با كمال احترام به مرحوم حجازى و على دائى
اگر كسى چند نسلى فوتبال ايران رو تعقيب كرده باشه، نهايت بى انصافى است كهً بازيكنى حتى در رقابت نزديك با سردار قليچ براى عنوان بازيكن قرن باشه
همه داستان بازى با استراليا و سيم خار دار بودن
در دفاع و قدرت و رهبرى
در كاپيتانى چندين تيم رو شنيده ايم
ولى به نظر من يكى از شاهكارهاى كم اشاره شده او در تيم دارائى بود كه مشتى جوان ناشناخته و كم ادعا رو به سطح مدعى رساند
افسوس كه سياست روز ما را از داشتن او در جام ارژانتين محروم كرد
اگر كسى چند نسلى فوتبال ايران رو تعقيب كرده باشه، نهايت بى انصافى است كهً بازيكنى حتى در رقابت نزديك با سردار قليچ براى عنوان بازيكن قرن باشه
همه داستان بازى با استراليا و سيم خار دار بودن
در دفاع و قدرت و رهبرى
در كاپيتانى چندين تيم رو شنيده ايم
ولى به نظر من يكى از شاهكارهاى كم اشاره شده او در تيم دارائى بود كه مشتى جوان ناشناخته و كم ادعا رو به سطح مدعى رساند
افسوس كه سياست روز ما را از داشتن او در جام ارژانتين محروم كرد
Likes:
kasra1930
درود بر شما من هم با نظر شما کاملا موافقم.سردار قلیچ یک سر و گردن از بقیه بالاتر بوده و است.
Likes:
oghabealborz
در این که بهترین بازیکن تاریخ ایران و آسیا است شکی نیست ولی نرفتن به جام جهانی تقصیر خودش بود.
متاسفانه درگیر مسائل سیاسی بود و این را در فوتبال هم قاطی میکرد و در تیم دسته بندی هم میکرد که مثلا هم کیش و فکرش مثل مهدی لواسانی که در حد تیم ملی نبود فیکس بازی کنه، پاشنه آشیل تیم ما در استرالیا هم همین لواسانی بود که باعث باخت سنگین و جبران ناپذیر شد و جام جهانی مونیخ را از دست دادیم.
متاسفانه درگیر مسائل سیاسی بود و این را در فوتبال هم قاطی میکرد و در تیم دسته بندی هم میکرد که مثلا هم کیش و فکرش مثل مهدی لواسانی که در حد تیم ملی نبود فیکس بازی کنه، پاشنه آشیل تیم ما در استرالیا هم همین لواسانی بود که باعث باخت سنگین و جبران ناپذیر شد و جام جهانی مونیخ را از دست دادیم.
برترین های قرن با مسعود معینی
دروازه بان:
ناصر حجازی را انتخاب می کنم. یک دروازه بان بزرگ که الگوهای دروازه بانهای امروزی را داشت. هوش و قدرت تاکتیکی بالایی داشت اما چیزی که او را متمایز می کرد قابلیت تمرکز بالایش بود.
مدافعان میانی:
انتخاب اولم در این پست حسن حبیبی است. مدافعی بسیار آرام بود و در جایگیری ها بسیار مفید عمل می کرد. آرامش و قدرت بازی هوایی فوق العاده ای داشت، پرش های به موقعی هم داشت و یک رهبر واقعی در داخل میدان بود. دیگر انتخابم در این پست پرویز قلیچ خانی است. او یک بازیکن بزرگ بود در تاج و دارایی با او هم بازی بودم، اعجوبه و پدیده فوق العاده ای بود که با وجود قامت کوتاه قدرت بدنی فوق العاده ای داشت. در همه خطوط هم عالی بازی می کرد و فوتبال هدف زندگی ما بود.
دفاع راست:
انتخابم در این پست ابراهیم آشتیانی است. به علت تداوم بالا در کارش، او 15 سال تمام در پرسپولیس و تیم ملی بود زمانی که وینگر و بال نداشتیم او این نقش را بازی می کرد. در زمان ما رایکوف می گفت که از وسط زمین جلو نیایند اما آشتیانی 50-60 بار قدرت رفت و برگشت داشت.
دفاع چپ:
آندرانیک اسکندریان را انتخاب می کنم. مجتبی محرمی را هم داشتیم اما بهره هوشی و سرعت آندرانیک بالاتر بود، مجتبی محرمی قدرت و مدیریت در طراحی آغاز حملات را داشت در مجموع آندرانیک را انتخاب می کنم.
هافبک دفاعی:
کریم باقری انتخاب من در این پست است. کریم قدرت بدنی بالایی داشت. در ابتدا دفاع میانی بود کم کم در تیم ملی و پرسپولیس به هافبک رفت. قابلیت برجسته او قدرت دفاعی، درگیرشدن و تصاحب توپ، شرکت در خط حمله و گلزنی بود.
هافبک راست:
علی پروین و علی جباری را در این پست داشتیم. هر دو مدیریت بالایی در زمین داشتند. قابلیت هدایت و برنامه ریزی و طراحی حملات را برعهده داشته و گلزنانی برجسته بودند. در مجموع علی پروین را انتخاب می کنم.
هافبک چپ:
کارو حق وردیان را انتخاب می کنم. بازیکنی خوب که دوندگی فوق العاده ای داشت و خستگی ناپذیر بود. تکنیک خوبی داشت و ضربات عالی با پای چپ داشت و در داخل زمین بی نهایت بی حاشیه بود.
هافبک نفوذی:
علی کریمی را انتخاب می کنم. قابلیت تکنیکی فوق العاده ای داشت، حفظ توپ، اثر مثبت در حمله و قدرت حمایت مهاجمین را داشت.
مهاجمان:
انتخاب اولم در این پست علی دایی است. موثرترین مهاجم در طول این 40-50 سال اخیر بوده است. قدرت سرزنی بالایی داشت. شجاعت بی نظیر و هوش بالایی داشت. انتخاب دیگرم در این پست همایون بهزادی است.
سه بازیکن برتر قرن:
علی پروین نفر اول، همایون بهزادی نفر دوم و پرویز قلیچ خانی نفر سوم.
مربی قرن:
در بخش مربی ایرانی حشمت مهاجرانی و بهترین مربی خارجی رایکوف.
داور قرن:
داوود نصیری.
بهترن تیم قرن:
تیم ملی در جام جهانی 98.
سه ورزشکار برتر قرن:
عبدالله موحد نفر اول، حمید سوریان نفر دوم و حسین رضازاده نفر سوم.
دروازه بان:
ناصر حجازی را انتخاب می کنم. یک دروازه بان بزرگ که الگوهای دروازه بانهای امروزی را داشت. هوش و قدرت تاکتیکی بالایی داشت اما چیزی که او را متمایز می کرد قابلیت تمرکز بالایش بود.
مدافعان میانی:
انتخاب اولم در این پست حسن حبیبی است. مدافعی بسیار آرام بود و در جایگیری ها بسیار مفید عمل می کرد. آرامش و قدرت بازی هوایی فوق العاده ای داشت، پرش های به موقعی هم داشت و یک رهبر واقعی در داخل میدان بود. دیگر انتخابم در این پست پرویز قلیچ خانی است. او یک بازیکن بزرگ بود در تاج و دارایی با او هم بازی بودم، اعجوبه و پدیده فوق العاده ای بود که با وجود قامت کوتاه قدرت بدنی فوق العاده ای داشت. در همه خطوط هم عالی بازی می کرد و فوتبال هدف زندگی ما بود.
دفاع راست:
انتخابم در این پست ابراهیم آشتیانی است. به علت تداوم بالا در کارش، او 15 سال تمام در پرسپولیس و تیم ملی بود زمانی که وینگر و بال نداشتیم او این نقش را بازی می کرد. در زمان ما رایکوف می گفت که از وسط زمین جلو نیایند اما آشتیانی 50-60 بار قدرت رفت و برگشت داشت.
دفاع چپ:
آندرانیک اسکندریان را انتخاب می کنم. مجتبی محرمی را هم داشتیم اما بهره هوشی و سرعت آندرانیک بالاتر بود، مجتبی محرمی قدرت و مدیریت در طراحی آغاز حملات را داشت در مجموع آندرانیک را انتخاب می کنم.
هافبک دفاعی:
کریم باقری انتخاب من در این پست است. کریم قدرت بدنی بالایی داشت. در ابتدا دفاع میانی بود کم کم در تیم ملی و پرسپولیس به هافبک رفت. قابلیت برجسته او قدرت دفاعی، درگیرشدن و تصاحب توپ، شرکت در خط حمله و گلزنی بود.
هافبک راست:
علی پروین و علی جباری را در این پست داشتیم. هر دو مدیریت بالایی در زمین داشتند. قابلیت هدایت و برنامه ریزی و طراحی حملات را برعهده داشته و گلزنانی برجسته بودند. در مجموع علی پروین را انتخاب می کنم.
هافبک چپ:
کارو حق وردیان را انتخاب می کنم. بازیکنی خوب که دوندگی فوق العاده ای داشت و خستگی ناپذیر بود. تکنیک خوبی داشت و ضربات عالی با پای چپ داشت و در داخل زمین بی نهایت بی حاشیه بود.
هافبک نفوذی:
علی کریمی را انتخاب می کنم. قابلیت تکنیکی فوق العاده ای داشت، حفظ توپ، اثر مثبت در حمله و قدرت حمایت مهاجمین را داشت.
مهاجمان:
انتخاب اولم در این پست علی دایی است. موثرترین مهاجم در طول این 40-50 سال اخیر بوده است. قدرت سرزنی بالایی داشت. شجاعت بی نظیر و هوش بالایی داشت. انتخاب دیگرم در این پست همایون بهزادی است.
سه بازیکن برتر قرن:
علی پروین نفر اول، همایون بهزادی نفر دوم و پرویز قلیچ خانی نفر سوم.
مربی قرن:
در بخش مربی ایرانی حشمت مهاجرانی و بهترین مربی خارجی رایکوف.
داور قرن:
داوود نصیری.
بهترن تیم قرن:
تیم ملی در جام جهانی 98.
سه ورزشکار برتر قرن:
عبدالله موحد نفر اول، حمید سوریان نفر دوم و حسین رضازاده نفر سوم.
Likes:
oghabealborz
We have never had and probably never will have another player the caliber of Ghilichkhani.
Likes:
kasra1930 and rahim
True, it was a real shame we didn't have him in the world cup, even if he played upfront in place of Faraki I am sure he would have either scored himself or provided for someone else to score 🤔.
Ghelichkhani and world cup 78 ,Hejazi and Man United ,Iran and world cup 74 are the most disappointingly bitter memories of Iran football.
Ghelichkhani and world cup 78 ,Hejazi and Man United ,Iran and world cup 74 are the most disappointingly bitter memories of Iran football.
Likes:
kasra1930 and rahim
Of course Mazloumi and Adelkhani Roshan were our best and also Khorshidi, they were all injured 🙄
But Ghelichkhani as you and others said was something else.
He was like the jocker in the pack of cards, anywhere you needed him he would play awesome .
But Ghelichkhani as you and others said was something else.
He was like the jocker in the pack of cards, anywhere you needed him he would play awesome .
Likes:
kasra1930 and rahim
As far as I know he is in Paris and had some political involvement.
I had the privilege as a kid to play with adult and famous Parviz in Asphalt parking lot in front of Amjadeh stadium. He was the only player to play for Taj, Pas, Oghab, Persepolis and most of different clubs in Iran. His best position was center midfielder.
I would add him along with Hamid Alidoosti to team of century. Although there were great players in 1950s and 1960s that are not listed.
Parviz Ghelichkhani - Wikipedia
I had the privilege as a kid to play with adult and famous Parviz in Asphalt parking lot in front of Amjadeh stadium. He was the only player to play for Taj, Pas, Oghab, Persepolis and most of different clubs in Iran. His best position was center midfielder.
I would add him along with Hamid Alidoosti to team of century. Although there were great players in 1950s and 1960s that are not listed.
Parviz Ghelichkhani - Wikipedia
Last edited: