمیدن و کشور را بر بال باد گذاشتن،***سرانجامی نامیمون دارد که از نکبت و شقوت آن به خدای بزرگ پناه می***برم.»
شرکت کننده
محمد نوریزاد
.
«شعارها نشانه خفقان در جامعه ما است»
محمد نوریزاد روزنامه نگار که از ابتدای مراسم خاکسپاری آیت الله طاهری تا پایان آن حضور داشته است میگوید:
مراسم خاکسپاری آیت الله طاهری از مسجد اعظم اصفهان شروع شد. جمعیت بسیاری زیادی از شهرها و نقاط مختلف در این مراسم حضور پیدا کرده بودند. حضور جوانان و خانم ها در این مراسم بسیار چشمگیر بود. در مسیر بسیار طولانی این مراسم که چندین کیلومتر میشد مردم حضور داشتند و شعارهای بسیاری تندی در این مراسم سر دادند. در واقع میتوانم بگویم حدود 90درصد شعارها سیاسی بود.
شعار مردم :زندانی سیاسی آزاد باید گردد
شعارهایی همچون مرگ بر دیکتاتور. یا حجت ابن الحسن ریشه ظلم رو بکن،یا حسین میرحسین. کروبی موسوی رهنورد تسلیت تسلیت. زندانی سیاسی آزاد باید گردد. روحانی واقعی منتظری و طاهری و یا عزا عزاست امروز روز عزاست امروز، طاهری مجاهد پیش خداست،وصیت طاهری ازادی موسوی
دیکتاتور شرمت باد طاهری روحت شاد
دیکتاتور نگاه کن عزت خدادادی
توپ تانک مسلسل دیگر اثر ندارد /حتی اگر دیکتاتور بر ما گلوله بارد
امروز سر دادند.
در این مراسم شخصیت هایی همچون احمد منتظری،عبدالله نوری، رضا خاتمی، عبدالله نوری، موسوی تبریزی حسن روحانی، آیت الله مظاهری رییس حوزه علمیه اصفهان و آیت الله طباطبایی امام جمعه اصفهان حضور داشتند. در زمان تدفین آقای عبدالله نوری مراسم تلقین را به جا آوردند که بسیار حزن انگیر و تاثیرگذار بود.
در اصفهان طی سالهای پس از جنبش سبز این اولین بار است که چنین راهپیمایی باشکوهی برگزار میشود و چنین شعارهای تندی سرداده میشود.
این راهپیمایی و تظاهرات نشان دهنده خشم فروخوره مردم بود. مردمی که در خفقان زندگی میکنند و نمیتوانند در میتینگ های سیاسی حرف خود را بزنند از فرصت هایی شبیه به اینکه میتوانند دور هم جمع شود حرف خود را میزنند. این تظاهرات نشان دهنده خفقان سیاسی در جامعه ایران بود.
درپایان باید اضافه کنم امروز حداقلی از عقلانیت از سوی جمهوری اسلامی دیده شد، من ندیدم که نیروهای امنیتی نه به کسی حمله کنند و نه تا انتهای مراسم که حضور داشتم ندیدم کسی دستگیر شود.
شعار مردم:دیکتاتور دیکتاتور، خوابت آشفته بادا
مراسم خاکسپاری آیت الله طاهری به تظاهرات ضد دولتی بدل گشت
مراسم خاکسپاری آیت الله طاهری
آیت الله طاهری، از روحانیون نزدیک به جناح های اصلاح طلب ایران،
امروز در اصفهان به خاک سپرده شد. اما مراسم خاکسپاری او به راهپیمایی ای سیاسی همراه با شعارهای فراوان با مضامین اعتراضی به جمهوری اسلامی و حمایت از رهبران جنبش سبز بدل شد تا پس از مرگ آیت الله منتظری، این دومین مراسم خاکسپاری طی سالهای اخیر باشد که با تب داغ سیاست خبر ساز شده است.
در این ویدئو مردم طی شعارهای خود خواستار آزادی رهبران جنبش سبز شده اند
آیت الله طاهری اولین امام***جمعه شهر اصفهان پیش از انقلاب و پس از آن بود. پیش از انقلاب وی به درخواست آیت الله ***خمینی مسوولیت امامت نمازجمعه اصفهان را پذیرفت. پس از انقلاب نیز مجددا وی از سوی آیت الله ***خمینی حکم امامت جمعه اصفهان را دریافت کرد. وی در میان مردم اصفهان به خصوص قشر سنتی این شهر از محبوبیت بالایی برخوردار بود.
هرچه قدر رابطه اولین «رهبر انقلاب ایران» با وی گرم و صمیمی بود، رابطه جانشین او با آیت الله طاهری، سرد بود. وی در سال 81 ضمن انتشار نامه ای سرگشاده و با لحنی تند خطاب به آیت الله خامنه ای، از سمت خود استعفا داد.
شعار مردم: سلام بر منتظری درود بر طاهری
وی در نامه خود نوشته بود:«عدم تعهد به قانون و حضور نهادهای غیرمدنی نامسؤول، باندهای مافیایی و خلع یدمجلس و وجود اهرم***های مطلقه نامتناهی و مادام***العمر نامحدود و قدرت***های بادآورده رویین***تن غیر پاسخگو و سیاستگذاری***های خارجی بعضاً ناموفق و بنیادهای مرئی و بنگاه***های نامرئی غیراقتصادی و تجاری و اسکله***های غیردولتی نامتعارف و رانت***خواری و یغماگری و فراری دادن مغزها و بگیر و به***بندها و حصر و حبس***های نامألوف و باب شدن چنگیزی و مردم***ستیزی و قانون گریزی و ایزوله کردن ارباب فکر و اندیشه و اسیر کردن منتقدان و ذبح نامطبوع مطبوعات و حبس نامشروع اصحاب نشریات و نظارت جناحی ناصواب و نامعقول استصوابی و دادگاه نامقبول روحانیت و فلج کردن دولت و با فت نامطلوب شورای مصلحت و مردم را هیچ انگاشتن و بر شیپور قدرت دمیدن و کشور را بر بال باد گذاشتن،***سرانجامی نامیمون دارد که از نکبت و شقوت آن به خدای بزرگ پناه می***برم.»
شرکت کننده
محمد نوریزاد
.
«شعارها نشانه خفقان در جامعه ما است»
محمد نوریزاد روزنامه نگار که از ابتدای مراسم خاکسپاری آیت الله طاهری تا پایان آن حضور داشته است میگوید:
مراسم خاکسپاری آیت الله طاهری از مسجد اعظم اصفهان شروع شد. جمعیت بسیاری زیادی از شهرها و نقاط مختلف در این مراسم حضور پیدا کرده بودند. حضور جوانان و خانم ها در این مراسم بسیار چشمگیر بود. در مسیر بسیار طولانی این مراسم که چندین کیلومتر میشد مردم حضور داشتند و شعارهای بسیاری تندی در این مراسم سر دادند. در واقع میتوانم بگویم حدود 90درصد شعارها سیاسی بود.
شعار مردم :زندانی سیاسی آزاد باید گردد
شعارهایی همچون مرگ بر دیکتاتور. یا حجت ابن الحسن ریشه ظلم رو بکن،یا حسین میرحسین. کروبی موسوی رهنورد تسلیت تسلیت. زندانی سیاسی آزاد باید گردد. روحانی واقعی منتظری و طاهری و یا عزا عزاست امروز روز عزاست امروز، طاهری مجاهد پیش خداست،وصیت طاهری ازادی موسوی
دیکتاتور شرمت باد طاهری روحت شاد
دیکتاتور نگاه کن عزت خدادادی
توپ تانک مسلسل دیگر اثر ندارد /حتی اگر دیکتاتور بر ما گلوله بارد
امروز سر دادند.
در این مراسم شخصیت هایی همچون احمد منتظری،عبدالله نوری، رضا خاتمی، عبدالله نوری، موسوی تبریزی حسن روحانی، آیت الله مظاهری رییس حوزه علمیه اصفهان و آیت الله طباطبایی امام جمعه اصفهان حضور داشتند. در زمان تدفین آقای عبدالله نوری مراسم تلقین را به جا آوردند که بسیار حزن انگیر و تاثیرگذار بود.
در اصفهان طی سالهای پس از جنبش سبز این اولین بار است که چنین راهپیمایی باشکوهی برگزار میشود و چنین شعارهای تندی سرداده میشود.
این راهپیمایی و تظاهرات نشان دهنده خشم فروخوره مردم بود. مردمی که در خفقان زندگی میکنند و نمیتوانند در میتینگ های سیاسی حرف خود را بزنند از فرصت هایی شبیه به اینکه میتوانند دور هم جمع شود حرف خود را میزنند. این تظاهرات نشان دهنده خفقان سیاسی در جامعه ایران بود.
درپایان باید اضافه کنم امروز حداقلی از عقلانیت از سوی جمهوری اسلامی دیده شد، من ندیدم که نیروهای امنیتی نه به کسی حمله کنند و نه تا انتهای مراسم که حضور داشتم ندیدم کسی دستگیر شود.
شعار مردم:دیکتاتور دیکتاتور، خوابت آشفته بادا
I'm going to make Soroosh buy me at least a couple of pitchers of beer for saying Iranians will never protest again!
After all that has happened, no one is openly protesting Khamenei. That's very unfortunate. Iranians are drowning in poverty, oppression and on the brink of a bloody war, yet, Khamenei is still considered a 'red line' that should not be crossed because of fear.
I'm not saying they should have no fear. It would foolish not to fear these blood thirsty aliens. I'm saying they shouldn't come to terms with this fear. That's unfortunately what's happened.
I'm going to make Soroosh buy me at least a couple of pitchers of beer for saying Iranians will never protest again!
And as far as where I stand- I must say that I do not want outside support/help because I truly believe that we will be 100 times worse off regardless of who comes.
Dude, you missed the marg bar dictator @ Taheri's funeral?
Agha Shoja, I wouldn't call a protest with 10,000 people a "small isolated incident". Don't forget, none of this stuff was happening 4 years ago before the last election and we all saw what happened then. The economy is 10 times worse, the regime is 10 times more fragmented and the people are 10 times more pissed. If my calculations are correct that's 1000 times more explosive situation just waiting to happen.
Agha Shoja, I wouldn't call a protest with 10,000 people a "small isolated incident". Don't forget, none of this stuff was happening 4 years ago before the last election and we all saw what happened then. The economy is 10 times worse, the regime is 10 times more fragmented and the people are 10 times more pissed. If my calculations are correct
that's 1000 times more explosive situation just waiting to happen.
Last edited:
نیروگاه بوشهر در زمین*** لرزه آسیب دیده است
خبرگزاری آسوشیتدپرس از قول دیپلمات***های غربی گزارش داده که بر خلاف ادعای رژیم ایران مبنی بر ***آسیب نرسیدن به نیروگاه بوشهر بعد از زمین***لرزه ۲۰ فروردین ماه، به ساختمان رآکتور این نیروگاه آسیب وارد آمده است.
به دنبال زلزله ۶.۳ ریشتری بوشهر که بیش از ۳۰ کشته و هزار زخمی بر جای گذاشت، مسئولان نیروگاه بوشهر اعلام کردند که این نیروگاه آسیبی ندیده و فعالیت آن به صورت عادی ادامه دارد.
شرکت اتم***استروی***اکسپورت و پیمانکار ساخت نیروگاه اتمی بوشهر نیز اعلام کرد که این نیروگاه کاملا سالم است و زمانی که زلزله رخ داده بود، کاملا غیر فعال بود.
با این همه، همزمان با نگرانی برخی کشورهای غربی از احتمال تشعشعات هسته***ای در این نیروگاه، شورای همکاری خلیج*** فارس ۲۵ فروردین*** ماه از آژانس بین***المللی انرژی اتمی خواستند تا هیاتی از آژانس را برای بازرسی نیروگاه بوشهر اعزام کند.
یوکیا آمانو، مدیرکل آژانس بین***المللی انرژی اتمی روز شنبه، ۲۱ اردیبهشت ماه اعلام کرد که «به نظر من بهتر است که کارشناسانی به ایران فرستاده شوند تا امنیت رآکتور اتمی بوشهر را بررسی کنند».
به گزارش رادیو فردا، اکنون دو دیپلمات غربی به آسوشیتدپرس گفته***اند که اطلاعاتی وجود دارد که نشان***دهنده این است که ساختمان رآکتور نیروگاه بوشهر در جریان یک یا دو زمین***لرزه اخیر در ایران آسیب دیده است.
طی سال جاری دو زمین***لرزه قوی در استان بوشهر رخ داده است.
این دو دیپلمات که به***خاطر محرمانه بودن موضوع نخواسته***اند نامی از آنها برده شود، به این خبرگزاری گفته***اند که ترک***های بلندی حداقل در یک طرف ساختمان (رآکتور) ایجاد شده است، اما به نظر نمی***رسد خطر نشت مواد هسته***ای وجود داشته باشد. با این حال یکی از دیپلمات***ها گفته است این اطلاعات محدود است و ممکن است به جای دیگری از این نیروگاه نیز آسیب رسیده باشد.
هنوز مقام***های رژیم ایران واکنشی به این گزارش نشان نداده***اند، اما مقام***های اتم استروی اکسپورت بلافاصله به این خبر واکنش نشان دادند.
یک منبع آگاه در این شرکت به خبرگزاری ریانوستی روسیه گفت که «ادعای مورد نظر هیچ اساسی ندارد و همه چیز در نیروگاه عادی است، به***طوری که نیروگاه دوباره درحال آماده شدن برای فعالیت است».
به گفته وی، هم اکنون عملیات تست تجهیزات بر روی رآکتور انجام می***شود.
نیروگاه اتمی بوشهر شهریورماه ۱۳۹۰ رسما راه***اندازی شد، اما پس از آن چندین***بار تعطیل شد.. در آخرین مورد، بعد از زلزله بوشهر، روسیه اعلام کرد که نیروگاه مدتی قبل از این حادثه به***خاطر تعمیرات توربین***ها خاموش شده بود و اردیبهشت ماه دوباره راه***اندازی خواهد شد، اما با گذشت نیمی از ماه خرداد، هنوز رآکتور نیروگاه خاموش است.
ایران هنوز به عضویت کنوانسیون «ایمنی هسته***ای» درنیامده است. اين کنوانسيون بعد از فاجعه چرنوبيل در سال ۱۹۸۶ که منجر به آلوده شدن مناطق عظيمی در اطراف نيروگاه و بی***خانمانی ۱۶۰ هزار اوکراينی شد، به تصويب رسيد.
خبرگزاری آسوشیتدپرس از قول دیپلمات***های غربی گزارش داده که بر خلاف ادعای رژیم ایران مبنی بر ***آسیب نرسیدن به نیروگاه بوشهر بعد از زمین***لرزه ۲۰ فروردین ماه، به ساختمان رآکتور این نیروگاه آسیب وارد آمده است.
به دنبال زلزله ۶.۳ ریشتری بوشهر که بیش از ۳۰ کشته و هزار زخمی بر جای گذاشت، مسئولان نیروگاه بوشهر اعلام کردند که این نیروگاه آسیبی ندیده و فعالیت آن به صورت عادی ادامه دارد.
شرکت اتم***استروی***اکسپورت و پیمانکار ساخت نیروگاه اتمی بوشهر نیز اعلام کرد که این نیروگاه کاملا سالم است و زمانی که زلزله رخ داده بود، کاملا غیر فعال بود.
با این همه، همزمان با نگرانی برخی کشورهای غربی از احتمال تشعشعات هسته***ای در این نیروگاه، شورای همکاری خلیج*** فارس ۲۵ فروردین*** ماه از آژانس بین***المللی انرژی اتمی خواستند تا هیاتی از آژانس را برای بازرسی نیروگاه بوشهر اعزام کند.
یوکیا آمانو، مدیرکل آژانس بین***المللی انرژی اتمی روز شنبه، ۲۱ اردیبهشت ماه اعلام کرد که «به نظر من بهتر است که کارشناسانی به ایران فرستاده شوند تا امنیت رآکتور اتمی بوشهر را بررسی کنند».
به گزارش رادیو فردا، اکنون دو دیپلمات غربی به آسوشیتدپرس گفته***اند که اطلاعاتی وجود دارد که نشان***دهنده این است که ساختمان رآکتور نیروگاه بوشهر در جریان یک یا دو زمین***لرزه اخیر در ایران آسیب دیده است.
طی سال جاری دو زمین***لرزه قوی در استان بوشهر رخ داده است.
این دو دیپلمات که به***خاطر محرمانه بودن موضوع نخواسته***اند نامی از آنها برده شود، به این خبرگزاری گفته***اند که ترک***های بلندی حداقل در یک طرف ساختمان (رآکتور) ایجاد شده است، اما به نظر نمی***رسد خطر نشت مواد هسته***ای وجود داشته باشد. با این حال یکی از دیپلمات***ها گفته است این اطلاعات محدود است و ممکن است به جای دیگری از این نیروگاه نیز آسیب رسیده باشد.
هنوز مقام***های رژیم ایران واکنشی به این گزارش نشان نداده***اند، اما مقام***های اتم استروی اکسپورت بلافاصله به این خبر واکنش نشان دادند.
یک منبع آگاه در این شرکت به خبرگزاری ریانوستی روسیه گفت که «ادعای مورد نظر هیچ اساسی ندارد و همه چیز در نیروگاه عادی است، به***طوری که نیروگاه دوباره درحال آماده شدن برای فعالیت است».
به گفته وی، هم اکنون عملیات تست تجهیزات بر روی رآکتور انجام می***شود.
نیروگاه اتمی بوشهر شهریورماه ۱۳۹۰ رسما راه***اندازی شد، اما پس از آن چندین***بار تعطیل شد.. در آخرین مورد، بعد از زلزله بوشهر، روسیه اعلام کرد که نیروگاه مدتی قبل از این حادثه به***خاطر تعمیرات توربین***ها خاموش شده بود و اردیبهشت ماه دوباره راه***اندازی خواهد شد، اما با گذشت نیمی از ماه خرداد، هنوز رآکتور نیروگاه خاموش است.
ایران هنوز به عضویت کنوانسیون «ایمنی هسته***ای» درنیامده است. اين کنوانسيون بعد از فاجعه چرنوبيل در سال ۱۹۸۶ که منجر به آلوده شدن مناطق عظيمی در اطراف نيروگاه و بی***خانمانی ۱۶۰ هزار اوکراينی شد، به تصويب رسيد.